ปกติเวลาอยู่กับเพื่อนที่สนิทมากๆ แค่นั่งจ้องหน้ากันก็ขำแล้ว แต่ก็เป็นเฉพาะกับเพื้อนโรงเรียนเดิม พอย้ายโรงเรียนมาเข้าม.1ใหม่ เจอเพื่อนใหม่ อยู่กันเป็นกลุ่ม ชอบขำชอบหัวเราะกัน เป็นเราที่ไม่หัวเราะ ไม่คิดว่ามันตลกด้วย ครั้งที่เราไม่หัวเราะ เพื่อนก็ไม่อิน พอเราไม่ตลก ไม่ขำ ที่ขำอยู่ดีๆก็หยุด บางครั้งเราต้อง 'แสร้ง' หัวเราะตามเค้าไป ทั้งที่ในใจไม่ได้อยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ 
แล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน พอย้ายโรงเรียน เปิดเรียน เราเหมือนกลายเป็นคนำร้จุดหมาย เรียนในแต่ละวันก็แค่ทำให้มันจบๆไป ดีที่สอบผ่านทุกวิชา ไม่งั้นพ่อกับแม่คงกุมขมับ

กระทู้นี้ก็แค่นี้แหละค่ะ เรื่องขำยากลามไปเรื่งอื่นแล้ว เอาเป็นว่าใครมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็เม้นมาเลยค่ะ