ไปอ่านมาเขาว่าเป็นอาการอินหรือเรียกว่า PSDทำนองนั้นไม่อันตราย
แต่ทำไมเรารู้สึกมากกว่านั้น รู้สึกว่าอะไรขาดหายไป
เหมือนอยากจะอยู่แต่ในละครไม่อยากออกมามองชีวิตจริงทั้งเรื่องรัก ครอบครัว เพื่อน คนรอบตัว เราล้วนต้องการให้คนในซีรีย์เป็นส่วนนึงของชีวิตมากกว่า ความเป็นอยู่จริงๆแบบนี้ยังเรียกอาการปกติหรืออินอีกไหม ไม่รู้ หรือเราเป็นขั้นหนักไม่รู้ แบบคนที่มีผลกระทบทางจิตใจพอ ได้ไปอยู่ในโลกละครก็อยากจะยังอยู่แต่ในโลกนั้น เหมือนคนติดเกมส์เลยไหม มีใครเป็นแบบเราไหมแบบขั้นที่คิดน้อยใจว่าและร้องไห้ตัดพ้อตัวเองว่าทำไมเราไม่เจอคนที่ทำเพื่อเราแบบในหนังนี้นะ🥺🥺
เคยเป็นไหนดูซีรีย์แล้วแบบไม่อยากให้มันจบ
เหมือนอยากจะอยู่แต่ในละครไม่อยากออกมามองชีวิตจริงทั้งเรื่องรัก ครอบครัว เพื่อน คนรอบตัว เราล้วนต้องการให้คนในซีรีย์เป็นส่วนนึงของชีวิตมากกว่า ความเป็นอยู่จริงๆแบบนี้ยังเรียกอาการปกติหรืออินอีกไหม ไม่รู้ หรือเราเป็นขั้นหนักไม่รู้ แบบคนที่มีผลกระทบทางจิตใจพอ ได้ไปอยู่ในโลกละครก็อยากจะยังอยู่แต่ในโลกนั้น เหมือนคนติดเกมส์เลยไหม มีใครเป็นแบบเราไหมแบบขั้นที่คิดน้อยใจว่าและร้องไห้ตัดพ้อตัวเองว่าทำไมเราไม่เจอคนที่ทำเพื่อเราแบบในหนังนี้นะ🥺🥺