คือเรามีเพื่อนอยู่ 2 คนค่ะ(รวมเราด้วยเป็น3)เอาจริงๆก่อนหน้าในกลุ่มเรามีกันอยู่เเค่2คน คือเรากับเพื่อนอีกคนที่สนิทกันมาตั้งเเต่เด็กๆ ขอเรียกเพื่อนคนนี้ว่าเอเเล้วกันนะคะ TT เเล้วทีนี้เมื่อไม่กีเดือนก่อนนี้เองค่ะ มีเพื่อนอีกคนเข้ามาในกลุ่ม เราขอเรียกเพื่อนคนนี้ว่าบีนะคะ เรากับบีเป็นเพื่อนร่วมห้อง(ที่ไม่สนิทกัน)มาตั้งเเต่ม.1 เคยคุยกันบ้างเล็กๆน้อยๆ เเล้วบีก็มีกลุ่มของตัวเองเเล้วด้วย(ก่อนหน้านี้) เเต่เมื่อไม่กี่เดือนก่อนนี้เอง บีออกมาจากกลุ่มที่ตัวเองเคยอยู่ เรากับเอก็สงสารเพราะบีไม่มีเพื่อนกินข้าวด้วย ทำอะไรด้วย ก็เลยชวนบีเข้ากลุ่ม(เราไม่ใช่คนชวนนะคะ เอเป็นคนชวนบีเข้ากลุ่ม) ตอนเเรกเราก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะ เรามีเเอบไม่พอใจอยู่เล็กน้อย เราลองพยายามปล่อยวางดู ลองเปิดใจ สุดท้ายมันได้ผล(เเต่ก็ยังมีเคืองๆอยู่บ้าง) เราพยายามสนิทกับบีให้มากขึ้น จนเรากับบีสนิทกันในระดับนึงค่ะ เเต่ต่อให้เราจะพยายามเปิดใจ พยายามมองในเเง่ดีเเค่ไหนมันก็หนีไม่พ้นความจริงว่าเราไม่มีตัวตนในกลุ่มค่ะ เราเริ่มกลายเป็นตัวสำรองเฉยเลย บางครั้งเดินกัน3คนอยู่ดีๆเรากลายมาเป็นคนที่อยู่ข้างหลัง เวลานั่งกินข้าวเราก็นั่งริมตลอด เค้าสองคนก็จะคุยกันต่างๆนาๆ เราก็ไม่อยากเหงาไงเลยชวนเค้าคุยบ้าง เเต่พอเราชวนคุยเค้าก็ไม่ตอบ ไม่ก็ทำกน้าหงุดหงิดใส่เเล้วบอกให้เราไปไกลๆ เราตกใจมากตอนที่เพื่อนพูดเเบบนั้น เเต่เราก็พยายามปล่อยวาง ไม่ไปคิดมาก จนมันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ เราเริ่มทนไม่ไหว ทุกคนว่าเราควรทำยังไงดีคะ T-T
ปัญหาวัยเรียน