สวัสดีค่า ปัญหาเกิดจากแฟน (ช) ขับรถไม่ได้ค่ะ
ส่วนแฟนอายุ 30 กว่าค่ะ บ้านอยู่กทม. ขับรถไม่ได้เพราะ มีระบบขนส่ง พวกรถไฟฟ้า หรือถ้าไปทำงาน ตจว. ก็มีรถบริษัทพาไป แต่ขับมอเตอร์ไซได้ค่ะ แบบขับไปซื้อของใกล้ๆ

ปัญหาคือ บ้านเราอยู่เขตปริมลฑล ถ้าขับมาจาก กทม ก็ประมาณ 1-2  ชม.

เคยพาแฟนมาบ้านครั้งนึง เพื่อมาเจอ พ่อ- กับแม่
(คบกันมาเกือบปีแล้ว)
เราต้องไปรับแฟนที่สถานีรถไฟฟ้า เพื่อมาบ้าน
เวลากลับ ก็ขับไปส่งที่รถไฟฟ้าค่ะ
แม่-พ่อ ของเรา ถามเขาว่า หัดขับรถได้มั้ย
เพราะ เห็นว่าบ้านไกลกัน เวลามาหากัน จะได้ไม่ต้อง ไปๆ มาๆ หรือถ้ามีปัญหา ก็มาหากันได้
และ คิดว่า ผช  ควรจะขับรถเป็นค่ะ

เขาก็ตอบแบบรับปาก แต่ตอนนี้ผ่านมาเดือนกว่า ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลยค่ะ

ทางเราเองก็ลองถามแล้วว่า เป็นอะไรรึเปล่า หรือไม่อยากขับ กลัวมั้ย 
เขาก็บอกว่าฝึกได้ ไม่ได้ติดอะไร แต่ก็เงียบเหมือนเดิม

เราคิดว่าอยากให้เขาขับเป็น เพราะเขารับปากไปแล้ว เราอยากให้พ่อ-แม่ สบายใจ
และมองแฟนแบบดีๆหน่อย

และอยากให้มาช่วยกันขับด้วย เวลาไปเที่ยว
หรือถ้าเราต้องการความข่วยเหลือ เ
ขาจะได้มาช่วยได้ค่ะ
(เคยไปเที่ยว ตจว ค่ะ เราขับคนเดียว)

จนตอนนี้ เราเริ่มทำใจว่าเขาคงไม่ยอมฝึกจริงๆ
มันทำให้เราเกิดน้อยใจว่า หรือ
เขายังรักเราไม่พอกันนะ เพราะ บอกว่า เวลาเราป่วย หรือ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาจะทำยังไง
หรือคนที่บ้านเขา เป็นอะไรไป
ถ้าขับรถได้ มันก็ดีกว่านะ
(เขาก็ไม่ตอบอะไรค่ะ)

เพราะปัญหานี้ เราเลยไม่ค่อยขอให้เขาช่วยอะไรค่ะ
เช่น ย้ายบ้าน หรือต้องไปธุระที่ ควรมีเพื่อนไปด้วย
เพราะต้องไป-ส่ง เขา 

แต่เขาก็ชอบถามว่า ทำไมไม่รอเขา
ทำไมไม่ให้เขาช่วย
เรารู้สึกเหมือนเขาถามไปแบบนั้น
เพราะ เราก็ไม่รู้จะขอให้ช่วยยังไง

(เขาทำงานฟรีแลนค่ะ วันว่างเยอะ ส่วนเราเป็น พนง. ประจำค่ะ หยุดวันเดียว)
เดือนนึงเจอกันแค่ 1-2 ครั้งค่ะ เพราะต้องรอเราว่าง
เราอยากให้เขามาหาเราบ้าง เศร้าจัง 

ทำใจยังไงดีคะ หรือแก้ปัญหายังไงดี