ตั้งแต่เรายังเด็ก ม.1 เราแอบได้ยินแม่คุยโทรศัพท์กับผู้ชายอื่น ทุกคืนทุกวัน หลังจากนั้นแม่เริ่มซื้อมือถือหลายเครื่องแต่มีเครื่องหนึ่งที่ห่วงมาก ไม่ยอมให้จับเลยตอนแม่ทิ้งโทรศัพท์มีคนโทรมาทางเฟสเราดูปกเป็นรูปผู้ชาย หลังจากนั้นผ่านมา 3 ปีเรา ม.4 แม่เริ่มจ้างผู้ชายเข้ามาทำงาน ชอบเรียกเราให้ไปตกปลากับเค้า แรกๆเราก็ไปนึกว่าลูกจ้างปกติเพราะร้านแม่เรามีลูกจ้างชายเข้าๆออกๆบ่อย แรกๆเข้างานใช้แรงงานยกโน้นนี้ พอหลังๆรู้สึกอัพเลเวลเร็ว มาเป็นคนขาย คือ… คนอื่นอายุงานมากกว่ามีประสบการณ์ แม่เรายังไม่ไว้ใจให้มาดูแลเรื่องเงินเลย แต่คนนี้แม่ดูไว้ใจมากหลังๆแม่เริ่มชอบไปเที่ยวชอบชวนเราขับรถไปห้างเราอยากได้อะไรซื้อให้หมดพอนานๆเริ่มชวนผู้ชายคนนั้นไปด้วยแม่เราชอบนังหลัง พอไปรับผู้ชายคนนั้นบ่อยๆเริ่มชอบไปนังหลังกับแม่ผม ซึ่งผมขับรถเขาควรนังหน้ากับผม ผมเริ่มพูดเปรยๆให้แม่ฟังว่าอย่าชวนคนนั้นได้ไหมทำไหมต้องชวนเข้าไปตลด เวลาไปซื้อของชอบซื้อของเเพงๆให้เขาด้วยหลังจากนั้นผมเริ่มบอกแม่ว่าไม่ว่างขับรถให้ แม่ผมเริ่มให้คนอื่นขับรถ วันหนึ่งผมแอบไปถอดขั่วแบตรถสตาร์ทไม่ได้แม่ก็ยังพยายามที่จะไป ผมนั่งดูร้องไห้ในห้องตลอด ส่วนใหญ่จะไปเมื่อพ่อผมไปต่างจังหวัด ผมเริ่มบอกพ่อให้รู้เรื่องนี้ว่าตอนพ่อไป ตจว แม่ชอบเอารถไปเที่ยว พ่อเริ่มคุยกับแม่และบอกให้แม่เอาผู้ชายคนนั้นไปทำงานอีกร้านของแม่ แต่เริ่มทะเลาะกันจนขอหย่า ผมรู้สึกเสียใจมากในวันที่ น้า ของผมมาพูดกับแม่ว่าพ่อขอหย่า น้าบอกอย่าหย่ากันเลยลูก 6 คน หย่ากันเพราะอะไร ผมอยู่ในห้องได้ยินร้องไห้หนักมาก ผมเป็นสาเหตุที่พ่อแม่ทะเลาะกะนรึเปล่า หลังจากนั้น พ่อกับแม่เริ่มไม่คุยกันแยกห้องนอนกัน  ผ่านมาหลายวันผมขอแม่ไปซื้อของที่ห้างด้วยกัน แม่ผมบอกไม่ว่างงานเยอะแล้วให้เงินผมไปซื้อเอง เช้าวันนั้นผมขับรถไปแล้วรีบกลับพบว่ามีรถหนึ่งคันหาย ผมไปร้านแม่ถามหาแม่คนบอกว่าขับรถไปแล้ว ผมงงง ตอนเช้าบอกไม่ว่างมีงาน ซึ่งแม่ผมงานคือที่ร้าน แม่ไม่ค่อยไปเจอเพื่อน ผมถามหาผู้ชายคนนั้น เปิดดูกล้องเห็นไปด้วยกัน ผมเสียใจมากเอาไขควง ไปแทงยางรถมอไซ ผช คนนั้น ทั้ง 2 ล้อ แล้วโทรหาแม่รั่วๆ แม่ไม่รับ ผมกลับบ้าน เข้าห้องแม่แล้วล็อคประตู้จากข้างใน เพื่อไม่ให้แม่นอนในห้องคนเดียว ให้ไปอยู่กับพ่อ ผมขังตัวเองอยู่ในห้องร้องไห้ทั้งคืน แม่คงนึกว่าผมไม่รู้อะไรเรื่องแบบนี้ หลังจากนั้น ผมไม่คุยกับแม่เลย 1 ปี อยู่บ้านเดียวกันกลับบ้านนอนไม่มองหน้ากันเลย จนวันหนึ่งผมต้องไป ต่างประเทศ แม่ผมมาสนามบิน ผมเห็นผมทำเป็นไม่เห็นพอคนเรียกขึ้นเครื่องแม่ผมมาข้างหลังแล้วให้เงินผมแล้วทำไปคุยกับเพื่อนผมดีใจมากนึกว่าแม่กลับตัวแล้วก่อนขึ้นเครื่องผมเดินไปหอมมือแม่แล้วไปขึ้นเครื่อง 1 โดยที่ผมยังอายที่จะทักคุยกับแม่ 1 เดือนต่อมา ผมกลับบ้านหวังจะไปคุยกับแม่ ในตอนนี้ผมจบ ม.6 แล้ว และดรอปเรียน 1 ปี แม่ผมให้คนมาถามว่าอยากเรียนที่ไหนแม่จะส่งไปเอง เพราะตอนนี้ที่ร้านพ่อผมประสบปัญหา ผมเรียนไม่ได้ตลอด 1 ปีที่ดรอปเรียนผมช่วยพ่อทำงานมาตลอดไม่เคยขอเวินแม่ซักบาท เพราะงานพ่อผมต้องใช้แม่เป็นเส้นสายในการได้งานรัฐ แม่ผมจะส่งผมไปต่างประเทศ ผมก็โอเคแต่ในวันนี้ผมเริ่มไปอยากใช้เงินแม่ซักบาทไม่อยากเพิ่งแม่เลย เพราะผมไปทราบว่าแม่ยังติดต่อกับผู้ชายคนนั้นแถมซื้อรถป้ายแดงให้ด้วยอาศัยอยู่บ้านที่แม่ปล่อยเช่า พนักงานพ่อผมยังมาถามผมเลยรถใคร ผมเจ็บใจมาก ขนาดพ่อผมยังไม่รู้เลยว่าแม่มีรถอีกคัน ผมกับแม่ก็ยังไม่คุยกันอยู่จะเข้า 3 ปีแล้ว ที่ผ่านมาคุยผ่านแม่บ้าน ผมยังค้นในกูเกิลหามือปืน มา ฆ ผช คนนั้น...  ผมคิดในใจมาตลอด เพื่อนชอบบอกว่าผมรวยน่าจะมีความสุข แต่ไม่มีใครรู้ว่าในใจผมตอนนี้ผมอิจฉาเขามากมีพ่อแม่ที่รักกัน รึ แม้กระทั้ง ยังพูดคุยกับแม่อยู่ได้อยู่ คนรอบข้างแม้แต่น้องๆผม ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ มันเจ็บปวดมากน้ำตาลไหลทุกคืน สมองคิดไปหมดแต่ไม่กล้าลงมือ ไปอ่านกระทู้คนอื่น แต่การลงมือยากมาก