เก็นยะ ผู้สัมภาษณ์รายการโทรทัศน์ได้ทำโปรเจ็คต์ที่จะสัมภาษณ์จิโยโกะ ฟูจิวาระ อดีตดาราดังที่หายหน้าไปจากวงการนานกว่า 30 ปี .
เก็นยะตามหาเธอจนพบ และเมื่อได้พบกัน เขาก็ได้มอบของสำคัญชิ้นนึงให้กับจิโยโกะ 
มันคือกุญแจดอกหนึ่งซึ่งเธอทำหายไปเมื่อนานมาแล้ว...



จิโยโกะเล่าถึงชีวิตที่ผ่านมาของตัวเธอให้กับเก็นยะได้ฟัง ตั้งแต่เริ่มต้นในวัยเด็กจนกระทั่งเหตุการณ์ที่เปลี่ยนชีวิตของเธอ
นั่นก็คือช่วงเวลาในวัยรุ่นที่เธอได้พบกับจิตรกรนิรนามที่คัดค้านทางการเมืองช่วงสงครามญี่ปุ่น-จีน 



จิโยโกะช่วยให้เขารอดพ้นจากการจับกุม แต่สุดท้ายจิตรกรผู้นั้นก็ได้จากเธอไปทิ้งไว้เพียงแค่กุญแจ 1 ดอก 
และคำสัญญาว่าเราจะได้กลับมาพบกันอีกครั้ง... เรื่องดังกล่าวสร้างความเสียใจให้กับสาวน้อยเป็นอย่างมาก 
เธอตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะต้องตามหาชายคนรักของเธอให้ได้ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใดก็ตาม.. 
เธอเลยรับโอกาสในการเป็นนักแสดงภาพยนตร์ด้วยความหวังว่าเขาจะรู้จักและตามหาเธอเจอ



ภารกิจของจิโยโกะในการตามหาชายผู้นี้ยังคงดำเนินต่อไปอีกหลายทศวรรษ 
เธอมีชื่อเสียงโด่งดังในวงการเป็นที่รู้จักของผู้คนมากมายทั่วประเทศ รับบทบาทมากมายซึ่งก็ประสบความสำเร็จในทุกเรื่องที่เธอแสดง 
แต่ทว่าจิโยโกะก็ไม่เคยได้รับการติดต่อจากศิลปินลึกลับผู้นั้นเลย กระนั้นเธอก็ไม่เคยหมดหวัง.. 
เธอยังคงเฝ้าตามหาชายผู้เป็นรักแรกของเธอต่อไป....



Millennium Actress เป็นภาพยนตร์เรื่องที่สองที่กำกับโดย Satoshi Kon ต่อจาก Perfect Blue ที่ได้รับเสียงชื่นชมอย่างสูง.. 
โดยโปรเจ็กต์ Millennium Actress นั้น เริ่มต้นมาจากประโยคที่คอนคิดขึ้นมาว่า 
"หญิงชราที่เคยถูกขนานนามว่าเป็นนักแสดงเจ้าบทบาทได้เล่าเรื่องราวชีวิตในอดีตของเธอที่ผ่านมา 
แต่ความทรงจำทั้งหมดของเธอกลับสับสน และบทบาทต่างๆ ที่เธอแสดงในอดีตเริ่มที่จะผสมผสานเข้าด้วยกัน/
และกลายเป็นการสร้างเรื่องราวที่อลหม่าน” ...จากนั้นเขาได้ร่วมงานกับผู้เขียนบท ซาดายูกิ มูราอิ จนกระทั่งเรื่องราวเสร็จสมบูรณ์



ซึ่งแตกต่างจากงานเปิดตัวของ คอน อย่าง Perfect Blue ที่มุ่งเน้นไปที่ด้านลบของมนุษย์ 
รวมถึงความไม่ชัดเจนระหว่างเรื่องจริงและภาพลวงตา 
ในทางกลับกัน Millennium Actress เป็นเรื่องราวที่สร้างแรงบวกและพลังใจให้กับชีวิตมากกว่า 
และเรื่องราวก็เชื่อมโยงอย่างชัดเจนในเหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมาว่าเป็นเรื่องจริง 



การดำเนินเรื่องตัดสลับไปมาโดยใช้เทคนิคการผสมผสานเรื่องชีวิตของเธอในโลกสมมุติของจิโยโกะ
และภาพยนตร์ที่เธอแสดงอยู่แบบตัดกัน ทำให้เรื่องราวมีการผสมผสานระหว่างความเป็นจริงและนิยาย ทับซ้อนกันไป
แม้จะดูสับสนวุ่นวายแต่ก็ทำได้ออกมาดีมากจริงๆครับ และก็ทำให้บรรยากาศทั้ง 2 เรื่องของ คอนนั้นแตกต่างโดยสิ้นเชิง
จากความหม่นหมองมาเป็นเรื่องราวที่ทำให้เรายิ้มได้ (แม้จะมีน้ำตาซึมบ้างนิดๆ ^^ )



สำหรับต้นแบบของ จิโยโกะ ฟูจิวาระ ตัวเอกของเรื่องนั้นมาจาก 2 นักแสดงระดับตำนานอย่าง
 Setsuko Hara (ที่โด่งดังสุดๆจาก Tokyo Story ปี 1953) และ Hideko Takamine ครับ





นี่คือภาพยนตร์การ์ตูนญี่ปุ่นที่ผมรักมากที่สุดเรื่องนึงในชีวิตครับ ความรู้มันประทับใจ ลึกซึ้ง 
ทุกอย่างที่ประดังเข้ามา กับชีวิตของนักแสดงสาวคนนึงที่ตามหาคนรักของเธอโดยใช้เวลาทั้งชีวิต 
ผ่านเหตุการณ์เรื่องราวมากมายในประวัติศาสตร์ช่วงสงครามจนถึงปัจจุบัน 
กับบทสรุปที่ดูจนถึงตอนท้ายแล้วเราจะเข้าใจถึงความรู้สึกที่มีทั้งหมดของจิโยโกะเลยว่า เธอมีชีวิตอยู่มาได้จนถึงเวลานี้เพราะอะไร 
ถ้าได้ชมในโรงภาพยนตร์นี่อยากลุกขึ้นปรบมือให้เลยจริงๆ 



ดูไปก็ได้แต่เสียดาย...ที่อาจารย์ซาโตชิ คอน จากไปก่อนวัยอันควร (เสียชีวิตด้วยวัยเพียงแค่ 46 ปี ในปี 2010) 
งานของอาจารย์ทุกงานไม่ว่าจะเป็น Perfect Blue (1997), Millennium Actress (2001), Tokyo Godfathers (2003), และ Paprika (2006) 
ทั้งหมดนี้เปรียบได้กับเพชรในวงการอนิเมชั่นญี่ปุ่นและของโลกใบนี้โดยแท้ ทั้งเนื้อเรื่องและความล้ำที่มาก่อนกาลเกือบทั้งหมด 
ทำให้รู้เลยว่าหากอาจารย์ยังคงมีชีวิตอยู่ ต้องมีผลงานที่ดีงามอีกมากมายให้ผู้รักภาพยนตร์อย่างเราได้รับชมอีกมากอย่างแน่นอน.. 
รีวิวนี้ด้วยความเคารพและระลึกถึงจากใจจริงๆครับ...



=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร 
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===