เราคบกับแฟนมา 3 ปี อยู่ด้วยกันตั้งแต่เงินในกระเป๋าเหลือแค่9,000 บาท จนทุกวันนี้มีเงินหลายล้าน ช่วยกันทำงานเก็บเงินจนมีทุกวันนี้
ช่วงปีแรกเรามีความสุขมากนะคะ ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่เราดูแลใส่ใจกันตลอด คอยถาม คอยห่วงใยกันตลอด
แต่ตอนนี้ เราแทบไม่มีความสุขเลย อะไรที่เราเคยทำให้ตอนนี้มันดูมากไปสำหรับเขา กลายเป็นความน่าเบื่อน่ารำคาญ สุดท้ายเข้านอกใจเราไปแอบคุยกับรุ่นน้องเรา ซึ่งรุ่นน้องเราก็รู้ว่านี้คือแฟนเรา พอเราจับได้ เขาก็เลิกคุยกัน เราเลือกที่จะให้อภัย เพราะคิดว่าแค่ครั้งแรก อาจเป็นเพราะเขาต้องการอะไรใหม่ๆ เราพยายามประคับประคอง เพื่อหวังจะให้เราทั้งสองเดินไปในเป้าหมายที่ตั้งกันไว้ตั้งแต่แรก เราไม่ใช่คนโลกสวย เราก็เหมือนผญ คนอื่นๆ เราเองก็มีความอดทน ที่มีขีดจำกัด
ทุกวันนี้ เราไม่เข้าใจเลยว่า เราอยู่กันเพราะอะไร เราไม่รู้ว่าเขาอยู่กับเราเพราะอะไร แต่เราอยู่เพราะรักและเป็นห่วงเขา เขาทำกับเราเหมือนไม่ใช่คนรักกัน เขาปล่อยพลังโมโหใส่เรา โดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเราจะรับไหวหรือเปล่า เขาโทษทุกอย่างว่าเป็นความผิดเรา หลายครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะออกไปเที่ยว และก็มีเรื่องผญ มาตลอด เราอยู่ตรงนี้เรารู้สึกตัวเล็ก แสดงไม่ได้แม้แต่อาการเสียใจ เราแค่อยากให้ตัวเองหลุดพ้นไปจากตรงนี้สักที เราไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมยังทนอยู่ตรงนี้
อยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆในนี้ค่ะ เราเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง
ช่วงปีแรกเรามีความสุขมากนะคะ ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่เราดูแลใส่ใจกันตลอด คอยถาม คอยห่วงใยกันตลอด
แต่ตอนนี้ เราแทบไม่มีความสุขเลย อะไรที่เราเคยทำให้ตอนนี้มันดูมากไปสำหรับเขา กลายเป็นความน่าเบื่อน่ารำคาญ สุดท้ายเข้านอกใจเราไปแอบคุยกับรุ่นน้องเรา ซึ่งรุ่นน้องเราก็รู้ว่านี้คือแฟนเรา พอเราจับได้ เขาก็เลิกคุยกัน เราเลือกที่จะให้อภัย เพราะคิดว่าแค่ครั้งแรก อาจเป็นเพราะเขาต้องการอะไรใหม่ๆ เราพยายามประคับประคอง เพื่อหวังจะให้เราทั้งสองเดินไปในเป้าหมายที่ตั้งกันไว้ตั้งแต่แรก เราไม่ใช่คนโลกสวย เราก็เหมือนผญ คนอื่นๆ เราเองก็มีความอดทน ที่มีขีดจำกัด
ทุกวันนี้ เราไม่เข้าใจเลยว่า เราอยู่กันเพราะอะไร เราไม่รู้ว่าเขาอยู่กับเราเพราะอะไร แต่เราอยู่เพราะรักและเป็นห่วงเขา เขาทำกับเราเหมือนไม่ใช่คนรักกัน เขาปล่อยพลังโมโหใส่เรา โดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเราจะรับไหวหรือเปล่า เขาโทษทุกอย่างว่าเป็นความผิดเรา หลายครั้งที่ทะเลาะกัน เขาจะออกไปเที่ยว และก็มีเรื่องผญ มาตลอด เราอยู่ตรงนี้เรารู้สึกตัวเล็ก แสดงไม่ได้แม้แต่อาการเสียใจ เราแค่อยากให้ตัวเองหลุดพ้นไปจากตรงนี้สักที เราไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมยังทนอยู่ตรงนี้