เรามีครอยครัวมีลูก2คนฐานะปานกลางแฟนทำงานคนเดียวเราเป็นแม่บ้านแต่ความนาเบื่อคือเราไม่เคยมีความสุขกับสิ่งที่มียุเลนค่ะ
ท้าวความก่อนนะคะพ่อเราเสียตั้งแต8ขวบพออายุ12แม่กะทิ้งไปอีกเราต้องดิ้นรนจนจบม.3หลังจากนั้นกะทำงานยุตลอดจนอาย18ซื้อมอไซ1คันกับสร้อยทอง1สลึงอีก1เส้นถ้าเทียบกับคนอื่นในตอนนั้นคือเราค่อนข้างสบาย​เราทำยุแบบนั้น10กว่าปีซื้อทุกอย่างที่ตัวเองอยากได้เพื่อมาชดเชยความสุขความอบอุ่นที่ขาดหาย
แต่พอมาถึงจุดๆนึงเรารุ้สึกเหงาอยากมีครอบครัว​ จนตัดสินใจมีครอบครัวและหลังจากนั้นประมาน5ปีกะมีลูก
ตอนนี้ทำไมเรารุ้สึกเหงากว่าตอนยุคนเดียวอีกกะไม่รุ้ค่ะ​ เราแทบหาความสุขที่เราเฝ้าตามหามาทั้งชีวิตไม่เจอเลย
้เราผิดอะไรเหรอคะฟ้าถึงได้แกล้งถึงเพียงนี้​ ทุกวันนีถ้าเป็นไปได้เราอยากกลับไปยุคนเดียวค่ะ
เพราะอดีตของเราแม้มันอาจจะลำบากบ้างแต่มันโครตมีความสุขค่ะ