ส่วนตัวถ้าให้มองตัวเองที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเลย
สมัยวัยรุ่น เป็นคนค่อนข้างติดเพื่อน และเป็นเหมือนศูนย์รวมของเพื่อนๆ
นิสัยยังไงก็ได้ เช่น เพื่อนชวนไปเที่ยวไหนก็ไป ไม่ค่อยปฏิเสธคน ตอนนั้นเพื่อนฝูงเยอะมาก แต่ก็นะ ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ปนๆกันไป
ปัจจุบัน ( 30 ปลายๆ) ชอบอยู่คนเดียวมากกว่า ส่วนเพื่อนตอนนี้แต่ละคนก็ห่างๆกันหมดแล้ว ตามอายุ ภาระหน้าที่ และครอบครัวของแต่ละคน
แต่ไม่ได้ทะเลาะกัน คือถ้าบังเอิญเจอก็ยังทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบกันได้ แต่ก็ไม่ได้สนิทแนบแน่นเหมือนเดิมแล้ว
ส่วนมุมมองเรื่องเพื่อนตอนนี้ ส่วนตัวให้ความสำคัญน้อยลง หรือแทบจะไม่ให้ความสำคัญเลย
(1.ครอบครัว 2.งาน 3.งานดิเรกหรือความสุขส่วนตัว 4.เพื่อน)
เลือกคบคนมากขึ้น ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนสนิทก็ได้ ชอบความสัมพันธ์ในรูปแบบของกัลยาณมิตรมากกว่า
และปฏิเสธคนเป็น คืออะไรที่ตัวเองรู้สึกว่าไม่โอเคก็จะบอกไปตามตรง หรือถ้าเห็นว่าคนนี้นิสัยไม่โอเค ก็จะเฟดตัวเองออกมาทันที ไม่คบต่อ
ตอนนี้ขอคุณภาพมากกว่าปริมาณ
พออายุมากขึ้น มุมมองในการคบเพื่อนของคุณเปลี่ยนแปลงไปมั้ยครับ
และถ้าเปลี่ยน คือเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อย
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากครับ
พออายุมากขึ้น มุมมองในการคบเพื่อนของคุณเปลี่ยนแปลงไปมั้ยครับ
สมัยวัยรุ่น เป็นคนค่อนข้างติดเพื่อน และเป็นเหมือนศูนย์รวมของเพื่อนๆ
นิสัยยังไงก็ได้ เช่น เพื่อนชวนไปเที่ยวไหนก็ไป ไม่ค่อยปฏิเสธคน ตอนนั้นเพื่อนฝูงเยอะมาก แต่ก็นะ ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ปนๆกันไป
ปัจจุบัน ( 30 ปลายๆ) ชอบอยู่คนเดียวมากกว่า ส่วนเพื่อนตอนนี้แต่ละคนก็ห่างๆกันหมดแล้ว ตามอายุ ภาระหน้าที่ และครอบครัวของแต่ละคน
แต่ไม่ได้ทะเลาะกัน คือถ้าบังเอิญเจอก็ยังทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบกันได้ แต่ก็ไม่ได้สนิทแนบแน่นเหมือนเดิมแล้ว
ส่วนมุมมองเรื่องเพื่อนตอนนี้ ส่วนตัวให้ความสำคัญน้อยลง หรือแทบจะไม่ให้ความสำคัญเลย
(1.ครอบครัว 2.งาน 3.งานดิเรกหรือความสุขส่วนตัว 4.เพื่อน)
เลือกคบคนมากขึ้น ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนสนิทก็ได้ ชอบความสัมพันธ์ในรูปแบบของกัลยาณมิตรมากกว่า
และปฏิเสธคนเป็น คืออะไรที่ตัวเองรู้สึกว่าไม่โอเคก็จะบอกไปตามตรง หรือถ้าเห็นว่าคนนี้นิสัยไม่โอเค ก็จะเฟดตัวเองออกมาทันที ไม่คบต่อ
ตอนนี้ขอคุณภาพมากกว่าปริมาณ
พออายุมากขึ้น มุมมองในการคบเพื่อนของคุณเปลี่ยนแปลงไปมั้ยครับ
และถ้าเปลี่ยน คือเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อย
ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากครับ