อย่างเดียวที่แม่เป็นห่วง คือกลัวว่าถ้าวันนึงเค้าเป็นอะไรไป แล้วลูกจะอยู่ยังไง เพราะผมเดินไม่ได้-พิการ(โรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง) หมอตรวจแล้วว่าเกิดจากกรรมพันธุ์ และเป็นชนิดที่รักษาไม่หาย ทำได้แค่ชลอไม่ให้ม

ผมมีเรื่องกลุ้มใจครับคือวันนี้อยู่ ๆ หัวหน้างานก็มีท่าที่เปลี่ยนไปครับ ติเตียนผมแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแล้วเค้าก็ว่าทิ้งท้ายว่า "คราวหลังอย่ามาโทษละว่างานช้าเพราะพี่" ซึ่งตัวผมเองก็งงว่า

คือเรานั่งรถไฟขากลับจากเชียงใหม่ -กรุงเทพ ของเราเป็นตั๋วนั่ง ชั้น3 (พยายามจะจองตั๋วนอนแล้ว แต่เต็มหมดค่ะ )ขึ้นขบวนแล้วกำลังจะเดินหาที่นั่ง ขึ้นไปเห็นคนยืนกันเต็มขบวนเลย ต้องแวกเข้าไป ยืนอ่ะยืนได้ไม่ว่

ไม่ขายไม่ขาดทุน ระวังจะเป็นลุกช้าจ่ายรอบวง

พอดีต้องรีบออกจากโรง หนังจบปุ๊บต้องลุกปั๊บเลย ป.ล. บั้นท้ายพ่ีวูลฟ์ดูท่าจะแน่นมากเลยนะคะ

กองเชียร์นี่ เหมือนนนนน...กันทุกคน พอมีใครพูดเรื่องความเสียหายของโครงการรับจำนำข้าว ร้อยทั้งร้อย...ปฏิกิรยาโต้ตอบทำงานทันที จะ "รีบ" ออกมา ถามกลับ ว่า มีโครงการไหน มี "กำไร" บ้าง

ทำไมป๋มซื้อที่ไร  มันต้องลงก่อนทุกทีแล้วต้องรอหลายวันกว่าจะค่อยๆขึ้น ทำไมต้องเขียนโปรแกรมให้เม่าต้องเจ๊งก่อน   เขียนโปรแกรมแปลกๆ  ทำให้คนหนีไปเล่นหุ้นนอกกันหมด

เมื่อวาน สุพรีม - ขอนแก่น - ซุปเปอร์โมเดล บล็อกได้ 2 ครั้งติด คิดว่าได้แต้มแน่แล้ว หันควับกลับมาชูกำปั้นหรา เห็นเพื่อนร่วมทีมยังอยู่ในท่าเตรียมพร้อม + เสียงจากทั่วสนามว่า "ยังงงงงงง"  เ

เรามีน้องสาวเรากับน้องห่างกันสองปี ส่วนตัวเราเป็นคนค่อนข้างช้าแบบว่าทำไรก็ช้าคิดช้าเป็นคนไม่กล้าตัดสินใจเพราะกลัวผลที่ตามมา เวลาแม่สั่งให้ำหรือช่วยงานอะไรเราอยากช่วยแม่มากๆแต่แม่ไม่ค่อยเรียกเราเพร่ะเร