เรายอมลาออกจากงานประจำหลายหมื่น เพื่อมาอยู่ดูแลพ่อแม่ ตั้งแต่พี่ชายเราไปทำงานต่างประเทศเมื่อหลายปีก่อน เรามีรายได้โดยรวมไม่มากค่ะ ไม่มีเงินเก็บ เพราะต้องดูแลพ่อแม่ จ่ายค่าอาหารการกิน ค่าของใช้ทั่วไป (ค่าน้ำค่าไฟ พี่ชายเราให้ตัดบัญชีเค้าค่ะ)  แต่เราไม่มีเงินซื้อกิเลสใดๆให้แม่เลย 

ตอนนี้พี่ชายกลับมาจากต่างประเทศพร้อมพี่สะใภ้ และจะมาใช้ชีวิตและทำธุรกิจที่ไทยถาวร โดยเค้าจะมาปลูกบ้านและสร้างโกดังสินค้าอยู่ในที่ดินของแม่ เค้าบอกว่าชอบที่นี่ เพราะทำเลดีกว่า (ทั้งๆที่ดินตัวเองมีเยอะแยะ)  พี่สะใภ้ขอรื้อบ้านเก่าและจะสร้างบ้านใหม่ให้แม่ และเค้าจะมาอยู่ด้วยค่ะ ซึ่งแม่ก็ยินยอมแต่โดยที ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ เราเคยขอแม่ปลูกบ้านหลังเล็กๆในที่แปลงนี้ แต่แม่ไม่ยอมให้ แต่พอพี่สะใภ้ขอ แม่ยกให้ทันที

พี่สะใภ้เราเอาใจแม่ทุกอย่าง ซื้อของกินของใช้แพงๆให้ พาไปเที่ยวโน่นนี่นั่น เค้าทำในสิ่งที่แม่ไม่เคยได้รับจากเรา (เพราะเราไม่มีเงินไงคะ) ตรงจุดนี้ทำให้แม่ชื่นชมและรักเค้ามาก เราพูดอะไรไม่มีน้ำหนักอีกต่อไป วันๆพูดคุยแต่ความร่ำรวยของพี่สะใภ้ และสิ่งที่เค้าทำให้ทั้งวันจนเราเบื่อหน่าย (แต่ไม่ได้อิจฉาใดๆ) 

ตอนนี้แม่ก็มีความสุขดีค่ะ แต่ปัญหามันอยู่ที่เราค่ะ ที่เริ่มกังวลว่าถ้าบ้านสร้างเสร็จ เราต้องอยู่ในฐานะลูกที่อยู่ในบ้านที่คนอื่นสร้างงี้เหรอ เราคงจะอัดอัดมากแน่ๆ ในอนาคตเค้าก็ต้องมีลูก คงวุ่นวายแน่ๆ แล้วเราเป็นคนขี้เกรงใจและโลกส่วนตัวสูงด้วย พยายามคิดแง่บวกแล้ว แต่ก็อดคิดในด้านลบไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้เงินเก็บก็ไม่มี จะรวบรวมเงินไว้ แล้วย้ายออกมาอยู่ข้างนอก จะเป็นคนงอแง และขี้แพ้เกินไปมั้ยคะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ 


.
.
** แก้ไขข้อความที่พิมพ์ผิดและตกหล่นบางคำค่ะ **