เราชอบหนุ่มญึ่ปุ่นคนนึง อยากจีบแต่กล้าๆ กลัวๆ
เขาเป็นเพื่อนกับเพื่อนร่วมงานเราซึ่งเป็นญี่ปุ่นทั้งคู่ บริษัทเราเป็นเครือกันแต่อยู่คนละออฟฟิศในพื้นที่เดียวกัน ไม่ได้เจอกันบ่อยเท่าไหร่ แต่เราก็ชอบวนเวียนไปแกล้งบังเอิญเจอบ่อยๆ
เราคุยกันเวลาเดินเจอกัน รู้สึกรู้จักกันมากขึ้น แต่ก็ไม่มากพอจะเรียกว่าสนิททเหมือนเขาก็มีระยะอยู่หน่อยๆ บางทีก็ดูเข้าถึงยาก แต่เขาก็พูดคุยยิ้มแย้มดี เขาชอบออกตัวบ่อยๆ ว่าตัวเองโสด ไม่มีแฟน ไม่ได้ไปเดทกับใคร ทำให้เราคิดว่าเขาแอบอ่อยให้เราจีบรึเปล่านะ คิดเองเออเองยอมรับเลย เพราะในกลุ่มที่ไปกินข้าวด้วยกันมีแฟนกันหมดแล้ว
มีวันนึงเราเจอเขา คุยกันนิดหน่อย พยายามใจกล้าชวนเขาไปกินข้าวกลางวัน เขาก็ตกลงแต่ไปกับเพื่อนเราด้วย เราไปเล่าให้เพื่อนที่มีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นฟัง มันบอกว่า ถ้าชอบต้องแสดงออกให้เขารู้ ไม่งั้นเขาก็จะมองเราเป็นแค่เพื่อน ชวนในฐานะเพื่อนโดยไม่ได้ฉุกคิดอะไร เราก็เลยตัดสินใจชวนเขาไปเที่ยวข้างนอกวันหยุด เขาก็ตกลงทันที แต่ดันถามถึงเพื่อนในกลุ่มเราที่เหลือ เราก็ไม่กล้าบอกว่าไปกันสองคน เพราะมันจะดูเป็นเดทและเขาจะรู้ทันทีว่าเราชอบเขา ก็เลยชวนเพื่อนคนอื่นไปด้วย กลายเป็นไม่ใช่เดทซะงั้น แต่เราก็บอกเขาสื่อเชิงว่าเรามาชวนเขาก่อนชวนคนอื่นนะ
จนเราไปเล่าให้เพื่อนนอกบริษัทฟัง เพื่อนก็บ่นว่าทำไมไม่บอกไปเลยว่าไปสองคน เพราะเขาตกลงจะไปตั้งแต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครไปบ้าง ก็เลยคิดว่าพลาดแล้ว ทำไมคิดไม่ทันนะ ถ้าไปสองคนแล้วเขายอมไปแสดงว่าเขาก็คงโอเคกับเรา แต่นี่เพื่อนไปด้วยเลยไม่รู้เลยว่าเขาคิดยังไง
บางทีเราก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาก็รอเราไปจีบอยู่ รอเราชวนออกเดท เพราะบุคลิกเขาสุขุมนิ่งๆ เหมือนจะขี้อายหน่อยๆ แต่ก็เดาใจไม่ออก เราควรกล้าๆ แล้วมุ่งหน้าจีบเขาไปเลยดีมั้ย แบบแสดงออกโดยไม่พูด ใจกลัวเขาไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้วความเป็นเพื่อนจะหายไปด้วย
ปล.เขาพูดไทยได้ เข้าใจ ภ.ไทย แทบจะ 90% เพราะเคยมาเรียนภาษาที่ไทยเพื่อเอาไปใช้ทำงาน แต่เขาถูกส่งมาทำงานแค่ปีเดียว อีกไม่กี่เดือนก็กลับแล้วเลยยิ่งไม่แน่ใจว่าควรมุ่งหน้าไปเลย หรือควรเก็บไว้ให้เขาเป็นแค่เพื่อนไปอย่างนี้ดี...
เหมือนหนุ่มญี่ปุ่นอ่อยเราให้ไปจีบ
เขาเป็นเพื่อนกับเพื่อนร่วมงานเราซึ่งเป็นญี่ปุ่นทั้งคู่ บริษัทเราเป็นเครือกันแต่อยู่คนละออฟฟิศในพื้นที่เดียวกัน ไม่ได้เจอกันบ่อยเท่าไหร่ แต่เราก็ชอบวนเวียนไปแกล้งบังเอิญเจอบ่อยๆ
เราคุยกันเวลาเดินเจอกัน รู้สึกรู้จักกันมากขึ้น แต่ก็ไม่มากพอจะเรียกว่าสนิททเหมือนเขาก็มีระยะอยู่หน่อยๆ บางทีก็ดูเข้าถึงยาก แต่เขาก็พูดคุยยิ้มแย้มดี เขาชอบออกตัวบ่อยๆ ว่าตัวเองโสด ไม่มีแฟน ไม่ได้ไปเดทกับใคร ทำให้เราคิดว่าเขาแอบอ่อยให้เราจีบรึเปล่านะ คิดเองเออเองยอมรับเลย เพราะในกลุ่มที่ไปกินข้าวด้วยกันมีแฟนกันหมดแล้ว
มีวันนึงเราเจอเขา คุยกันนิดหน่อย พยายามใจกล้าชวนเขาไปกินข้าวกลางวัน เขาก็ตกลงแต่ไปกับเพื่อนเราด้วย เราไปเล่าให้เพื่อนที่มีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นฟัง มันบอกว่า ถ้าชอบต้องแสดงออกให้เขารู้ ไม่งั้นเขาก็จะมองเราเป็นแค่เพื่อน ชวนในฐานะเพื่อนโดยไม่ได้ฉุกคิดอะไร เราก็เลยตัดสินใจชวนเขาไปเที่ยวข้างนอกวันหยุด เขาก็ตกลงทันที แต่ดันถามถึงเพื่อนในกลุ่มเราที่เหลือ เราก็ไม่กล้าบอกว่าไปกันสองคน เพราะมันจะดูเป็นเดทและเขาจะรู้ทันทีว่าเราชอบเขา ก็เลยชวนเพื่อนคนอื่นไปด้วย กลายเป็นไม่ใช่เดทซะงั้น แต่เราก็บอกเขาสื่อเชิงว่าเรามาชวนเขาก่อนชวนคนอื่นนะ
จนเราไปเล่าให้เพื่อนนอกบริษัทฟัง เพื่อนก็บ่นว่าทำไมไม่บอกไปเลยว่าไปสองคน เพราะเขาตกลงจะไปตั้งแต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครไปบ้าง ก็เลยคิดว่าพลาดแล้ว ทำไมคิดไม่ทันนะ ถ้าไปสองคนแล้วเขายอมไปแสดงว่าเขาก็คงโอเคกับเรา แต่นี่เพื่อนไปด้วยเลยไม่รู้เลยว่าเขาคิดยังไง
บางทีเราก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาก็รอเราไปจีบอยู่ รอเราชวนออกเดท เพราะบุคลิกเขาสุขุมนิ่งๆ เหมือนจะขี้อายหน่อยๆ แต่ก็เดาใจไม่ออก เราควรกล้าๆ แล้วมุ่งหน้าจีบเขาไปเลยดีมั้ย แบบแสดงออกโดยไม่พูด ใจกลัวเขาไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้วความเป็นเพื่อนจะหายไปด้วย
ปล.เขาพูดไทยได้ เข้าใจ ภ.ไทย แทบจะ 90% เพราะเคยมาเรียนภาษาที่ไทยเพื่อเอาไปใช้ทำงาน แต่เขาถูกส่งมาทำงานแค่ปีเดียว อีกไม่กี่เดือนก็กลับแล้วเลยยิ่งไม่แน่ใจว่าควรมุ่งหน้าไปเลย หรือควรเก็บไว้ให้เขาเป็นแค่เพื่อนไปอย่างนี้ดี...