เจ้าของกระทู้เคยแปลนิทานกำพร้าของลาวจำนวน 6 เรื่อง ให้ผู้เฒ่าผู้แก่ที่เมืองจีนอ่าน ได้แก่นิทานเรื่อง กำพร้ากับผีน้อย กำพร้ากับอีเห็นลำ กำพร้ากับนางงาช้าง กำพร้ากับไก่ป่า กำพร้ากับเมียผีบังบด และกำพร้ากับเสี่ยวขี้ลัก จนเกิดคำถามตามมาว่า เหตุใดตัวละครเอกในนิทานพื้นบ้านลาวหลายเรื่องมักจะมีชื่อว่า "ท้าวกำพร้า" แต่ไม่มีตัวละครเอกคนไหนใช้มีดพร้าเป็นอาวุธวิเศษคู่กายเลย