คือเรากำลังอยู่ในระหว่างดำเนินเรื่องกับศาลเรื่องการแยกทางกันอยู่ แบ่งลูกกันเลี้ยง เราสองคนมีปัญหาเรื่องรังกันมานานมากๆแล้วคะ สุดท้ายเราเป็นคนตัดสินใจเอง ขอแยกทางเลยยื่นเรื่องต่อศาลไป ที่ผ่านมา 5 ปีตั้งแต่มีลูกกันมา เขาปฏิบัติกับเราไม่ดีเลยคะ เราทนเพื่อลูกมา 5 ปี สุดท้ายไม่ไหวแล้ว เพราะเขาเริ่มบงการชีวิตลูก เราเลยทนไม่ได้ เขาบงการชีวิตเราด้วยการที่ไม่ยอมให้เราไปทำงาน ให้เราเลี้ยงลูกทำงานบ้านแต่ไม่ให้เงินเราเลย คือเขาเป็นคนจ่ายแค่ค่ากินค่าบ้านและค่าอื่นๆที่มันต้องจ่ายอยู่ทุกเดือน แต่พอค่าเสื้อผ้าเราเสื้อผ้าลูก ของเล่นลูก ต่างๆนานา ที่เขามองว่าเขาไม่จำเป็นต้องจ่าย แม่เราส่งเงินมาให้เราใช้จ่ายค่าเรียนของเรา และค่าเลี้ยงหลานอื่นๆ คือเราอยากออกไปทำงานเองนะ แต่เขาไม่อนุญาตให้ไป คือถ้าเราจะไปก็คือแยกทางกัน เราต้องออกไปหาบ้านอยู่เอง แล้วการที่เราเป็นนักเรียนฟูลทามมีลูกเล็กติด และไม่ได้มีเงินเก็บ มันหาบ้านให้ลูกอยู่ได้ยากมากๆ เราเลยต้องง้อเขา เราถึงทนอยู่มาเพื่อลูก

แต่ที่ตัดสินใจยื่นเรื่องฟ้องศาลจะแยกทางกัน และขอสิทธิเลี้ยงลูกเพราะว่า เขาไม่ยอมให้ลูกไปหาพ่อแม่เราที่ไทย เราอยู่เมกา เขามีความคิดไม่อยากให้ลูกไปโรงเรียน อยากโฮมสคลูแต่จะให้เราเป็นคนสอน ทั้งๆที่เราเองก็เป็นนักเรียนฟูลทามและทำงานบ้านมากกว่าเขา เขาเริ่มแสดงอาการป่วยโรคแพนิค เขาน่าจะมีอาการทางจิตอย่างอื่นเช่น โรคขี้กลัว วาดระแวงเกินเหตุ แต่เราไม่รู้ เขาไม่เคยไปหาหมอ พอเรายื่นเรื่องไปเขาก็ทำเอกสารไป ไม่ได้ขัด ไม่เคยมาขอว่าอย่าเลิกกันเลยนะ ไม่มีอะ คุณขอมาเราจัดให้ ประมาณนั้น แต่ก็มีบางอย่างแปลกตรงที่เขาทำตัวดีมาก หน้ามือเป็นหลังมือเลย อยากได้อะไรซื้อให้ ขออะไรได้หมด ลุกขึ้นมาทำงานบ้าน ตามใจลูก อ่านหนังสือให้ลูกฟัง เล่นกับลูก คือทำตัวเป็นพ่อดีเด่น อยากให้พาลูกไปไหนไป (ยกเว้นไปไทย)

ก่อนหน้านี้ที่อยู่กันมา 6 ปี เขาด่าเราต่อหน้าตลอดว่า เป็นแค่คนที่อยู่ในบ้านเขาฟรีๆมีหน้าที่เลี้ยงลูก ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่ภรรยานะ อย่ามาเรียกร้องอะไร เราเลยเข้าใจสถานะตัวเองว่า อ๋อ...คือเขาไม่เคยมองเห็นเราเป็นคนรักเลยนี่นา แล้วที่ผ่านมาไม่เคยมีอะไรกันเลยหลังจากคลอดลูกแล้ว ไม่มีแม้แต่พูดทะลึ่งกัน ไม่มีแม้แต่กอดหอมกัน แต่เมื่อวันก่อนหลังจากปั่นจักรยานไปส่งลูกที่โรงเรียน เราบ่นว่าร้อนจังเหงื่อออกท่วมตัว เราปล่อยจนมันแห้งไปเอง เพราะคิดว่าเดี๋ยวเย็นๆก็ต้องปั่นไปรับลูกอีก เลยขี้เกียจอาบน้ำ จะไปอาบเอาทีเดียวตอนเย็น เขาเลยถามว่าถ้าไม่อาบตัวจะไม่เหม็นเหรอ เราเลยบอกไปว่าเราเป็นคนโชคดีมากที่ไม่มีกลิ่นตัวเลย เหงื่ออกเยอะขนาดไหนก็ไม่มีกลิ่น จะมีก็แต่กลิ่นฝุ่นกลิ่นควันรถ แต่กลิ่นตัวไม่มี เขาเลยขอมาดมรักแร้กับหน้าอก ดมเฉยๆนะ ไม่ได้ทำอะไร เขาก็ว่าไม่มีกลิ่นจริงๆด้วย เลยถามเราอีกว่าแล้วน้องสาวละจะไม่มีกลิ่นเหรอ เราก็บอกว่าตรงนั้นของทุกคนน่าจะมีกลิ่นกันหมดแหละ กลิ่นมากกลิ่นน้อยก็แล้วแต่คนอะ เขาเลยขอดมตรงนั้น เราเริ่มคิดแล้วว่ามันแปลกๆ แต่ก็ให้ดมไปเพราะคิดว่า เขาไม่มีอะไรกับเรามาห้าปีแล้วนะ แค่กอดยังไม่มีเลย เขาคงแค่อยากรู้เฉยๆว่ามันมีกลิ่นไหม

พอหลังไปรับลูกที่โรงเรียน ปรากฏว่าลูกไม่สบาย ลูกบอกว่าปวดหัวแต่เราวัดแล้วไม่มีไข้ ลูกเอาแต่นอนซม ทานอะไรไม่ได้ออกมาหมด เราจะไปอาบน้ำกับลูกแต่ลูกบอกไม่ไหว เราเลยไปอาบก่อน พออาบเสร็จ เห็นเขามานอนรอในห้องเรา เราก็ว่าแปลก เราก็ถามว่ามาทำอะไร เขาขอดมตรงนั้นอีกที จะได้รู้ว่าหลังอาบน้ำเสร็จกลิ่นต่างกันไหม ทีแรกเราไม่ยอม เราบอกว่ามันแปลกๆนะ เราเพิ่งหันไปสังเกตเห็นว่าเขาล๊อคห้อง ปล่อยลูกนอนอยู่บนโซฟานอกห้อง แล้วเขาหน้าแดงๆ คือสามีเรามีปัญหาที่น้องชาย ถ้าไม่กินยามันจะใช้งานไม่ได้ พอเราเห็นเขาหน้าแดงๆ แล้วเข่าเราไปโดนน้องชาย เรารู้เลยว่าเขากินยาแล้วมานอนรอเรา เราเลยถามว่ามีแผนหรือเปล่า เขาไม่ตอบแล้วเขารุกเลย เราก็ว่าเราไม่รอดแล้วละ แล้วเขาถามเราตลอดเลยนะว่าเราชอบแบบไหน จะให้เขาทำอะไร เขาบอกว่าเขาอยากทำให้เราพอใจ คือถามแบบใส่ใจสุดๆ เรางงมาก คืออะไรวะ เรากำลังเลิกกันอยู่นะ เรายอมๆเขาไปอะ ไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วมหรอก แต่เขาพยายามมากถึงมากที่สุด จนเรามีอารมณ์ร่วมตามแล้วลืมเรื่องเลิกกันไปเลย

ขอโทษนะคะ ที่เล่าเยอะ กระทู้นี่ออกแนวระบายนิดนึงคะ เราสับสนจริงๆนะ คือเขาต้องการอะไร ถ้าไม่อยากเลิกกันก็ควรหาเรื่องด่ากันเหมือนเคย แต่นี่ยอมเซ็นแต่โดยดี แต่เรื่องเงื่อนไขในตัวลูกก็ยังแย่งกันอยู่ แล้วทำไมมาทำดี ตั้งแต่ยื่นเรื่องมาก็เดือนกว่าแล้ว เขาทำตัวดีมาตลอด คือเขามีแผนหรือเปล่าคะ เราควรทำยังไงดี