เราเลิกกันมาเดือนกว่าๆแล้ว แต่ช่วงที่เลิกกันเรายังคุยกันตลอดมีหายไปบ้างแต่ก็กลับมาคุยกันทุกครั้ง มีนัดไปกินข้าว ไปเที่ยว ยังทำเหมือนตอนเป็นแฟน ก่อนจะเลิกกัน เค้าก็บอกเลิกเราบ่อยๆอยู่แล้ว แต่ก็กลับมาแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรทุกครั้ง เวลาเค้ามีปัญหาเค้าจะทาขอให้เราช่วย ครั้งนี้มันเหมือนกับว่าเราจะแยกย้ายกันจริงๆซักที ซึ่งจริงๆเราทำใจไว้ตลอดอยู่แล้ว และเราก็อยากออกมาจากคสพแบบนั้นเหมือนกัน แต่พอถึงเวลาจริงๆ เรากลับทนไม่ไหว ยังอยากมีเค้าอยู่ ยังอยากคุยกับเค้า เค้าเหมือนความสุขของเราไปแล้ว ทั้งๆที่ตอนคบกันเค้าก็ทำให้เราทุกข์มากมาย แต่พอไม่มีเค้า เราไปต่อไม่ไหวเลยค่ะ ในหัวเราคิดมากเรื่องเค้าตลอด ทั้งๆที่ไม่อยากคิด แต่มันก็หนุดไม่ได้ เรากลัวเค้าเริ่มต้นใหม่ได้แล้ว เรายังไม่พร้อมกับการเห็นอะไรแบบนั้นแน่ๆค่ะ เราเสียดายแล้วก็เสียใจที่เราทำทุกอย่างเพื่อให้เค้ารู้ว่าเราทำเพื่อเค้าขนาดนี้เลยนะ แต่สุดท้ายเราก็ได้รู้ว่าสิ่งที่เราทำไม่ได้มีค่าอะไรเลย เราคิดว่ามันจะทำให้คสพของเราดีขึ้นแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม เราไม่อยากเสียใจอยู่ฝ่ายเดียวแล้ว มีแต่เราที่ยังจมปลักเสียใจอยู่ที่เดิม แต่อีกฝ่ายกลับดูมีความสุขมาก ไม่เสียใจอะไรกับการเลิกกันเลย เราจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ยังไงคะ เราเหนื่อยกับการร้องไห้เต็มทีแล้วค่ะ