เริ่มต้นเลย ดิฉันกับสามี แต่งงานกันมาปีนี้15ปี มีลูกด้วยกัน4คน วัยกำลังเรียนทุกคน แล้วดิฉันเป็นคุณแม่ฟูลทาร์ม ที่ลูกเยอะคือตั้งใจมีนะค่ะ ชีวิตครอบครัวเราก็ปกติบ้างไม่ปกติบ้าง แต่โดยรวมแล้วคือ ตั้งแต่แต่งงานมา ครอบครัวสามีจะเข้ามามีบทบาทในชีวิตครอบครัวเราตลอด โดยเฉพาะคุณพ่อสามี ฐานะทางครอบครัวเราคือ พอมีพอกิน โชคดีที่ฝั่งคุณยายคอยซัพพอร์ต แต่พอวันนึง เหมือนมันเจอวิกฤตทางการเงิน เราบริหารเงินผิดพลาด เนื่องด้วยช่วงโควิด สามีเราไม่ค่อยมีงาน มันก็ไม่พอมาตั้งแต่นั้น จนเราเป็นหนี้ เราเอาเงินตรงนั้นมาใช้จ่ายสาระพัดค่า ในครอบครัว  แต่วันนึง พอครอบครัวสามีรู้ เค้ากลับโทษเรา ว่าเราทำให้ลูกชายเค้าลำบาก ไม่มีอะไรเหมือนคนแถวบ้านสักอย่าง ส่วนสามีเราก่อนหน้านี้เค้าก็ไม่ได้ ว่าอะไรเรา แต่พอเค้าเหนื่อยมากๆ เค้าก็จะมีคำพูดเหน็บแนม ว่าเราไม่ยอมทำอะไร ที่ได้เงิน เลี้ยงแต่ลูก ทำแต่งานบ้าน ทุกวันนี้เราเหนื่อยมาก ลูกๆเริ่มโตแล้ว เราเริ่มหางาน จนได้งานรีสอร์ทที่ต้องห่างจากลูก 6เดือนเต็ม  แต่ระหว่างที่เรายังไม่ได้ลงไปทำงาน เรายังต้องเจออะไรอีกหลายอย่าง ทั้งคำพูด ทั้งการกระทำ ของคนรอบข้างสามี เราเคยเข้าแชทเฟซบุ๊กสามี พี่สาวสามีทักมาคุยกับสามี บอกว่าให้สามีเรานั้นฟ้องหย่า เรา แย่งลูกมาเลี้ยงเองให้หมด กับพ่อสามี มาด่าว่าเราที่บ้านแม่เรา ว่าเค้าอยากให้เลิก กับเราเพราะอยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ทั้งๆที่เรา กับสามีอยู่กินกันมา15ปีแล้ว วันนี้เราเห็นน้าสาว สามีพยายามโทรหาสามีเรา ก็คงจะโทรมาเกลี่ยกล่อม ให้เค้าเลิกกับเราเหมือนเดิม ให้เค้ากลับบ้านไปหาพ่อแม่เค้า  ถามว่าตอนนี้เราสภาพจิตใจเป็นยัง เราตอบเลย แย่มาก เราอยากจะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่เรากลัวเลี้ยงลูกไม่ได้ เพราะเด็ก ๆ ก็เข้าเรียนชั้นมัธยมกันแล้ว  เรากลัวแค่นั้นจริงๆ