ขอความเมตตากับคนเพิ่งเริ่มศึกษาธรรมหน่อยค่ะ สงสัยมาก 5555

ตอนแรกเราทำบุญไม่เคยหวังผล ส่วนใหญ่จะชอบทำทาน อยากทำมูลนิธิ ไม่ได้สนเรื่องบุญอะไรเลย แค่อยากช่วยคน ขี้สงสาร แต่ไม่ค่อยชอบทำบุญกับวัด กับพระค่ะ เพราะรู้สึกว่าพระไม่ได้ลำบาก ไม่จำเป็นต้องทำ เอาไปทำกับคนที่เขาต้องการดีกว่า

แต่พอมาเริ่มศึกษา การปฏิบัติธรรมต่างๆ ได้รู้มาว่าทำบุญกับพระ ถือเป็นเนื้อนาบุญที่ดี ที่นี้เวลาทำบุญ..ใจมันแว๊บคิดขึ้นมาตลอด ว่าทำอันนี้เป็นเนื้อนาบุญ อันนี้ไม่ใช่ อันนี้ได้เยอะ อันนี้ได้น้อย จนรู้สึกว่ามันไม่ธรรมชาติ ปกติไม่ทำบุญกับวัดเลย แต่ตอนนี้ทำเพราะอยากได้บุญเยอะๆ555 แอบสงสัยว่าแบบนี้มันทำให้ใจเราไม่บริสุทธ์ไหมคะ

เมื่อก่อนตอนอุทิศส่วนกุศล ก็ไม่ได้คิดเรื่องบุญ ไม่ได้คิดว่าจะได้พร จะโชคดีอะไรเลย แค่อยากให้เทวดาได้รับบุญจริงๆ อยากให้ญาติที่เสียไปได้รับ เจ้ากรรมนายเวรได้รับ เพราะแค่หวังว่าเขาจะบรรเทาจากความเจ็บปวดได้บ้าง แต่พอเริ่มมาศึกษา ดันไปรู้อีกว่าถ้าเราอุทิศบุญเนี่ย เทวดาจะอวยพรเรานะ จะมาดูแลเรานะ ทีนี้ทุกครั้งที่อุทิศบุญ ใจลึกๆมันแอบหวังให้เขามาดูแลเราทุกครั้งเลย

รู้สึกว่าใจไม่บริสุทธิ์เหมือนเดิม ทุกท่านมีความเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ