คือเรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นคนที่เอาแต่ใจค่ะ คือด้วยความที่เป็นผู้หญิงเราก็ อยากได้ความสำคัญจากผู้ชาย เวลา อยากคุยด้วยตลอด แต่ความต้องการของเรากับแฟนไม่ตรงกันค่ะ แฟนเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง แฟนเราฝึกงานด้วย จนยิ่งไม่มีเวลาให้ เราเข้าไปใหญ่ แล้วเราก็เป็นคนที่เอาแต่ใจอยู่แล้ว เลยงี่เง่าห้ามนู้นห้ามนี้ไม่ให้ไปไหน และด้วยพื้นฐานของผู้ชายโลกส่วนตัวสูง คือเขาอึดอัดค่ะ เขาขอเลิก เพราะเขาทนไม่ไหว เขาเหนื่อย เขาบอกว่าเขาอยากไปทำอย่างอื่นมากกว่าการที่จะต้อง มาพิมคุยกับเราทุกวันค่ะ เขาอยากไปอยู่ในโลกของเขาในสิ่งที่เขาชอบ เขาบอกเขาไม่อยากมีแฟน เราเสียใจไปเลยได้ยินคำนี้ เพราะก็คบกันมาตั้งนาน เคยเลิกกันไปครั้ง แล้ว แล้วกลับมาคบกันเราก็เลยคิดว่า แล้วงั้นจะกลับมาทำไม เรื่องทะเลาะมีแต่ซ้ำๆๆ เดิมๆๆ คือ เรื่องเวลาและนิสัย ที่งี่เง่า ของเรา + กับเขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ที่เป็นคนขี้เบื่อ ไม่อยากให้ มาจู้จี้ อยากไปอยู่ในสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่เราก็สำนึกผิด แล้วพยายามที่จะปรับปรุงขอโอกาสอีกสักครั้ง แต่ถามเค้าค่ะว่ายังรักเรามั้ย เขาบอกว่ารัก แต่ไปๆๆมาๆ เขาเริ่มไม่แน่ใจ ว่ายังรักเราหรืออยู่เพราะเห็นใจเรา ตอนนี้ก็ยังสับสน ว่าจะทำยังไงต่อไปดีอยากขอคำแนะนำจากทุกคนค่ะ ช่วยเราที🥺 เอาง่ายๆ เขาอยากไปอยู่ในโลกของเขา เพราะเขารู้สึกสบายใจมากกว่าค่ะ แต่เราก็ยังรักเค้า  เขาคิดว่าการคุยเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์ไม่มีประโยชน์ การออกไปทำอย่างอื่นมีประโยชน์มากกว่า และคิดว่าคุยไม่สำคัญสักเท่าไหร่สำหรับเค้า เราก็เข้าใจเขานะคะว่าทุกคนก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง จัดการกับชีวิตของตัวเอง และมีเวลาส่วนตัวพื้นที่ส่วนตัวของเค้า แต่มันก็ติดตรงที่ว่าเรา ติดเค้ามาก อยากคุยด้วยตลอดเวลาต้องคุยกันตลอดเวลาถึงจะพอใจเราแต่เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เราอยากอยู่กับเขาแล้วทั้งสองฝ่ายสบายใจมากกว่าการที่จะต้องอยู่แบบอึดอัด เราแก้ยังไงก็ ไม่หาย กับนิสัยที่ไม่ให้ เวลาส่วนตัวพื้นที่ส่วนตัวและติดเค้ามาก เค้าหายไปไม่ได้เลย อยากคุยกับเขาตลอดเวลา