สวัสดีค่ะ เราเป็นลูกสะใภ้ที่จันทบุรีค่ะ เราก้มีสวนทุเรียนค่ะ มาอยู่กับเเฟนที่จันทบุรี มาทำงานสวนก้โอเคค่ะ ไม่เหนื่อยเท่าไหร่(มั้ง) 
เรื่องมีอยู่ว่า พี่ชายเเฟน มีลูก มีเมียค่ะ เเล้วพี่ชายเเฟนเเละเมีย ไปทำงานล้งทุเรียนค่ะ เมียเขาได้เงินเดือน ไม่ต่ำกว่า25000 ซึ่งเมียเขาไม่เคยช่วยเหลือเรื่องค่านมลูกตัวเอง มีเเต่เอาเงินที่ใช้ลงทุนสวนไปจ่ายส่วนนั่น ซึ่งเราคิดว่า มันไม่สมควร ลูกเขาไม่สบาย ไม่กินข้าว เขาก้ไม่ทำอะไรให้ลูกกินค่ะ มีเเต่เรา
 ทำงานเสร็จ ก้ต้องมาเลี้ยงลูกเขา ล้างขวดนม จัดของไปโรงเรียน สอนการบ้าน ทุกอย่างเลยค่ะ เงินเขาได้ตั้งเยอะ เขาไม่เคยคิดที่จะให้เราค่าดูลูกเขาเลยค่ะ มีเเต่เเม่เเฟนให้ค่าเลี้ยงหลาน เวลาลูกเขาไม่สบาย เขามาหาลูกเขาที่บ้านก้ไม่ช่วยเเม่เเฟนดูลูกเลยค่ะ เเม่เเฟนเราบ่นตลอด เราเหนื่อยมากๆเลยค่ะ เราไม่รู้จะจักการความรู้สึกนี้ยังไงดี เราเป็นโรคซึมเศร้ามาเกือบ3ปี พอมาเจอปัญหานี้ เรารู้สึกว่าอาการของเรามันเเย่ลงอ่ะค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไง เเฟนก้เคยพูดเรื่องนี้กับเเม่เเฟนว่าเราเหนื่อยดูหลาน
เราทำงานบ้าน งานสวน งานตัวเอง ไหนจะต้องมาเลี้ยงหลานอีก
ทุกคนอาจจะมองเราเห็นเเก่ตัว เเต่เราอยากให้ทุกคนลองมาจุดนี้ดูค่ะ 
เราเคยพูดกับเเฟนเรื่องนี้หลายรอบเเล้วค่ะ เเฟนก้ไม่กล้าบอกพี่ชายตัวเองค่ะ เราก้กลัวไม่อยากให้ครอบครัวเเฟนมีปัญหาเพราะเรา 
ช่วยบอกหาทางเเก้ไขหน่อยคะ เหนื่อยมาก ไม่อยากมีชีวิตเลยค่ะ ท้อมาก