คือแฟนอยู่กับผมที่กทม.ตอนเเรก เเต่อยู่ๆก็ได้งานเกี่ยวกับกองถ่ายโฆษณารับทำโฆษณาต่างๆ (ผมไม่เเน่ใจเรียกว่าอาชีพอะไร) ต้องไปอยู่ที่ภาคเหนือครับตอนเเรกคิดว่างานดีมีที่พักฟรี อาหารฟรี 2 มื้อเช้าเย็นเงินเดือนหักทุกอย่างเเล้วได้ 16,500 สำหรับเด็กจบใหม่แถมจบมาไม่ตรงสายสุดๆ (แฟนเรียนการโรงเเรมครับ) ก็เรียกว่าเเทบจะได้ใช้เงินเต็มๆเเล้วเพราะที่พักไม่เสียไม่มีค่าเดินทางค่ากินเเทบไม่มี อยากกินไรก็ซื้อก็กินๆนอกเหนือจากมื้อหลักเต็มที่เดือนๆนึงใช้เงินไม่กี่บาทคงเหลือเก็บชิลๆ

เเต่พอไปทำงานจริงงานหนักเเละโหดมากคือเเทบจะทำงานทุกวันเพราะงานเยอะเเละเวลาทำงานไม่เเน่นอนมากๆบางวันทำงานลากยาวตั้งเเต่ 9 โมงไปยันตี 2-3 ไม่มีวันหยุดชัดเจนวันไหนว่างก็หยุดซึ่งวันว่างมันก็ว่างจริงๆแต่ก็ไม่มีบ่อยไม่มีตำเเหน่งชัดคือขาดเหลืออะไรก็ต้องไปช่วยไปทำ แต่ที่เเย่ที่สุดคือหัวหน้าบ้าอำนาจเเละด่าเเบบหยาบคาย แฟนเล่าว่าถูกด่าว่า โง่บ้าง ควายบ้าง ขึ้นกู เเละพูดหยาบเเบบที่เพื่อนกันบางทียังไม่ด่ากันขนาดนี้มีบางทีโดนด่ายันบุพการี แฟนเล่าว่าเคยโดนด่าเเบบยืนให้เค้าด่าไปชั่วโมงกว่า ผมก็คิดมันอะไรขนาดนั้นหัวหน้าเจ้าอารมณ์ทำงานแล้วหงุดหงิดตลอดเวลา พี่ที่ทำงานกับแฟนเค้าบอกว่าคนที่มาทำแบบแฟน คนก่อนหน้า 3 เดือนออก คนก่อนหน้า 6 เดือนออกไม่มีใครทำถึงปี คือค่าตอบแทนมันดีเเต่ว่างานก็หนักใช้ได้เเละที่สำคัญคือประสาทจะเสียเอาครับ

แต่แฟนมาทำได้ไม่ถึงเดือนกำลังคิดจะออกไปตายเอาดาบหน้าครับ ส่วนตัวผมอยากให้แฟนหางานใหม่ให้ได้ก่อนถ้าหาไม่ได้ก็ทนเก็บเงินไปก่อนอีกนิดเพราะเเฟนมีหนี้จากพ่อแม่ที่ทิ้งเอาไว้ครับพ่อแม่เเฟนเสียเเล้วทิ้งหนี้เอาไว้หลายอยู่เเฟนต้องมารับผิดชอบต่อ แฟนไม่มีบ้านเพราะพ่อแม่เสียเเฟนก็ตัดสินใจขายบ้านเพื่อเอามากรบหนี้ตรงนั้น (ช่วงนั้นอยู่หอมหาลัยด้วยครับบ้านพ่อแม่ไม่รู้ว่าจะเอาไว้ทำไมเมื่อเค้าเสียเเล้วเลยตัดสินใจขาย ผมไม่รู้รายละเอียดเบื้องลึกเพราะมาคบกันเเละรู้ชีวิตเค้าหลังทุกอย่างเริ่มเข้าลูบเข้าลอย) เเต่หนี้ก็ยังไม่หมดอยู่ดีครับเเต่ก็ไกล้เเล้วตอนเเรกเเฟนคิดว่าถ้ามาทำตรงนี้ถ้าตั้งใจใช้ไม่กี่ปีก็หมดเเล้ว

มาถึงส่วนมุมมองของผมผมอยากให้แฟนทนไปก่อนครับอย่างน้อยให้ได้เดือนหรืออาจทนอีก 1-2 เดือนดูสิว่ามันจะอยู่ได้ไหมเอาเงินก่อนเพราะเเฟนมีภาระ ถ้าออกมาไม่มีที่อยู่ไม่มีงานออกมาจะอยู่ยังไงจะไปอยู่ไหนจะทำยังไง แต่เเฟนยืนยันว่าพอครบเดือนเเล้วจะออกทันทีไปตายเอาดาบหน้าหางานคร่าวๆไว้เเล้วเเต่ก็ใช่ว่าจะได้งานเลย และก็ใช้ว่าจะไม่เจอหัวหน้างานเเบบนี้อีกหรือมันอาจเเย่กว่าก็ได้ ผมเองก็ยังอยู่บ้านพ่อแม่ก็พามาอยู่ด้วยไม่ได้เเถมตัวเองก็ยังไม่ได้ทำงานอะไรนอกจากทำฟรีเเลนซ์กราฟฟิคกับขายของออนไลน์ไปพรางๆหาเงินมาใช้ เพราะรอบวชอีก 3 เดือนหลังจากนั้นถึงจะเริ่มหางานประจำทำตอนนี้เลยยังสนับสนุนอะไรเค้าไม่ได้ ในมุมมองของผมอาจดูไม่เข้าใจเค้าเเละดูจากมุมมองคนที่ไม่ประสบพบเจอกับเรื่องที่เค้าเจอก็คงไม่เข้าใจเลยพูดได้ว่าอยากให้เค้าทน จริงๆมันอาจจะเเย่สำหรับเค้ากว่าที่ผมจะคาดคิดก็ได้ เเต่ถึงอย่างงั้นผมก็ยังอยากให้เค้าลองดูอีกสักตั้งหรือหาอะไรมารองรับตัวเองหลังจากออกมาดีกว่าออกมาเคว้งๆเเบบนั้น พูดไปก็ทะเลาะกันเค้ายืนยันเเล้วอีกประมาณ 10 วันได้เงินเดือนเค้ายืนยันจะออกเลยผมคงห้ามไม่ได้เลยเอามาระบายตรงนี้ชีวิตของเค้าเค้าเลือกเองนี่สิ