เรื่องมีอยู่ว่ามันเป็นความรักของผมกับผู้หญิงคนนึงที่มีนามว่าออ (ชื่อสมมติ) ส่วนผมมีนามว่าบอ (ชื่อสมมติเหมือนกันครับ) โดยตอนแรกก่อนที่ผมจะจีบเขาผมก็เคยเห็นเฟสเขาผ่านๆแล้วแหละครับก็เขาไปส่องดูว่าเป็นใครหน้าคล้ายๆกับคนที่ผมรักมาก่อนผมก็ไม่ได้อะไรไม่ได้แอดเขาไปพอผ่านมาได้ราวๆปีนึงเห็นมันขึ้นมาในเฟสอีกล่ะผมก็ลองไปส่องดูจริงๆจังๆอีกครั้งว่ามีใครมั้ยหรืออะไรกับใครป่าวก็ไม่มี แล้วตอนนี้ผมก็ว่าผมพร้อมที่จะเริ่มจีบใครล่ะครับผมก็มีงานทำที่ดีแล้วไม่พาใครลำบากหรอก (ที่ก่อนหน้านี้ที่ผมไม่อยากมีใครเพราะไม่อยากให้ใครมาลำบากกับผม) ผมก็เดินหน้าแอดเฟสเขาไปเริ่มจีบก็คุยตามภาษาคนปกติคุยจีบกันแหละครับอาจจะมีหยอดมุขเสี่ยวๆบ้างอะไรบ้าง แต่พวกคุณรู้ไหมครับว่าเขาแอบแคปแชทผมไปบอกกลุ่มเพื่อนๆเธอว่าไม่เอาผมหรอก (ที่ผมรู้ก็เพราะคนที่ผมจีบอยู่เนี่ยดันเป็นรุ่นน้องที่สาขาที่ผมเรียนจบมาแล้ว 2 ปี แต่เพื่อนที่มาบอกผมก็ได้ยินมาจากเพื่อนอีกกลุ่มอีกทีมีรูปภาพประกอบด้วยเพราะมันคือเรื่องจริงผมก็ไม่ได้อะไรเพราะเพื่อนผมที่มาบอกมันก็เป็นห่วงผมไม่อยากให้ผมเสียใจแต่เพื่อนรักคนนี้ของผมก็ดันบอกให้ผมสู้ต่อ ความดีจะชนะคนเหมือนที่มันทำกับแฟนคนที่อยู่มาได้ถึงตอนนี้ ผมก็เชื่อนะเพราะผมอยากพิสูจน์รักแท้ให้ใครสักคนเห็นเหมือนกัน) พอเวลาผ่านไปก็จีบไปเรื่อยๆก็ได้ไปรับไปส่งเขานะครับไปเรียนกลับบ้านอยู่เรื่อยๆ พอเขากำลังจะเรียนจบแล้วฝึกงานใช่มั้ยครับ ผมก็เห็นโทรศัพท์เขานะครับว่าคุยกับคนอื่นจริงๆ แล้วดันเป็นคนที่เขาเคยให้ผมไปส่งกับเขาซะด้วยเพราะมันเป็นทอมผมจึงไม่คิดอะไรนึกว่าเพื่อนกันเฉยๆ จนพบบอกว่าทอมคนนั้นคือใครเป็นอะไรกันก็ได้แต่คำตอบว่าเพื่อน (เพื่อนที่ไหนเขาคุยกันทุกวันแบบนี้ผมคิดในใจ) แถมมีผู้ชายอีกสองสามคนที่คุยอีก จนพบได้คำตอบที่ออบอกว่า หนูเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วชอบคุยกับคนอื่นแต่ไม่ได้คิดอะไรกับแฟนคนเก่าก็ทำแบบนี้ ผมก็รับฟังนะพยายามจะเข้าใจแล้วให้เธอเปลี่ยนมันให้ได้ พอผมรับส่งไปฝึกงานเรื่อยๆใช่มั้ยครับวันนึง ผมเจอเธอนี่แหละที่ร้านหมูกระทะเพราะมีคนบอกให้ไปหาดูที่นั่นเพราะทุกทีเธอจะให้ผมไปรับหลังจากฝึกงานเสร็จ ดันเป็นรุ่นน้องที่ทำงานอยู่ที่ฝึกงงานด้วยกัน ผมก็เลยโวยวายนู้นนี่นั่นว่าเป็นอะไรกัน น้องมันก็น่าจะกลัวผมแหละมั้งครับ ไม่กล้าตอบอะไรเลย ติดที่เป็นทอมอีกล่ะครับผมจึงไม่อะไร แล้วหลังจากนั้นผมก็ทะเลาะกับออว่าทำแบบนี้ทำไมขนาดผมชวนหาไรกินบอกไม่ว่าง แต่ว่างมากับน้องที่ทำงานอ่ะนะ ? ผมก็ผิดเองแหละที่โวยวายผมเลยขอโทษเขาให้คืนดีกันแต่ที่ไหนได้ น้องที่ทำงานที่ออไปกินด้วยดันเป็นคนที่แอบคุยจริงๆเพราะผมซื้อไรไปให้กินอยู่ตลอดแล้วผมเห็นแชทที่เธอส่งของที่ผมซื้อไปให้กินเหมือนกับที่ส่งให้ผมเหมือนกัน ผมว่าไม่ใช่ล่ะผมก็ว่านู้นนี่นั่นไปว่าทำไปเพื่ออะไร เวลาก็ผ่านไปก็นึกว่าเธอเลิกคุยแล้วก็ยังคุยอีกเป็นอะไรทำนองนี้มาหลายครั้งแล้วครับ ผมก็ยังใจดีคิดได้ไงว่าจะเปลี่ยนนิสัยแบบนี้ของเธอได้ จนวันนึงผมกำลังไปรับออกลับจากบ้านออกงของงออใช่มั้ยครับ พอไปถึงผมก็อยู่กับออใช่มั้ยครับแล้วพอจะกลับบ้านออบอกผมว่าไม่ชอบผมไปเถอะไม่ใช่สเปคเตี้ยและอ้วน (ผมไม่ได้อ้วนขนาดนั้นนะตามตวามหมายของเธอนะครับแต่แค่ไม่ได้ผอมกระหร่องแบบที่เธอชอบ) ผมก็รับฟังแล้วก็ร้องไห้ขับมอไซค์กลับบ้าน เธอก็รู้นะว่าผมร้องไห้จึงโทรไปบอกแม่ของออให้แม่ของออโทรมาหาผมว่าเขาพูดเล่น ใจเราก็แบบต้องแกล้งกันขนาดนี้เลยหรอ ผมก็ไม่ได้อะไร พอนใคืนนั้นเขาบอกให้ผมเอาเค้กมาให้เขาให้เขาจะยอมรับว่าผมเป็นแฟนเลย ผมก็หามาได้จริงๆนะเพราะรู้จักร้านที่เขาเปิดเกินเวลาอยู่ (ช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดที่พึ่งไม่ให้ออกนอกบ้านครับเธอจึงท้าผมทั้งๆที่คิดว่าผมหามาไม่ได้) แต่ผมก็หามาให้ได้จนขอเธอเป็นแฟนเธอก็รับนะ เจอกับญาติเธอนู้นนี่นั่นเธอก็เรียกผมเป็นแฟนกับญาติเธอนะเพราะผมเจอญาติเธอมาตั้งนานล่ะครับก่อนที่จะเรียกผมเป็นแฟนอีกจนวันนี้เรียกเขาก็แซวทำนองว่าว๊ายออเรียกพี่บอเป็นแฟนแล้วด้วยผมก็แอบยิ้มอยู่ในใจแหละครับ5555 มันมีความสุขมากนะการที่ผมพยายามทำเพื่อใครให้เขารับรักผมได้ แต่อีกไม่นานหลังจากนี้ประมาณ 2 เดือนแหละมั้งครับ ผมก็จับได้อีกว่าคุยกับคนอื่นผมก็ว่านู้นนี่นั่นไปจนเรากึ่งๆเลิกกันแต่ผมก็ไม่อยากให้จบก็ไปรับเธอที่บ้านเธอตอนเช้าเหมือนเคยแต่ไปก่อนเวลาสักนิดหน่อยเพราะผมรู้ว่าเธอจะต้องให้แฟนของพี่เธอไปส่งแน่ๆ (เพราะเธอนั่งซ้อนมอไซค์ผมไปทำงานจนเคยชินล่ะครับ) ก็ทำจริงๆจนง้อได้เหมือนเดิมเธอก็รู้ว่าตัวเองผิดก็ยังไม่ยอมรับเหมือนเคยทำเป็นว่าไม่มีอะไร ผมก็ยังคิดว่านี่เป็นสิ่งแรกที่เธอพูดแหละว่ามีแฟนก็ยังคุยกับคนอื่นเพื่อเป็นเกราะป้องกันตัวเองจะได้ไม่เสียใจผมก็นึกถึงสิ่งนั้นก็เลยให้อภัยคิดว่าอยู่ไปเรื่อยๆเดี๋ยวเธอก็เชื่อมั่นในตัวผมแล้วเลิกคุยกับคนอื่นให้ผมเองแหละ แต่มันไม่เป็นแบบนั้นล่ะสิครับ อยู่มาจนทำงานที่เดียวกันก็แล้วอะไรก็แล้วก็ยังมีแอบคุยกับคนอื่นมาเรื่อยๆ พอผมถามว่าคุยไปเพื่ออะไรคุยจริงป่าว ก็ไม่เคยยอมรับสักครั้ง แล้วบอกว่าเลิกคุยไปล่ะทั้งๆที่ยังคุยอยู่ จนวันนึงทะเลาะกันจริงๆจังๆเลยครับว่ายังทำแบบนี้อยู่ใช่มั้ย ถ้าวันนึงผมหายไปแบบไม่บอกอะไรเลยเธอจะทำไง เธอก็ดูหน้าเศร้าๆนะครับ เธอก็เงียบตลอดทางจนถึงบ้านปิดประตูล็อคผมไม่พูดอะไรเลย เราก็คิดว่าต้องง้อเธอนั่นแหละเราผิดเองครั้งนี้ไปว่าเธอก่อนเพราะรู้สึกได้ว่าน่าจะไม่คุยกับใครจริงๆล่ะ แต่เอาเป็นว่าหลังจากนี้ก็คืนดีกันปกตินะ อันนี้ผมขอเล่าสั้นๆถึงการที่ผมเป็นทุกอย่างให้เขาแล้วนะครับ เช่น ไปรับส่งเธอทำงานหรือไปไหนตลอด (หลังๆมานี้เธอชอบบอกผมว่าผมหน้าด้านมารับเองไม่ได้ร้องขอกับคนอื่นเป็นคุณจะรู้สึกไงครับทั้งๆที่ใจเธอรู้ดีถ้าไม่อนุญาตให้ผมมารับแล้วผมจะมารับอยู่ทุกวันนี้หรอ?) ช่วยการบ้านน้องเธอตลอดเพราะน้องเธอทำอะไรไม่เป็นเลยเป็นเด็กเอาแต่ใจผมก็ผิดเองแหละที่ไปช่วยตั้งแต่แรกจนให้ช่วยทุกวิชาเลยเพราะคำว่าเธอบอกว่าสงสารน้อง เวลาพี่เธอป่วยก็มีผมเป็นห่วงพาไปหาหมอตลอดหรือพี่เธอไปทำธุระที่ไหนผมก็พาไปตลอดแม่เธอก็เช่นกันเวลามีธุระอะไรผมก็เป็นคนพาไปตลอด มันมีมากกว่านั้นอีกเยอะครับเอาง่ายๆคือทุกวันนี้ผมโดนเพื่อนว่าไม่เป็นห่วงตัวเองเลย รัตัวเองบ้าง แล้วอันนี้ผมขอเล่าการกระทำของเธอที่ทำกับผมนะครับผมก็คิดโลกในแง่ดีว่าเธอเป็นคนแบบนี้ก็ยอมรับมันตลอด เช่น หยิกผมจนเลือดออกเป็นรอยช้ำตามร่างกายเป็นว่าเล่น ทุบเข้าที่เบ้าตาผมตอนขับรถยนต์(เป็นผมควรรู้สึกยังไงครับทำขนาดนี้เลยหรอคนขับรถอยู่นะ) คุยกับคนอื่นแล้วไม่ยอมรับตลอดแล้วก็ยังคุยอยู่ซ้ำๆจนเบื่อถึงจะเลิกให้เอง ปานู้นนี่นั่นใส่ผมโดนเป็นของกินตลอดเป็นส่วนใหญ่เสื้อผ้าก็เลอะตามปกติ หลังๆมาผมว่าเธอบ่อยเธอก็เบาลงแล้วแหละครับ เหมือนมันจะมีอะไรดีขึ้นหลังๆนะครับ เช่น ไปเที่ยวกับครอบครัวเธอตลอด เธอคุยกับเพื่อนๆที่ทำงานหรือคุยกับญาติว่าค่าสินสอดเท่านี้แพงไปหรือเปล่าอะไรบลาๆ เป็นห่วงผมตอนทำงานตลอด แถมล่าสุดขอแหวนเพชรผมแล้วผมก็เป็นคนใจอ่อนต่อคนที่รักอยู่แล้วไงครับประเด็นเมื่อก่อนผมไม่เคยให้ใครเลยถ้าไม่แน่ใจจริงๆ แต่ที่ผ่านมาเธอก็ได้พวกนาฬิกาหรือของขวัญในวันสำคัญๆมาตลอดนะครับแถมล่าสุดวันวาเลนไทน์ล่าสุดเธอขอสร้อยคอมือทองผมก็ให้นะ เพราะต่อให้ผมเสียเงินไปเท่าไหร่แต่ได้รู้ใจคนผมก็ยอมนะ ผมก็คิดว่าเธอจะอยู่กับผมไปจนแต่งงานนะครับดูจากการกระทำที่เธอทำ แต่พอในวันนี้ตัวผมนั้นผิดด้วยแหละครับอยากหาเงินให้ได้เยอะเพื่อจะได้แต่งงานเร็วเพราะถ้าเก็บจากเงินเดือนก็ยังอีกนานอ่ะครับ ทำรายได้เสริมของผมก็ต้องเวลาว่างจริงๆอ่ะครับ ขับแกร็บนู้นนี่นั่น ที่ผมไม่ค่อยมีเวลาเพราะผมเป็นออดิทงานมันก็เยอะตลอดแหละครับ เวลาว่างก็อยากพักผ่อนบ้าง พอหลังปีใหม่มานี้เธอเริ่มออกลายไม่ค่อยเจอผม เวลาผมเหงาก็ไปหาเพื่อนว่าแบบโดนนู้นนี่นั่นมาทั้งๆที่เมื่อก่อนอยู่ด้วยกันตลอด เพื่อนก็บอกผมอย่าคิดมากๆอยู่ไปเรื่อยๆนั่นแหละแต่ผมดันพลาดจริงๆครับถือว่าผมคิดผิดแหละเอาเงินไปเล่นพนันจนเป็นนี้หมดเพื่อหาเงินเร็วๆเพราะผมอยู่กับเพื่อนก็ตามเพื่อนตลอดแหละครับก็เธอปล่อยให้ผมเหงาแบบนี้หนิเนาะ ถ้าผมอยู่กับเธอผมคงไม่ฟุ้งซ่านจับโทรศัพท์เล่นแบบนี้หรอก (ตอนนี้ผมอยู่กับเธอผมแทบไม่จับโทรศัพท์เล่นเลยครับ) มันอาจจะเป็นความคิดผิดๆของผมก็ได้นะครับที่ไปโทษเธอว่าเพราะเธอไม่ให้ให้เวลาเค้า เค้าก็เลยเล่นพนันซะเสียเลย แต่พ่อผมก็รู้นะครับว่าเพราะอยากหาเงินแต่งงานใช่มั้ยล่ะ ผมก็น้ำตาซึมนะครับมันคืเรื่องจริงเลย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมก็ผิดไปแล้ว ตั้งแต่ไปสารภาพบาปกับเธอ เธอก็เหมือนตีตัวออกห่างผมไปจากตอนที่ให้ไปรับกลับจากทำงานก็ไม่ให้ไปรับ เป็นคุณจะสงสัยรึเปล่าล่ะครับว่าไปกับใคร มันต้องสงสัยอยู่แล้วแหละครับทุกวันเป็นผมตลอดบอกกลับกับคนของพี่ใครจะไปเชื่อได้ลงหรอครับ ถ้าการกระทำที่ผ่านมาของเธอไม่เคยแอบไปกับคนอื่นอ่ะครับ ผมก็ตามไปดักรอครั้งแรกให้เขาเห็นเลยครับว่ารอก็ทะเลาะกันจะมาทำไมนู้นนี่นั่นเธอก็บอกอย่าให้มีอีกครั้ง วันหลังก็ยังมีไม่ให้ผมไปรับอีกเรื่อยๆผมก็ไม่อยากคิดมากงานเยอะก็ปวดหัวแล้วครับ ผมได้จังหวะวันนึงแอบไปสะกดรอบตามดูว่าเธอจะไปกับใคร จนออกไปรับกับเธอเองเลยเพราะเธอน่าจะรู้ล่ะว่าผมตามอยู่ (ผมตั้งใจให้รู้เห็นเธอเดินสนไปวนมาในห้างโทรคุยกับใครก็ไม่รู้) พอวันนั้นทะเลาะกันจริงๆจังๆว่าเธอจะไม่ยุ่งกับผมล่ะเคยบอกอะไรแล้วไม่ฟัง เป็นคุณจะฟังหรอครับถ้าการกระทำของเธอมันชัดเจนไม่ทำลับๆล่อๆ โทรไปอะไรไม่เคยรับสายผมเลยว่าอยู่ไหนถึงบ้านยัง ไม่มีเวลาให้กันเลยในช่วงหลังๆ แถมบอกไม่ต้องมารับก็ได้นะไปเองได้ไม่เคยบอกให้มารับเลยมีแต่พี่บอนี่แหละหน้าด้านอยากมารับมาส่งเอง เป็นคุณเจอคำนี้จะรู้สึกยังไงครับ ผมก็ใจดีเกินไปด้วยแหละตามใจจนเคยตัวแล้วโดนการตามใจมาย้อนกลับใส่ตัวเอง แล้วหลังจากที่เธอได้งานใหม่จนผ่านโปรก็จะ WFH อยู่ตลอดจนผมก็ไม่ได้เจอหน้าเธอเลยพอจะเจอๆเธอก็บอกไม่ว่างขอโทษจริงๆนะ เป็นผมต้องรู้สึกยังไงครับทั้งที่ผิดสัญญามาตลอดบ่อยๆ แล้วพอผมระบายออกไปก็บอกผมทำตัวเองทั้งนั้น ถ้าคนมันไม่รักไม่ห่วงเธอจะแอบตามไปดูหรือซื้ออะไรมาให้กินตลอดตอนผ่านบ้านเธอหรอครับทั้งๆที่เธอไม่ได้อยากเจอ เปลี่ยนไปเพราะอะไรผมก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ทุกวันนีผมก็ยังถือคติเหมือนเดิมนะครับทำทุกวันนี้ให้เหมือนวันแรกที่อยากได้เธอมา พอเวลามาถึงเธอมาบอกกับผมเลิกคุยกันเถอะ ผมก็เอ๊ะอะไรไปมีคนอื่นแน่ๆเพราะมันคือข้ออ้างทั้งนั้น (ดูจากเวลาที่ไม่ให้ผมเลย) แล้วมาบอกว่าทุกวันนี้เธอคิดกับผมแค่พี่น้อง คิดแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วแต่แค่ไม่อยากเสียคนดีๆแบพี่ไป ผมก็ถามว่าถ้าคิดแบบนั้นจริงจะทำแบบนี้ทำไมไม่ตัดไปตั้งแต่แรกเลยล่ะที่พูดกับเพื่อนเธออ่ะ คนที่โดนแบบนี้จะรู้สักยังไงหรอมันจะเสียใจมากแค่ไหน ผมก็บอกไปพี่น้องที่ไหนเขาทำกันแบบนี้ซื้อนู้นนั่น(แถมมีแหวนเพชรที่ให้ ผมแบบเอิ่มไปกันขนาดนี้แล้วนะเห้อ) ไปไหนด้วยกันตลอดแล้วมาบอกกับผมว่าเราก็คุยกันได้ปกติหนิมีอะไรช่วยเหลือกันได้ตลอด เป็นคุณคงไม่ทำหรอกครับคงจะไปล่ะ ล่าสุดพึ่งรู้ว่าขายแหวนวงนั้นเพื่อไปซื้อวงใหม่สรุปไม่ให้ค่าผมจริวๆเลยสินะอยู๋ด้วยกันมาผมทำอะไรเพื่อเธอลำบากแค่ไหนได้ตลอดไม่เคยบ่นแค่ให้เธอสบายมีความสุขเป็นพอ แต่มาวันนี้เธอจะมาทิ้งผมด้วยคำพูดแบบนี้ตอนที่เธอสบายไม่ต้องพึ่งผมแล้วมันใช่หรอแถมไม่ให้ค่ากับการกระทำของผมด้วย พวกคุณรู้รึเปล่าระหว่างที่เราบอกว่าคบกันแล้วจะเลิกกันผมไม่เคยได้อะไรชัดเจนจากเธอเลย เช่ย สถานะให้คนอื่นเห็นหรือการลงรูปหรือสตอรี่ต่างให้คนเห็น มีแต่การปิดบังทั้งนั้น พอผมลงก็บอกให้ลบ หรือการกระทำอีกมากมายที่ไม่ให้ค่าผมจริงๆเลยเล่าวันเดียวยังไม่พอแต่ผมก็ใจดีเกินให้อภัยคิดโลกในแง่ดีตลอดเพราะเธอ เป็นเพราะผมอยากให้เธอโชคดีที่มีคนแบบอยู่ข้างเธอไม่ว่าเธอจะนิสัยเป็นยังไงก็ตาม ผมรับได้เพื่อที่จะให้เธอมีความสุขว่ามีคนเลือกอยู่ข้างเธอจริงๆนะไม่ปล่อยให้เธอเดียวดายอยู่คนเดียว ถ้าเป็นทุกคนล่ะครับโดนทำแบบนี้จะคิดว่าที่ผ่านมาผมถูกหลอกหรือป่าวครับ ถ้าเขาชัดเจนแล้วไปให้สุดแล้วจบที่คำว่าเราเลิกกันเพราะเข้ากันไม่ได้ตามคนรักกันปกติทั่วไปผมจะไม่มีความรู้สึกที่เศร้าหรือขัดแย้งขนาดนี้จนต้องออกมาตั้งกระทู้หรอกครับ