ตามหัวข้อกระทู้เลยนะครับ  คือเราเป็นเกย์นะครับ เราคบกับแฟน 3 ปีได้ ตั้งแต่ม.3 ละ เรากับแฟนไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่เราเจอกันและรู้จักกันเพราะ วันนั้นเราอยู่บ้านรดน้ำต้นไม้อยู่แล้วอยู่ๆ เค้าก็โผล่หน้ามาที่รั้วมาถามว่าต้นไม้ที่เราปลูก  มันปลูกยากไหม  คือก่อนหน้านี้เราเห็นเค้าบ่อยๆ เราชอบมองเค้านะเพราะเค้าเป็น ผช.ที่น่ารักและเพราะบ้านอยู่ใกล้กันและเวลาเราจะเดินไปซ์้อของเราจะเจอเค้าบ่อยๆ แต่ไมได้ทักทายกัน  จนเค้ามาทักถึงบ้านนี่แหละ  จากนั้นก็รู้จักกันมากขึ้น และสุดท้ายก็คบเป็นแฟนกัน เค้าเป็นคนนิสัยดี น่ารักมาก   --ที่เล่าตรงนี้เพราะคิดถึงวันเก่าๆ ที่ผ่านมาของเรากับแฟน-----

มาวันนึงเราเดินไปหาเค้าที่บ้าน  เจอยายของแฟนเรา  ยายบอกเราว่า บาสโดนรถชนและอยู่ รพ. เราเห็นสีหน้าท่าทางยายของแฟนเราตอนนั้นเดาได้เลยว่าอาการหนักมากแน่ๆ เราเลยไม่กล้าถามอะไรมากแต่เท่าที่รู้คือตอนนั้นชาไปทั้งตัวเลย  ยืนไม่อยู่เลยจริงๆ ณ ตอนนั้น เพราะช็อคมาก เราโทรหาน้องชายของบาส น้องเบสท์ น้องเบสท์บอกเราว่าบาสอยู่ ไอซียูและยาการหนักมากๆ ตอนนี้ไม่มีใครมีแรงจะพูดเพราะเห็นสภาพของบาสแล้ว  ทุกคนเห็นว่าไม่น่าจะรอด และหมอก็บอกอาการ 50/50  เราจำได้ว่าตอนนั้นเราร้องไห้เยอะมากๆ และให้เพื่อนขี่มอไซค์ไปส่งเราที่ รพ.ที่บาสอยู่

เราไม่สามารถเจอบาสได้ในช่วงเวลาแรก ๆ เพราะบาสต้องอยู่ไอซียูที่เป็นห้องปลอดเชื้อ   ผ่านไปเดือนกว่าๆ  อาการบาสดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังนอนนิ่งๆ ที่ร้ายแรงสุดคือหมอบอกกับแม่ของบาสว่า  บาสมีอาการทางสมองและอาจจะจำอะไรไม่ได้เหมือนเดิม  อาการช็อคครั้งที่  2 สำหรับเราคือ ปล่อยโฮเมื่อรู้เลยนะ 
แฟนเราจะจำใครไม่ได้จริงๆ หรือ

เราสงสารแฟนเรามากนะ  แต่ด้วยเรายังคงเป็นเด็กคนนึงที่ไม่รู้จะทำอย่างไร  แม่บาสบอกกับเราว่าเลิกสนใจบาสเถอะ เพราะหมอบอกกับแม่บาสว่าโอกาสที่บาสจะกลับมาเป็นปกติแทบไม่เหลือหรือน้อยมากๆ 

ทำไมคนเราชอบคิดว่าเด็กถึงเลิกกันง่าย ๆ ทำไมเด็กถึงจะไม่มีความคิดที่จะรักใครมากๆ  ด้วยละครับ

มันไม่ง่ายนะครับกับการจะรักใครสักคน และเราก็คบกันมา 3 ปี โดยดีกันมาตลอด  มีงอน ทะเลาะกันนิดๆหน่อย แต่ก็ไม่เคยนอกใจกันเลย

ณ ตอนนี้เราสับสนนะ ว่าจะเอายังไงต่อดี  จะอยู่ต่อหรือพอแค่นี้