คือเรามีคนมนครอบครัวที่ติดยา คิดการพนัน ติดบุหรี่ เราไม่รํ้จะทำยังไงดี เคยพาไปหาหมอก็แล้ว มีนก็ยังไม่หาย แถมยังมาขู่เอาเงินคนในบ้านเราอีก (คนๆคือพ่อแต่เอาจริงไม่อยากเรียกแล้ว) คือมันไม่นํ้าจะทำยังไงอะเราอายุ 16 ถ้าจะได้อิสระคงต้องจบ ม.6 แต่มันเหมือนจะประสาททุกครั้งที่เจอหน้าเลยเรามักคงบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ตอนเจอเรื่องให้อารมณ์เสีย เราตะโกนโวยวาย พอเจอเรื่องในครอบครัวเเบบนี้เครียดมาก บ้านเหมอนไท่ใช่บ้านไม่อยากที่จะอยู่ร่วมโลกกับคนๆนี้ แต่เเม่เราไม่เลิกเพราะยาย (บ้านที่อยู่ปัจจุบันือบ้านยาย) ยายรักบ้านมาก

ตามตรงคือไม่รู้จะทำยังไงดีกับปัญหานี้ คนรอบตัวบอกใ้หอดทน เเต่เเบบมันทนไม่ไหวแล้วอะเราอดทนมาตลอด 3 ปี ตั้งเเต่รู้ว่าคนๆนี้เล่นยา มันเเบบไม่อยากเรียกว่าพ่อแล้วอะ เจอหน้าก็ไม่อยากมอง ไม่อยากคุย ด่าทอสาปเเข่งต่างๆนานา (ใครว่าอกตัญญูก็ขออภัยเเต่สัทธาเราในตัวคนๆนี้มันไม่มีเหลือแล้ว)
ั
อยากทราบว่าใครที่มีปัญหาแบบนี้จัดการยังไงหรือคะ เพราะเราต้องคอยระวังเงินมือถือหรือของในบ้านที่คนๆนี้ขโมยไปจำตลอด เเล้วเพื่อคนที่คบแต่ละคน ก็ข้ยาทั้งนั้น น่ากลัวมาก คนๆนี้พาเพื่อนมาบ้านเราเเล้วเพื่อนแต่ละคนมันเหมือนพวกหื่นกามถึงแม้จะไม่ได้แสดงตรงๆแต่เราไม่โอเคมากๆ แล้วยิ่งเรามีน้องชายอยู่ ม.1 เราไม่อยากให้น้องเป็นแบบนี้ แต่น้องเราบอกมันไม่มีทางเป็นแบบนี้หวังว่ามันจะคิดได้อย่างนั้นจริงๆ

เคยไปไล่ออกจากบ้านก็แล้ว พาไปรักษาก็แล้วก็ยังไม่หาย เมื่อสองวันก่อนกินเบียร์ละอาการประสาทกำเริบอาบะวาดมาทุบประตูห้องนอนเเม่เราให้เอาเงินมาให้ เราทั้งเตะทั้งทุบเสียงตังมากเราได้ยินเสียงเหมือนมีดขูดประตูเรากลัวมาก  ้ราไม่ไว้ใจคนๆนี้เลยเรากลัวเราถูกปาดคอตายพร้อมกันสามศพ เราคิดว่าเรายังมีอนาคตยังไม่อยากตายตอนนี้ เลยยอมเอาเงินให้กับมอเตอร์ไซค์ เหตุการณ์วันนั้นทำให้เรายิ่งเกลียดคนๆนี้ฟังกระดูกดำ  มีเเวปความคิดว่าถ้าเราฆ่าคนๆนี้ไปซะเราจะไม่ต้องทุกข์หรือเปล่า  แต่นั่นแหละศิลธรรมค้ำคอ เราไม่อยากฆ่าใครแล้วเราก็ไม่อยากโดนใครฆ่า  แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าชีวิตที่ไม่มีคนๆนี้คงดีกว่า

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ้ราเเค่อยากระบายเฉยๆ หากเเนะนำวิธีการแก้ปัญหาขอบคุณมากๆนะคะ  คิดแล้วก็จะร้องไห้เคยคิดว่าตัวเองเข้มเเข็งกว่าเมื่อ 3 ปีที่เเล้วแต่ก็นั่นแหละ เเกร่งขึ้นมานิดเดียว แต่ชีวิตยังอีกยาวไกลเราจะพยายามสู้เพื่ออนาคตตัวเองค่ะ