คุณบุญฤทธิ์ท่าทีนิ่งเฉย ไม่พูดใดๆไม่โต้ใดๆแม้จะเสียหน้า อับอายแบะมีความโกรธอยู่นิดๆ อาจเป็นเพราะคงรู้สึกผิดกับเพื่อนและคิดว่าตนเองทำผิดพลาดไปด้วย จึงเลือกที่เงียบเฟดออกมาตั้งหลักน้าวี น้าวีช็อตฟีลทุกครั้งเลยนะคะ โอ้ยย จขกท.ขำจริงนะกับซีนกราบพระ🤣 แล้วคือ ทุกคนหน้าบอกมากว่า อิหยังวะ?😆
พี่ตา สายตานี้คือ ฉันชนะ  ฉันมาทีหลังแต่ได้กินก่อน ประมาณนี้(ดังที่เรณูได้เคยกล่าวไว้) แล้วไตรฉัตรก็ทำหน้าตาท่าทางเล่นด้วยอีกนะ ซีนนี้ขำและก็ขอสมน้ำหน้าน้องเดือนด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น รีรี่ได้ไปจร้าา ดูจากสิ่งที่ไตรฉัตรทำให้ สายตาเอยอะไรเอยตอนคีบบะหมี่ขึ้นมา ตอนมองกันมันไม่เจ้าเล่ห์เหมือนที่มองคุณแพง สายตาที่มีต่อรี่คือ ตัวตนธรรมชาติของไตรฉัตรเลย, รี่เธอก็คงชอบไตรฉัตรนิดนึงแหล่ะ ไม่งั้นคงไม่มีภาคของไตรฉัตรกับรี่ขึ้นมา ขอให้คุณจ๋านำมาทำละครทีเถอะ
ยินดีด้วยกับการเริ่มต้นทำความรู้จักกันใหม่ แบบไม่ต้องคิดเยอะ ไม่ซับซ้อนมีแผนการใดๆ แล้วก็หวังว่า คุณแพงคงเป็นได้แค่เพื่อน ไปจนถึงภาคของไตรฉัตรกับรี่
คู่ของหมอหมอกกับหมออั๋น กว่าจะได้ลงเอยก็เสียเวลากังวลกันไปมา ถ้าไม่ได้แรงยุแรงไซโคจากหมอมิน หมอปุ ก็คงได้เป็นแค่เพื่อนกันไปนั่นแหล่ะ
แต่จขกท.สงสัยว่าทำไมหมอมินเหมือนจะหลับตลอดเวลา ไม่เห็นความมีตาในเบ้าหมอเลย ส่วนหมอปุริมพูดเก่งขึ้นนะตั้งแต่คบมาตา ดูมีความร้าย ขี้แกล้งเพื่อนใช่ย่อยทำไมเป็นหนึ่งพูดถึงมาตาแบบน้านน ไม่ได้นะ มาตามาได้ยินเดี๋ยวจะงอนเอา ผมหยิกๆ แต่งตัวสีสดใสยังพอได้ แต่ยิ้มหลอนๆ ขนาดนั้นเลยเหรอเป็นหนึ่ง😅
ตอนที่บุญฤทธิ์วิ่งจับมือมาตาหนีแม่หมู  จขกท.รู้สึกเหมือนพี่แจ๊บเป็นพระเอกเลย คือ แกยังดูหนุ่มมากถ้ามองเฉพาะใบหน้านะคะ ซีนนี้แบบว่ามันให้ความเป็นพระเอกมากกว่าซีนที่ปุริมพามาตาหนีอีก แม้บุญฤทธิ์จะว่ามาตายังไง แต่จขกท.คิดว่าแกคงเอ็นดูมาตาลึกๆแหล่ะ ไม่งั้นไม่ยอมรับฟังอะไรเยอะแยะจากปากมาตาหรอก
เพียงแต่บุญฤทธิ์ยังยึดตึดกับชื่อเสียง หน้าตาทางสังคม ความสมบูรณ์แบบอยู่ ถึงจะพูดกับมาตาแรงให้ออกไปจากชีวิตลูกชายแต่มาตาก็ดึงดัน ไม่ยอมแพ้แม้จะสะอึกอยู่บ้างคุณแม่ควรตะกล้าพูดแบบนี้นานแล้ว ซีนนี้บุญฤทธิ์เท่ย์กินขาด บอกเลย😎 จขกท.แพ้ผู้ชายลุคนี้มาก😁

ต่อ...ตอนสุดท้ายวันนี้ ที่นี่เลย😉