วันก่อนดูรายการทีวีของเกาหลี เป็นรายการเกี่ยวกับคนที่ทำงานระดับล่าง งานกรรมกร งานหนัก บางทีเป็นคนแก่ๆมาทำงาน   หลายๆครั้งที่เขาสัมภาดว่าทำไมถึงมาทำ เกือบทุกคนจะตอบคล้ายๆกันแบบตรงๆเลยว่า  ไม่ทำก็ไม่มีกินซิ(คนแก่)  งานนี้เงินดี  หรือว่าต้องเลี้ยงหลายชีวิต  อะไรทำนองนั้น ซึ่งมันตรงๆและง่ายๆดี
แต่มันก็กระทบความคิดผมนะว่าในบ้านเรา ส่วนมากไม่ได้ตอบหรือพูดอะไรตรงๆแบบนี้  หรือรายการมักชี้นำไปแนวโลกสวย มักตอบแบบโลกสวย ซึงก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นแบบนั้นเอง หรือถูกสอนกันมานานรุ่นต่อรุ่นให้ตอบโลกสวยแบบนี้ 
เช่น
1.คนแก่มาทำงานหนักมักตอบหรือรายการมักชี้นำไปว่า ชอบทำงาน รักงานนี้ อยากสืบสานงานนนี้ เป้นคนขยัน เป็นคนแข็งแรง ทั้งๆที่เดินแทบไม่ไหวและเขาอยากทำแบบนั้นจริงๆหรือถ้าเขามีเงิน
2.คนอยากทำอาชีพอะไรซักอย่างที่คนอยากทำเยอะ หรืออาชีพพิเศษ อาชีพรายได้สูง เช่น หมอ นักบิน ทหารตำรวจ ศาล มักตอบเหมือนๆกันว่า รักชอบ อยากช่วยคนบลาๆๆ นั้นนี่ (กับบางคนคงจริง)   ทั้งๆที่พอเราดูไปลึกๆ เขาแค่อยากรวย  อยากได้อภิสิทธิ์ อยากเท่  อยากทำงานสบาย  แต่เขาก็ต้องตอบแบบโลกสวยเสมอๆ
3.คนเร่ร่อนไร้บ้านไม่ทำมาหากิน  ชอบของฟรี แต่บ้านเรามักไปนำเสนอในแนวว่าเป้นผู้ตกทุกข์ได้ยาก ทั้งๆที่เขาสามารถหางานระดับล่างได้ง่ายๆ หรือคนรับทำงานก็มี แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะทำ  แต่มักเสนอไปในแนวว่าเขาเป้นคนตกอับ ลำบาก  ทั้งๆที่มือเท้าครบ
สรุปคือ ทำไมบ้านเรา มักไม่พูดความจริง มักไปแนวโลกสวย กันทั้งนั้นเลย  มันเป้นเพราะอะไร   (ผมไม่ได้บอกว่าทุกคนนะ แค่ส่วนใหญ่  มันก็มีคนคิดแบบนั้นจริงๆไม่ได้โลกสวย  แต่คนโลกสวยนี่เยอะจริงๆนะผมว่า)  มันเป้นเพราะอะไร