หมาดน้ำค้างกลางยอดเจ้าดอกหญ้าหยาดมาจากสวรรค์หรือไรนี่จึงเรียงเกล็ดเม็ดแก้วแตะราตรีทักทายท่าทีช่วงดวงอรุณ กรุ่นกรุ่นกลิ่นฝัน ณ ที่นั้นยังค้นตั้นหายอดดอกหญ้ากรุ่นแรงแดดแผดเผาเจ้าไม่คุ้นเป็นจุณลับหายสลาย

ไม่ผ่านเวร                ไม่เห็นกรรม ไม่ชอกช้ำ            &

จำได้ไม่ลืม ภาพทุ่งหญ้า ภูเขา แล้วมันต้องมีบ้านด้วย พระอาทิตย์ขึ้น มีนก ต้นไม้ 1 ต้น เก่งมาก จินตนาการ คือ พาผันตัวมาได้ใช้งานในตอนทำงาน