กระทู้ไม่ได้จะเอาสาระเป็นที่ตั้ง เน้นที่ความรู้สึกส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่

เห็นข่าวจันทรายานของอินเดียแลนดิ้งลงขั้วใต้ของดวงจันทร์เป็นชาติแรกของโลกแล้วรู้สึกภาคภูมิใจแทนมนุษยชาติ ทำให้คิดขึ้นได้ว่าไม่จำเป็นต้องเป็นชาติมหาอำนาจด้านอวกาศอีกต่อไปแล้วที่ทำเรื่องแบบนี้ได้ กลับกันที่ชาติมหาอำนาจบางชาติก็มีปัญหาตั้งแต่ขั้นปล่อยจรวด บางชาติก็มีปัญหาในการแลนดิ้งลงจอดบนดวงจันทร์จนยานโหม่งพื้นจนเละ

เห็นข่าวซาอุฯกล้างัดข้อกับเมกาจนเมกาหัวร้อนเป็นไฟ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นการตอบโต้เชิงลงโทษให้เข็ดหลาบจากเมกา

เห็นข่าวกลุ่มประเทศนอร์ดิกบางประเทศกล้าที่จะเปลี่ยนนโยบายความมั่นคงต่อรัสเซีย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นการตอบโต้เชิงลงโทษให้เข็ดหลาบจากรัสเซีย บางประเทศถึงขั้นกล้าไปวางระเบิดท่อส่งแก๊สที่เป็นผลประโยชน์โดยตรงของรัสเซียด้วยซ้ำ

ตุรเคียทำโดรนได้น่ากลัวจนเปลี่ยนโฉมสงครามยุคใหม่ จนรัสเซียต้องกลับไปทบทวนจนขยาด

กองทัพจีนเติบโตเร็วเกินไปจนเมกาต้องทบทวนถึงความเข้มข้นของนโยบายความมั่นคง

อีกหลายข่าวที่ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นก็ได้เห็นเกี่ยวกับการท้าทายเจ้าโลกเดิม

หรือนี่คือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงโลก2ขั้วเดิม

เห็นข่าวปูตินเคยสัมภาษณ์ว่าสงครามกำลังนำไปสู่โลกหลายขั้ว ก็คงเชื่อได้บ้าง แต่จะเชื่อหมดเลยก็ยังมีเครื่องหมายคำถาม

เอาจริงผมไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะสงครามตามที่แกว่าไหม แต่ที่แน่ใจได้แน่ๆคือโลกมันกำลังเปลี่ยนไปหลายขั้วแล้วจริงๆ