คือเรื่องมีอยู่ว่าวันนี้...ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ปัญญาอ่อนมากๆค่ะทักๆเรื่องที่เกิดเหตุผลที่จะเป็นโรคซึมเศร้าก็เพราะเเม่เนี่ยเเหละค่ะ วันนี้พ่อเราไปร้านค้าซึ่งถามว่าจะเอาขนมอะไรไหมเราบอกอะไรก็ได้ จนผ่านมาประมาณ1-2ชม.เราตื่นนะพึ่งลุกออกมาจากห้องสรุปน้องเรากับเเม่ให้กินขนมเราไปหมดเเล้วทีนี้มันเหลือห่อสุดท้ายซึ่งน้องของเราก็กินของตัวเองหมดเเล้วเเต่ยังมากินของเราอีกเราก็ว่าน้องไปซึ่งเเม่เราก็ไม่พอใจที่เราว่าน้องเราเลยด่าเราสารพัดซึ่งขนมเราเเม่ก็กินไปด้วยเนี่ยเเหละเราเลยเถียงกลับไปทีนี้พอเถียงไปเถียงมาเเม่เราก็บอกว่าให้น้องไปซื้อเองอย่าไปกินของมันเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเเล้วเรายังไม่ได้กินเลยเอาเงินเเค่ 20 บาทในกระเป๋าเเม่ว่าจะเอาไปซื้อกินใหม่บลาๆ เเล้วทีนี้เเม่ก็เหมือนไม่พอใจด่าเเต่คำเเรงๆซึ่งไม่ควรพ่นออกมาจากปากด้วยเรื่องเเค่นี้พอเถียงกันไปสรุปหนักกว่าเดิมว่ากูทำงานมายังไม่ได้กินอะไรกินเเค่นี้จะตายเเล้วไรบ้างซึ่งไม่ว่าน้องสักคำบ่นออกมาบ้างมาชาติหน้าก็ไม่ต้องเกิดเป็นลูกกูนะลูก ๆซึ่งเรื่องเเค่นี้ควรพ่นคำเเบบนี้ออกมาหรอที่เรานิสัยเเบบนี้เพราะพ่อเเม่ทั้งนั้นหยาบคายใส่อะไรบ้างเราก็เลยบอกว่านิสัยพ่อเเม่มันอยู่เเบบไหนลูกมันก็เเบบนั้นก็ไม่พอใจเอาเราไปเทียบกับลูกคนอื่นซึ่งบอกว่าได้เขาสักครึ่งก็ยังดีเรายอมรับว่าเราอายุเเค่12-13ยังทำงานอะไรไม่ได้เเต่ดันมาบอกว่าอยากได้เงินก็ต้องทำงานเเล้วเเค่เงิน20เรื่องมันขนาดนี้เลยหรอวะทีน้องตัวเองเเย่งขนมเรากินยังบอกว่าให้ไปซื้อใหม่เรายังไม่ได้กินพอจะเอาเงินเเค่20ไปดันมาขนาดนี้ซึ่งไม่ใช่เเค่เรื่องนี้อีกหลายๆเรื่องด้วยที่เห็นได้ชัดว่าพ่อเเม่โครตรักลูกไม่เท่ากันเลยบางทีเราก็น้อยใจเเต่ก็คิดว่าจะทำอะไรได้ก็ให้มันปล่อยผ่านไปบางทียังบอกว่าอย่าเเรงให้มากอยู่ให้เหมือนลูกคนอื่นบ้างเขาตบปากเเตกไปนานเเล้วซึ่งเเม่คนอื่นก็ไม่เป็นเเบบเเม่เราพอพูดไปก็ยิ่งเปลี่ยนเรื่องอื่นเเถมยังบอกชาติหน้าไม่ต้องเป็นลูกกูเวลาทะเลาะกันก็ชอบพูดเเบบนี้ให้ท้ายเเต่น้องพอเราพูดออกไปก็ว่าน้องมันไม่เถียงเหมือนก็ให้ท้ายสะทุกเรื่องรักเเต่มันมันทำไรผิดไม่เคยห้ามเราไปว่านิดเดียวไม่ได้เลยเราก็ไม่อยากอยู่ครอบครัวสังคมเเบบนี้มากหรอกเรารู้ว่าเราชอบทำตัวขี้เกียจเเต่ก็ไม่ใช่ไม่ทำเมื่อเช้าเรายังบอกจะล้างจานให้เเต่ดันมาพูดบอกละจะทำตอนไหนทุกคำพูดมันทำให้เราจะเป็นโรคซึมเศร้าจนไม่อยากอยู่ละเรื่องอะไรต่างๆก็ไม่เคยออกมาซัพพอร์ตหรอกมีเเต่ด่าๆเกรดตกยังด่าเลยขนาดน้องเราเกรดตกไม่ตั้งใจเรียนอะไรบ้างไม่เคยว่าพอเราคะเเนนตกอะไรบ้างมาว่าเราเเถมยังบอกทำเรื่องให้กูเสียเงินทุกรอบเราถามว่าเรื่องอะไรก็บอกเรื่องที่กินมากไปวันๆวันๆนึงเรากินไม่ถึง30-40วันนึงเเทบไม่กินด้วยซ้ำไปรรก็เอาไปเเค่40บาทให้น้องย้ายไปรรดีๆให้เราอยู่โรงเรียนสังคมครู ๆพอบอกจะขอย้ายก็มาด่าอีกเป็นเด็กมีปัญหาอยู่ไหนไม่เคยจะได้ซึ่งต่างจากลูกตัวเองไม่ต้องรอน้องเราบ่นทำให้ได้ดีทุกอย่างตอนที่ไปซื้อของก็ซื้อให้เเต่น้องเราซื้อของที่ตัวเองอยากกินพอเราไปถามว่าทำไมซื้อให้เเต่น้องก็ยังมาบอกอีกว่าก็ไม่ไปเองหลายเรื่องละด้วยที่ทำให้เรานิสัยเเบบนี้เพราะตัวเองล้วนๆเเถมพ่นคำที่ไม่ควรจะพ่นออกมายังเเช่งเราอีกว่าถ้ามีลูกลูกก็จะเถียงยิ่งกว่าเถียงกูอีก10เท่าเเล้วถ้าเราเป็นเเม่คิดหรอว่าใครจะทำให้ลูกนิสัยเสียเเบบนั้นพูดออกมาได้เราเองถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากจะเกิดเป็นลูกสักเท่าไหร่หรอกทำ ไรก็ผิดเขาคงรักของเขามากเเหละ เราคงคิดว่าในโลกนี้อะคงไม่มีเเม่คนไหนรักลูกเท่ากันหมดหรอกเพราะเจอมากับตัว..ถ้าเลือกได้เราก็ไม่ได้อยากเกิดมาเหมือนกันนั้นเเหละ....