เนื่องจากผมไม่ได้ไปนั่งดูอยู่บ้านคนเดียว
ไปนั่งร้านข้าวต้มใกล้บ้าน
ที่พวกเราไปนั่งดื่มกินกันเป็นประจำครับ
ขาประจำเพียบ !
โต๊ะนู้น มากันสี่ห้าคนคุ้นๆหน้ากันอยู่ นั่นเป็นคนเสื้อแดง นั่งหน้าจอ
อีกโต๊ะนึง ใส่เสื้อพรรคก้าวไกลมาเลย นั่งในร้าน
อีกโต๊ะนึงไม่คุ้นหน้า เป็นพ่อแม่ลูก อีกโต๊ะ หลังผมเป็นกลุ่ม LBTGQ
ไอ้โต๊ะเรา ก็ ไม่ใช่ทั้งแดง ไม่ใช่ทั้งส้ม นั่งหน้าร้าน บนฟุธปาต เพราะมีเพื่อนคนนึงดูดบุหรี่

บรรยากาศสนุกมากครับ
ทีมชาติไทย คง ผีเข้า แหงๆ เล่นได้ดีสุดๆ เกินความคาดหมายมากๆ
ไอ้ผมก็แก่แล้ว ตาไม่ค่อยดี ก็คอยเดินเข้าไปดูสกอร์ บ่อยๆ
โต๊ะพี่ๆเสื้อแดงก็ถาม...ผมนั่งบังโต๊ะเฮียหรือเปล่าครับ (น่ารักมั๊ยล่ะ)
ไม่เลยครับ พอดีผมแก่แล้ว สายตา ยาว อ่านคะแนนไม่เห็น
พี่เสื้อแดงบอก อ้าว...งั้นเดี๋ยวผมขานสกอร์ให้ !
สนุกกันใหญ่เลยครับ คราวนี้ ทุกคะแนนที่เรานั่งดู และ เชียร์ มีพี่ๆเสื้อแดง คอยรายงานสกอร์ให้
คะแนน ต่อ คะแนน
ผมก็ไม่ต้องลุกเดินไปหน้าจอ

พอเกมจบ คนเฮกันทั้งร้าน
ทุกคนดีใจ น้ำตาซึม ที่ทีมชาติไทย ชนะ และได้แชมป์มาครอง
ดีใจไปกับน้องนักวอลเล่ย์บอล ที่ ได้ชัยชนะในครั้งนี้
เฮียเจ้าของร้าน ประกาศเลี้ยงข้าวต้มฟรี เลยโดนแซว อ้าว... ไม่เลี้ยงกับข้าวด้วยเหรอ (ฮา)

ก็มานั่งนึก...
เมืองไทยนี่น่าจะมีกีฬาดีๆให้คนไทยได้เชียร์กันพร้อมกันทั้งประเทศแบบนี้บ่อยๆเนอะ
มันสลายความแตกแยก มันสลายความเกลียดชัง และมันสร้างมิตรภาพ
คนเรา มีความเห็นทางการเมืองที่ต่างกัน มันก็ไม่ควรต้องมาเป็นศัตรูกันนิครับ
ทุกคน ทุกโต๊ะ  ชนแก้วกันมั่วไปหมด ไม่ว่าใคร เป็นใคร

ในท้ายที่สุด ทุกคนก็เป็นคนไทยด้วยกันทั้งนั้น
ชัยชนะของทีมชาติไทย ก็เป็น เป้าหมายเดียวกันทั้งนั้น เป็นชัยชนะของคนไทยทุกฝ่าย

ก็คงมีไม่กี่อย่างในโลก นอกจากกีฬา ก็คือ ดนตรี
ที่เป็นภาษาที่สากล ที่งดงาม สร้างมิตรภาพ ข้ามทุกพรมแดน ทุกข้อขัดแย้ง หล่อรวมโลกไปด้วยกัน

ดีใจกับทีมชาติไทยครับ