ไฟลนก้น ภารดีเริ่มร้อนรนกับบาปกรรมที่เคยก่อไว้กับอรรณพ ต่อให้สะกดจิตข่มใจตัวเองยังไง แต่ก็รู้แก่ใจดีลึกๆว่า ฉันเองที่เป็นคนทำ, แต่คนเราจะไม่เอ็ะใจหน่อยเลยเหรอว่า มาให้กินกาแฟทำไมตอนนี้กับข้ออ้างที่ไม่ Make Sense เอาซะเลย ถ้ากลัวปรางทองว่าเรื่องกาแฟ ก็แค่ไม่ต้องบอกมั้ย ว่าไม่ได้กินกาแฟ😌

รักต้องห้าม ห้ามตัวห้ามใจเข้าใกล้คนที่เรารักและเป็นห่วง เพราะติดดีลกับดาหวันเอาไว้ว่าต้องอยู่ห่างจากพิธาน, เพราะเห็นแก่น้องสาว ไม่อยากทำให้น้องเสียใจ
แต่คนจะรักอยู่เฉยๆเขาก็รักนะ อยากให้พิธานมีตาหลังจะได้เห็นว่าเหมือนแพรก็ห่วงและรักพี่พินะ

หลังจากที่พราวไหมเห็นเอกสารการสืบค้นเกี่ยวกับการตายของพ่อแม่ตน ก็เริ่มคิดหนัก สองจิตสองใจขึ้นมาบ้าง  ความดื้อด้าน แข็วกร้าวต่อพี่สาวเริ่มอ่อนลง ถือเป็นนิมิตรหมายที่ดีของเหมือนแพรที่ดูเหมือนมีทางจะได้น้องสาวคืนกลับมา

คิดจะทำการณ์ใหญ่ใจต้องนิ่งและเหี้ยมให้เป็น แต่ดูเหมือนแพรยังเหลือความกลัวอยู่หน่อยๆ ถือกรรไกรกะป้องกันตัวแต่สีหน้าไม่เนียนพอให้ยำเกรงแล้วดูยังไม่จำไม่เข็ดกับสิ่งที่เคยเจอมา
แม้เหตุการณ์จะพาไปให้ต้องเผชิญหน้ากับปรางทอง แต่ถ้ารู้ว่าโดนจับมือจะแทงเพื่อกลับไปสู่วิธีเดิมๆที่ใส่ร้ายทำให้เหมือนแพรเป็นคนผิด ไหนๆก็ไหนๆแล้วน่าจะทำให้ปรางทองเจ็บซะให้เข็ดไปเลย  คนบ้าอะไรยอมทำขนาดนี้เพื่อความสะใจ งงมากแม่😦

ดูซีนนี้ ที่พิธานเหมือนหัวเสียโมโหเหมือนแพร ดูก็รู้เลยว่าแสดงอยู่ แสดงเก่ง ทำเป็นว่าเหมือนแพร แต่จริงๆเตี๊ยมกันมาแล้วเพื่อหลอกปรางทองให้เชื่อว่าได้พิธานกลับมาเป็นพวก ปรางทองเองก็ไม่เอ็ะใจทคิดว่าพราวไหมคงออกไปด่าพี่สาว
จริงๆแล้ว พราวไหม เริ่มเปิดใจให้เหมือนแพรต่างหากในการยอมรับฟังที่เหมือนแพรเตือนและบอกเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่พราวไหมจะเชื่อมั้ยว่าพี่สาวแคร์ตนจริงๆ จะรู้มั้ยว่าเหมือนแพรอยากกอดน้องแค่ไหนแต่ก็ไม่กล้าแม้จะแตะตัว

ดูพราวไหมเริ่มจะไม่อยากเชื่อว่าพี่สาวจะเป็นคนเจตนาทำ เริ่มลังเล สงสัย ไม่มั่นใจว่าปรางทองที่เห็นคือน้าที่แสนดีอีกต่อไป ก็ความชั่วร้ายของปรางทองเริ่มปรากฎเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ ใครจะเชื่อใจไหว

ขอให้ดาหวันมีน้ำใจนักกีฬา พอที่จะแยกแยะความรู้สึกส่วนตัวกับความมีน้ำใจ มนุษยธรรมในการช่วยเหมือนแพรต่อไป ถึงจะเห็นอยู่คาตาว่าอดีตสามีห่วงเหมือนแพรขนาดไหน แต่ก็อย่าลืมว่า ปรบมือข้างเดียวไม่มีวันดัง ถ้าเหมือนแพรไม่ชอบมากกว่าเพื่อน ก็คือ โภไคยเป็นได้แค่เพื่อนตลอดไป ถ้าดาหวันยังรักโภไคยอยู่ลึกๆก็เป็นตัวของตัวเองแบบเฟียซๆต่อไป แต่อย่าร้ายเลยจะดูไม่สวยนะ

เอาแล้วา ปรางทองเมเผยธาตุแท้ความจะเอาตัวรอด ตีห่างจากภารดีแล้ว  ภารดีจะกลับใจมั้ยหรือยังไง?
ส่วนนายเก่งกาจ เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็ก พยายามทำตัวโตยังไง นิสัยก็ยังเป็นเด็ก เด็กที่แม่ตามใจแต่ไม่สอนเรื่องมารยาทการพูดคุยกับผู้ใหญ่ เด็กที่โลกสวยแต่ยังดีที่เก่งกาจก็ฉลาด รู้จักคิด วิเคราะห์ ปะติดปะต่อเหตุการณ์เป็น, ซีนนี้ หน้าเจื่อนไปเลยสิ

ต่อให้พยายามแค่ไหน ความสัมพันธ์ที่เก่งกาจอยากให้เป็นกับเหมือนแพรก็คงเป็นไปไม่ได้ เห็นแล้วว่าไม่มีทางจะจูนกันติดระหว่างแม่กับเหมือนแพร

อาพิไม่ได้ทกทำเพื่อเธอค่ะ อาพิทำเพื่อแพร อย่าสำคัญตัวผิดพ่อหนุ่มโลกสวยเพ้อฝันใรทุ่งลาเวนเดอร์ หลานชายที่อยากโตแต่ยังไม่ถึงเวลาโตหรอก เก่งกาจเอ้ยย

ซีนนี้ ดูเผินๆเหมือนจะดีนี้นะคะ ดูเหมือนแพรจะเป็นต่อปรางทองแล้ว แต่ทำไมเหมือนแพรต้องน้ำตาคลอเบ้า ดูไปไม่สุด ดูพยายาม ดูฝืนๆ ยิ่งตอนที่นั่งตัวไหลบนเก้าอี้ ดีไซน์ท่านั่งไม่ดีเลย ไม่น่าต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้น  คิดจะเฟียซจะเย้ยปรางทองทั้งทีต้องไปให้สุด อย่ามีน้ำตา อย่าเศร้า อย่าแสดงออก เธอต้องร้ายให้สุดเหมือนแพร