สวัสดีค่ะเราชื่อน้ำฝน อายุ13
เรื่องที่อยากถามคือสรุปแล้วเราเป็นโรคกลัวหรือว่าคิดมากไปเอง คือเราจะวิตกกังวลเวลาจะทำอะไรที่ผิดหรือไม่ถูกต้องเพราะจะโดนต่อว่าถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตามตอนนี้เราอยู่ม.1ซึ่งไปโรงเรียนทุกวันเพื่อนก็ชวนทำเรื่องผิดๆบ้าง แต่บางทีเราก็วิตกว่าครูจะด่ามั้ยครูจะว่ามั้ย เมื่อก่อนเราเป็นคนที่ชอบอะไรเสี่ยงๆมากแต่พอหลังๆเริ่มวิตกเพราะมีเพิ่งขึ้นม.1เพื่อนที่สนิทๆก็ย้ายไปโรงเรียนอื่นไม่ก็อยู่คนละห้อง แต่ตอนนี้ก็มีเพื่อนสนิทแล้วค่ะ อาการมันค่อยๆเริ่มขึ้นตั้งแต่เพื่อนเพื่อนทุกคนเมินเราไม่คุยด้วย จนผ่านไปราวๆ1อาทิตย์วันนั้นเราทนไม่ไหวจนร้องไห้เลยค่ะ และอาการวิตกก็เริ่มเพิ่มมาเรื่อยๆ อย่าเช่นตอนเรานั่งร้องเพราะเพื่อนไม่คุยด้วยแล้วเราไปนั่งอยู่คนเดียวจนเพื่อนมาปลอบแบ้วตรงนั้นมันมีผู้ชายพอดี ครูก็พูดว่าไปนั่งทำไมตรงนั้นอ่อยผู้ชายหรอทั้งๆที่เรานั่งร้องอยุ่จนเรารู้สึกแย่ และอีกครั้ง1เราไปนั่งกับพี่ๆที่ตึกข้างๆเป็นตึกม.3ซึ่งตรงนั้นก็มีผู้ชายด้วยครูก็เดินมาบอกเสียงดังว่าม.1ก็ไปตึกม.1ไม่ต้องมานั่งเฝ้าผู้ชาย
จนเรามานั่งร้อง เราเป็นคนที่อ่อนไหวต่อการถูกด่าถูกว่ามากๆโดนว่าอะไรแรงๆก็จะนั่งร้องร้องแบบน้ำตาไหลออกมาเอง บางทีเราก็นอนนึกถึงเรื่องที่ทำผิดซ้ำๆวนไปวนมาแล้วมันหยุดคิดไม่ได้จนกวนใจ
*ลงพันทิปครั้งแรกค่ะเพราะมันกวนใจจริงๆ*
กลัวการความผิดหรือกลัวการถูกต่อว่าจนร้อง
เรื่องที่อยากถามคือสรุปแล้วเราเป็นโรคกลัวหรือว่าคิดมากไปเอง คือเราจะวิตกกังวลเวลาจะทำอะไรที่ผิดหรือไม่ถูกต้องเพราะจะโดนต่อว่าถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตามตอนนี้เราอยู่ม.1ซึ่งไปโรงเรียนทุกวันเพื่อนก็ชวนทำเรื่องผิดๆบ้าง แต่บางทีเราก็วิตกว่าครูจะด่ามั้ยครูจะว่ามั้ย เมื่อก่อนเราเป็นคนที่ชอบอะไรเสี่ยงๆมากแต่พอหลังๆเริ่มวิตกเพราะมีเพิ่งขึ้นม.1เพื่อนที่สนิทๆก็ย้ายไปโรงเรียนอื่นไม่ก็อยู่คนละห้อง แต่ตอนนี้ก็มีเพื่อนสนิทแล้วค่ะ อาการมันค่อยๆเริ่มขึ้นตั้งแต่เพื่อนเพื่อนทุกคนเมินเราไม่คุยด้วย จนผ่านไปราวๆ1อาทิตย์วันนั้นเราทนไม่ไหวจนร้องไห้เลยค่ะ และอาการวิตกก็เริ่มเพิ่มมาเรื่อยๆ อย่าเช่นตอนเรานั่งร้องเพราะเพื่อนไม่คุยด้วยแล้วเราไปนั่งอยู่คนเดียวจนเพื่อนมาปลอบแบ้วตรงนั้นมันมีผู้ชายพอดี ครูก็พูดว่าไปนั่งทำไมตรงนั้นอ่อยผู้ชายหรอทั้งๆที่เรานั่งร้องอยุ่จนเรารู้สึกแย่ และอีกครั้ง1เราไปนั่งกับพี่ๆที่ตึกข้างๆเป็นตึกม.3ซึ่งตรงนั้นก็มีผู้ชายด้วยครูก็เดินมาบอกเสียงดังว่าม.1ก็ไปตึกม.1ไม่ต้องมานั่งเฝ้าผู้ชาย
จนเรามานั่งร้อง เราเป็นคนที่อ่อนไหวต่อการถูกด่าถูกว่ามากๆโดนว่าอะไรแรงๆก็จะนั่งร้องร้องแบบน้ำตาไหลออกมาเอง บางทีเราก็นอนนึกถึงเรื่องที่ทำผิดซ้ำๆวนไปวนมาแล้วมันหยุดคิดไม่ได้จนกวนใจ
*ลงพันทิปครั้งแรกค่ะเพราะมันกวนใจจริงๆ*