พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันเราอยู่กับแม่ แม่เรามีอาชีพเป็นครู เลยไม่ค่อยมีเวลาให้พอเท่าที่ควร บ้านเราอยู่กันห้าคน ยาย,น้า(ผู้ชาย),ลูกพี่ลูกน้อง(เด็กกว่าเรา),แม่ ยายเราเชื่อเรื่อง เทพ ร่างทรง ฯลฯ ท่านมีร่างทรงที่นับถืออยู่คนหนึ่ง ท่านจะชอบขี่รถไปหาทุกวัน บางครั้งเคยพาลูกพี่ลูกน้องเราไปนอนที่นั่นด้วย น้าเราติดเหล้า ติดการพนัน ติดยา ตอนนี้หมดตัวแล้ว แต่ก็ยังลากเพื่อนมาเล่นการพนันที่บ้าน เราเป็นเด็กที่กำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นตอนต้น มีความรู้สึกท้อแท้กับชีวิตมาก ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเรียน ไม่อยากทำกิจกรรม มองหาสีสันในชีวิตไม่เจอ ไม่มีจุดมุ่งหมาย อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เราแทบไม่ได้ทำงานบ้านเลย เพราะยายเราบอกว่าเราเป็นเทพ เลยไม่อยากให้หลานทำงาน แต่บอกว่าเราต้องรวย มาดูแลคนอื่นๆ ทุกๆวันนี้เรายังไม่เคยมีใครให้ระบายเลย เพราะ แม่เราต้องไปทำงาน ไม่มีเวลาให้เราเลย กลับบ้านมาก็คุยกับแฟนคนใหม่ เสียบหูฟังแล้วคุยกันทุกคืน เราไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุยความในใจกับแม่เลย เพื่อนสนิทเราก็เป็นเด็กพิเศษ ไม่ถึงกับพูดไม่รู้เรื่ิอง แต่เรียนรู้ช้ากว่าคนปกติ เราเล่าเรื่องทุกข์ใจให้ฟัง เพื่อนก็จะชอบเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่รู้ต้องพูดยังไง แล้วเราก็เพิ่งย้ายโรงเรียน ถึงจะมีเพื่อนที่สนิทด้วยแล้ว แต่ก็ยังไม่กล้าเล่าอะไรให้ฟังมาก แล้วดูเหมือนเพื่อนคนนี้ก็จะเมินเรื่องต่างๆของเราอีก แม่เราบอกว่าไม่ต้องไปเก็บอัดอั้นมันไว้ ก็ไม่ได้จะเก็บปิดปังซักหน่อย แต่มันไม่มีที่ให้ระบายนี่สิ จะให้ทำยังไงเล่า เราต้องร้องไห้แบบไม่มีเสียงไปถึงไหนหรอ