เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงค่ะ ประมาณ 8-9 คน (รวมเราแล้วนะคะ) คือ ก่อนหน้านี้ เราโสดค่ะ ไม่มีแฟน มีแต่เพื่อน เราเป็นคนชอบเก็บตัวค่ะ ไม่ค่อยซุงซิงกับคนอื่น ไม่ค่อยพูด แต่พูดมาก พอเราเริ่มมีความรัก จากคนที่คิดมาก ไม่ออกไปเที่ยวไหน เลิกเรียนกลับหอ กลายเป็น คนที่เริ่มออกไปเที่ยวบ้างค่ะ เริ่มยิ้ม รู้สึกเปิดหูเปิดตากับโลกภายนอกมาก ปกติอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยม จนวันนึงเราสองคนทะเลาะกันค่ะ คือ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาชอบบอกเลิกค่ะ แล้วเราจะเป็นฝ่ายง้อ ฝ่ายขอโทษ แต่รอบนี้ คือ เขาบอกเลิก เราเลยตอบว่า โอเค ดูค่ะ แล้วเขาก็ยังอุตส่าห์ไปส่งเราที่หอ แล้วก็บอกว่าลงมาเอากับข้าวไปกินอะไรแบบนี้ค่ะ แล้วนี่ค่ะจุดเริ่มต้นของการที่เราเอาเรื่องนี้ไประบายให้เพื่อนฟัง ไปปรึกษาเพื่อนอะไรแบบนี้ค่ะ ซึ่งเพื่อนกลุ่มนี้ก็เหมือนอยากให้เราเลิกกับแฟนมาก ๆ ค่ะ เพราะบอกว่าราเปลี่ยนไป ทั้งการเรียนและอื่น ๆ อีกเยอะ  (แต่เรื่องเรียนเราไม่ได้ทิ้งนะคะ เวลาเรียนเราก็เรียน ไม่มีงานค้าง ส่งภายในคาบที่ครูสั่งตลอดค่ะ ) แล้วประมาณบ่าย ๆ ของอีกวันแฟนเราเขาก็ทักมาค่ะ มาง้อ บอกว่าคิดถึง มาบอกขอโทษที่พูดแบบนั้นอะไรแบบนี้ค่ะ แล้วเราก็คืนดีกันค่ะ
แล้วพอมารอบ 2 เราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องค่ะ เราแค่อยากเล่าให้ใครสักคนฟัง เลยทักไปหาเพื่อนคนนึงในกลุ่ม แต่ทักส่วนตัวเขาไปนะคะ เราทักไปแค่ว่า “ แก “ แล้วหลังจากนั้นไอเพื่อนคนนั้นมันก็เริ่มบทสนทนาในกลุ่ม ( แชทกลุ่ม ) แล้วเพื่อน ๆ อีก 4-5 คนก็มาแจม มาพูดเรื่องของเรา ว่ามันเป็นยังไง บอกว่าให้เราเลิกกับแฟน ไปบอกเลิกแฟนอะไรแบบนี้ค่ะ คือตอนแรก ก็ไม่ได้อะรนะคะ แต่พอไปๆ มาๆ เราเริ่ม กดดันโดยใช้ ประโยค “ มีมันไม่มีกู “ (ขออภัยคำหยาบนะคะ) แล้วคือตอนนั้นเราคิดมากเลยค่ะ เราจะเลือกอะไรดี เราอยากมีทั้งสอง เราไม่อยากเสียทั้งสองไป ถ้าเราเลือกอีกอย่างต้องเสียอีกอย่าง แล้วก็โดนข้อความกดดันจากเพื่อน ๆ ว่าไปเลิกเถอะ แล้วก็บ่นเราสารพัด แล้วเพื่อนคนนึงในกลุ่ม ทักไปหาแฟนเราว่า “ เลิกกับเพื่อนนี่ให้หน่อยดิ “ ตอนนั้นแฟนเราหลับอยู่ค่ะ เขาไม่สบาย
แล้วเราแบบคิดแค่ว่า ถ้าเราเลือกเพื่อน เราจะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม ตื่นนอน ไปเรียน เลิกเรียน กลับหอ เราทำได้อยู่แล้วค่ะ จะได้อยู่กับเพื่อนที่วิลัย มีเพื่อนนั่งกินข้าว อะไรแบบนี้ค่ะ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ มันก็อยู่ไม่ได้ค่ะ เพราะเขาเข้ามาแล้ว มันแบบชินกับการใช้ชีวิตหลังมีแฟนแล้วค่ะ ที่จริงเราทักไปบอกเลิกแฟนแล้วค่ะ แล้วเรานอนไม่หลับ จนตี 3 เราเลยทักไปหาแฟน แล้วขอคืนดีเขาค่ะ เพราะเราคิดได้ว่า เขาดูก้าวก่ายกับชีวิตเราเกินไป ซึ่นตอนโดนกดดันมันไม่ได้คิดเรื่องนี้เลยค่ะ คิดแค่ว่า จะเลือกอะไรดี ถ้าเลือกอีกอย่างจะเสียอีกอย่าง คิดแค่นั่นเลยค่ะ แล้วเราก็คืนดีกันอีกรอบค่ะ

พอเช้ามา เราไปเรียน เพื่อนถามว่าสรุปเลิกกันยัง เราเลยตอบว่ายัง หลังจากนั้นเพื่อนก็ปล่อยเราเลย แบบทิ้งเลยค่ะ รู้สึกเหมือนชีวิตโดนทิ้งมาโดยตลอดอยู่แล้วค่ะ เลยไม่ได้เสียใจมาก แต่ก็เสียใจค่ะ เราคิดว่า ไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอด เดี๋ยวเราก็โดนทิ้งอีก ซึ่งพอว่าพุธเราไม่ได้ไปเรียนค่ะ เพราะป่วย เพื่อนๆ ออกจากกลุ่มแชท และ ไอจี ออกกันทุกคนค่ะ แต่กลุ่มไอจีเหมือนเพื่อนคนนึงจะลบทุกคนออกค่ะ ยกเว้นเรา เห็นแบบนั้นก็เจ็บใจค่ะ เหมือนตอกย้ำว่าแบบ อยู่คนเดียวไปเหอะ อะไรแบบนี้ค่ะ 55555

เราเข้าใจความหวังดีของเพื่อนนะคะ แฟนเราเองก็มีข้อดี แต่ก็มีข้อเสีย ใครจะไปสมบูรณ์แบบได้ขนาดนั้น


เรื่องอาจจะงงๆ ค่ะ เป็นคนเรียบเรียงเรื่องราวไม่เก่ง