สงสัยมานาน อธิบายไม่ถูก สภาวะว่างนี้เกิดขึ้นได้ประมาณ 1 ปี มาแล้ว จากการนั่งสมาธิและพิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกวันนี้ ก็ยังอยู่  ตื่นมาตอนเช้าก็เจอ เหมือนเป็นสติที่อยู่ในความว่าง คิดไปยังไง ก็พูดไป อย่างนั้น คล้าย ๆ กับว่า ถ้าใจเราคิดเป็น 100% สภาวะว่างนี้ จะอยู่ในใจเราประมาณ 25 - 30 % อันนี้ คิดประมาณเอาเองนะ  เปอร์เซนต์ที่เหลือมันเป็นนาม (เวทนา สัญญา ฯลฯ...) ต่อให้จิตใจว้าวุ่น จากกามราคะ หรือเจ็บป่วยจากโรคภัยไข้เจ็บแค่ไหน หรือไม่ได้นั่งสมาธิมานาน 2 เดือน สภาวะว่างก็ยังอยู่ มันเหมือน เป็นความว่างที่อยู่ในใจหรืออยู่ในสติ หรือเป็นความว่างที่อยู่คู่กับสติ   ... อะไรทำนองนั้น 
      ขอโทษทีอธิบายไม่ถูก ... เคยมีความคิด ถ้าฝึกวิปัสสนาไม่ได้ผลในชาตินี้  จะนั่งสมาธินึกถึงความว่างตัวนี้ไปเรื่อย ๆ ไม่รู้ว่าเราคิดถูก รึเปล่า เพราะเมื่อเรานึกถึงสติที่มีความว่าง มันจะทำให้สบายใจ ไม่กังวลต่อปัญหาชีวิตที่พบเจอทุกวันนี้ ... ถือว่าเราคุยกันนะ ไม่เอาชนะกัน เพราะเรามีความรู้น้อย ไม่มีภูมิความรู้ในธรรมอะไรเลย

    ขอขอบคุณ สหายธรรมทุกท่าน