ตอนผม7-8ขวบผมชอบเต้นมากพอ10-11ขวบกลับมาเต้นจริงจังอีกครั้งหลังจากนั้นพอคนในโรงเรียนรู้หรือเพื่อนรู้ทุกคนก็ต่างหัวเราะบ้างก็ว่าผมเมาบ้าง บ้างก็ว่าผมเอ๋อเมื่อในตอนนั้นผมไม่รู้มาก่อนว่าคนในโรงเรียนและเพื่อนๆทีรู้จักเมคฟันกับผม ผมคิดว่าผู้คนชื่นชอบผมมาตลอดผมก็เต้นมาเรื่อยๆพอวันนึงผมมีความคิดที่อยากจะเป็นไอดอล ศิลปิน ผมก็ได้บอกกับคนในครอบครัวเมื่อพวกเขารู้บางคนก็หัวเราะบ้างบางคนก็งงบ้างว่าคืออะไรต่อมาผมได้มีโอกาศได้ไปออดิชั่นครั้งแรกในวัยอายุ 11 ขวบจำได้ว่าผมคิดทาเต้นเองแล้วก็ซ้อมหนักมาๆพอถึงวันออดิชั่นผมไปตอนบ่ายกลับบ้านตอน4ทุ่มหลังจากนั้นเขาก็ให้รอประมาณ3เดือนถ้าไม่มีใครติดต่อมาก็แปลว่าผ่านพอหลัง3เดือนก็ไม่มีใครติดต่อผมมา แต่ก็ในวัยที่อายุ 11 ขวบแล้วก็เป็นการออดิชั่นครั้งแรกก็ไม่ได้คิดอะไรผมก็ซ้อมของผมเรื่อยมาในตอนนั้นก็โดนเพื่อนในห้องส่วนมากจะเป็นผญ.มาดูถูกเยาะเย้ยผมว่าผมคนแบบผมเนี่ยนะจะไปเป็นไอดอลผมก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรแล้วก็ซ้อมให้หนักขึ้นมากๆทั้งพวกเบสิค ทฤษฏี และต่างๆจนกระทั้งผมอายุ12 เกิดปัญหาขึ้นกับเส้นเอ็นที่ขาของผมทำให้ผมเต้นไม่ได้ไป 1 ปี และใน 1 ปีนั้นทางรร.ก็ให้อยู่บ้านเรียนออนไลน์แต่ผมดันติดเกมมากและไปเอาดีทางด้านเกมผมทิ้งตัว วันๆนั่งเล่นแต่เกม บางวันก็นั่งดูคลิปคนที่เต้นแล้วก็นั่งน้อยใจไปเพราะตัวเองเต้นไม่ได้พออายุ 13 ปี ผมก็กลับมาเต้นได้อีกครั้งจำได้ว่าผมซ้อมเต้นกับออกกำลังกายหนักมากๆพอเปิดเทอมผมก็เต้นทั้งคืนนอนตอนตี 2 ตื่นตี 5 ไป รร แถบทุกวันทำแบบนี้มา3-4เดือนได้ ทักษะในตอนนั้นก็ดีขึ้นมากแต่ก็แลกมาด้วยกับขอบตาดำจำอะไรไม่ค่อยได้และนอนที่โรงเรียน จนมีวันนึงผมไม่รู้คิดอะไรอยู่ตัดสินใจดรอปเรียนแล้วไปเอาดีทางด้านนี้จนมีโอกาศได้ออดิชั่นรอบที่ 2 ในวัยอายุ 13 ปี ผมก็ทำเหมือนเดิมแต่คราวนี้ผมกลับเต้นไม่ได้เลยตอนไปออดิชั่นผมรู้สึกเฟลมากก็เลยตัดสินใจผิดอีกคือซ้อมจนไม่นอนเลยอยุ1-2 เดือนพอปิดเทอมเล็กผมก็เริ่มคิดว่าตัวเองทำไมตัวเตี้ยจังเพื่อนๆที่เคยเตี้ยกว่าผมกลับสูงกว่ามากในตอนนี้ก็เลยไปหาหมอสรุปเหตุผลก็เกิดมาจากตอนที่ผมอายุ11ที่มีปัญหาเกี่ยวกับเส้นเอ็นเกิดมาจากกระดูกที่เจริญเติมโตให้ยาวกว่าจนเอ็นยืดตามไม่ทัน ซึ่งผมเสียงแตกหนุ่มตอนอายุ 11 ทำให้ในช่วงนั้นความสูงจะพุ่งมากๆแต่พอโตมาจะกลายเป็นคนตัวเตี้ยแล้วก็ผมอดหลับอดนอนด้วยตอนกลับมาเต้นหมอก็บอกกับผมว่าผมจะสูงได้ไม่ถึง 170 พอกลับบ้านมาผมร้องไห้หนักมากไม่ออกไปไหนเลยจากห้องเพราะการที่ตัวเตี้ยแล้วไปเป็นไอดอลในยุคสมัยใหม่นั้นมันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้เลยผมก็ทำทุกอย่างที่จะทำให้ผมสูงขึ้นผมก็สูงขึ้นมา 4 เซนภายในระยะเวลา 11 เดือน ซึ่งเป็นอะไรที่น้อยมากๆถ้าเทียบกับเด็กคนอื่นในวัยอย่างผมต่อมาผมก็ลงคลิปเต้นของผมตามภาษาวัยๆนี้แต่กลับดันแมสขึ้นมาหลายคนก็ตั้งคำถามว่าหน้าตาดีนะแต่สูงเท่าไหร่เนี่ย เตี้ยจังเลยสูงเท่าไหร่ ช่วงนั้นผมก็น้อยใจนิดนึงบางคนก็บอกว่าโตไปได้เป็นไอดอลอย่างนู้นอย่างนี้บ้างในตอนนั้นก็เริ่มมีคนคอยซัพพอร์ทให้กำลังใจจนมีวันนึงมีค่ายเพลง 2 ค่าย ค่ายแรกเป็นของเกาหลีผมก็ปฏิเสธไปเพราะผมไม่มั่นใจในการร้องเพลงของผม(แต่ก็ฝึกร้องเพลงอยู่) ค่ายที่ 2 เป็นค่ายไทยผมเชื่อว่าถ้าผมพิมไปหลายๆคนก็น่ารู้จักเขาติดต่อผมไปออดิชั่นเข้าโปรเจคทีชื่อเป็นตัวเลขแต่ผมก็ปฏิเสธไปเหมือนเดิมเพราะในตอนนั้นก็เป็นอะไรที่ใหม่สำหรับในไทยด้วย แล้วก็ผ่านมาจนกระทั่งตอนนี้ผมอายุ 14 ตั้งแต่ต้นปีผมก็ออดิชั่นมาทั้งหมด 3 ครั้งได้ ครั้งที่ 1 ส่งออนไลน์ไม่ผ่าน ครั้งที่ 2 onsite แต่ก็ไม่ผ่านเหมือนเดิม  ผมก็เครียดมากเริ่มเก็บตัวไม่คุยกับใครเวลาไปเข้าคลาสก็ออกห่างจากคนอื่นไม่กล้ามองตาคนบ้างในตอนนี้ผมก็อยู่ ม.3 งานก็เยอะไหนจะต้องหาเวลาซ้อมเต้นหาเวลาทำงานที่รร.แต่มันก็เป็นเรื่องปกติเพราะต้องต่อ ม.4 เพื่อนๆในห้องก็บอกว่าผมเปลี่ยนไปผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนมีโอกาศออดิชั่นครั้งที่ 3 เมื่อไม่นานมานี้ ผมรับคิวตอน 11 โมง ได้ออดิชั่นตอน 1 ทุ่มตอนออดิชั่นผมก็เต้นตามของผมไปในหัวของผมก็คิดว่าคงไม่ผ่านอีกแล้วแต่พอเต้นเสร็จกรรมการก็ถามอายุกับให้ร้องเพลงผมก็ร้องไปและก็กลับบ้านรอประกาศผมภายในวันนั้นในตอนนั้นผมดีใจมากคิดว่าตัวเองจะผ่านแล้วที่ไหนได้ก็ไม่ผ่านเหมือนเดิมผมก็ซึมไป 3 วันได้เพราะผมเหนื่อยทั้งกายและใจมีแผลฟกช้ำที่ร่างกายมากมายเนื่องจากผมทุ่มเทให้กับการออดิชั่นครั้งนี้มากผมเคยได้บอกกับตัวเองว่าถ้าเข้าอายุ 15 ปีจะเลิกทำอะไรแบบนี้แล้วไปทำอย่างอื่นซึ่งอีกไม่นานก็จะมีงานออดิชั่นอีกในปีนี้ผมก็จะพยายามเต็มความสามารถจนกว่าผมจะทำมันไม่ได้อีกแล้วในตอนโต ผมอยากจะถามทุกคนว่าถ้าผมเข้าอายุ 15 แล้วผมควรไปต่อหรือพอแค่นี้