ตอนนี้มีหนังเรื่อง Zom 100: Bucket List of the Dead หรือในชื่อไทยว่า 100 สิ่งที่อยากทำก่อนจะกลายเป็นซอมบี้ 
ภาพยนตร์ที่ดัดแปลงมาจากมังงะเรื่องราวของหนุ่มออฟฟิศที่จะได้หลุดพ้นจากวงวนชีวิตที่น่าเบื่อหน่าย 
จนเมื่อวันนึงที่ซอมบี้บุกกรุงโตเกียว แทนที่เขาจะตกใจกลัว กลับดีใจสุดๆ
เพราะนั่นถือเป็นโอกาสอันดีที่ตัวเขาจะได้ทำทุกสิ่งทุกอย่างที่อยากทำก่อนจะตายนั่นเอง...



ชีวิตคนในเมืองใหญ่ของญี่ปุ่นนี่เครียดนะครับ เลยมาถ่ายทอดเป็นหนังแนวนี้กันซะเยอะเลย 
เรื่องความกดดันในชีวิตครอบครัวที่ทำงาน ขาดความเป็นอิสระ เก็บกดกันมาก ซึ่งนอกจากเรื่อง Zom 100 แล้ว 
ก็มีหนังเรื่องนี้ที่ผมกำลังจะมารีวิว ก็มีเนื้อหาที่ไม่ต่างกันนัก (เพียงแต่ว่าเรื่องนี้ไม่มีซอมบี้เท่านั้นเอง 55) 
เริ่มกันเลยครับ กับหนังเรื่อง ちょっと今から仕事やめてくる



ทาคาชิ (อาสึกะ โคโดะ) มนุษย์เงินเดือนหนุ่มที่เจอกับความกดดันแทบทุกวันในที่ทำงาน 
ทั้งการแข่งขันหาลูกค้า ทำยอดให้บริษัท เจ้านายบ้าอำนาจ ทุกอย่างทำให้ทาคาชิ เหนื่อยและไม่อยากจะลุกขึ้นสู้กับอะไรอีก.. 
เขาจึงตัดสินจะจบชีวิตของตัวเองที่สถานีรถไฟ



ทันใดนั้นในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ทาคาชิ ก็ได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนเก่าสมัยเรียนที่ชื่อว่า ยามาโมโตะ
ยามาโมโตะได้เข้ามาให้คำปรึกษาเรื่องการทำงาน และการใช้ชีวิตต่างๆกับทาคาชิ จนเขารู้สึกกลับมามีแรงฮึดขึ้นอีกครั้ง



แต่หลังจากนั้นไม่นาน ทาคาชิ ก็มารู้ความจริงบางอย่างเกี่ยวกับอาโอยามะ ..คนคนนี้ไม่ใช่เพื่อนสมัยประถมของเขา 
และยิ่งมากไปกว่านั้นก็คืออาโอยามะที่ว่า เสียชีวิตไปแล้วเพราะฆ่าตัวตาย มันยังไงกันล่ะเนี่ย.???



ちょっと今から仕事やめてくる หรืออีกชื่อว่า To Each His Own เป็นภาพยนตร์ที่นำเสนอเรื่องราวชีวิตพนักงานออฟฟิศ 
ที่ต้องพยายามแก่งแย่งชิงดีกันเพื่อหวังจะให้ตัวเองก้าวหน้าถึงจุดสูงสุดที่จะทำได้ โดยไม่สนใจในเรื่องของวิธีการที่จะได้มันมา..
คนหน้าซื่อดูใจดีที่เราเห็นอยู่ตรงหน้า อาจจะซ่อนมีดอยู่ข้างหลังพร้อมแทงเราเมื่อไหร่ใครจะไปรู้



อาโอยามะ ทาคาชิ พระเอกของเราเป็นตัวแทนของคนรุ่นใหม่ที่หวังจะมาหางานทำในเมืองใหญ่ (ในเรื่องเจ้าตัวมาจากต่างจังหวัด) 
ด้วยความหวังว่าทุกอย่างจะดีกว่าที่บ้านเกิด แต่ก็ต้องมาเจอกับปัญหาที่ทำงานไม่เว้นแต่ละวัน 
การตื่นขึ้นมาโดยรับรู้ว่าต้องมาทำงานอีกแล้วเหรอเนี่ย มันเหมือนกับฝันร้าย (ซึ่งผมเชื่อว่ามีหลายคนที่รู้สึกแบบนี้)



การลาออกเลยดูเป็นเหมือนวิธีที่ดีที่สุดที่จะหนีจากวังวนปัญหานั้นได้ แต่การจะออกจากงานนั้นในความเป็นจริงไม่ใช่เรื่องง่าย 
เพราะต้องคิดให้รอบคอบว่าออกมาแล้วเราจะทำอะไรต่อไป ..เงินเก็บที่มีจะประคองชีวิตเราได้อีกกี่มากน้อย 
หลายคนพอรู้ว่าออกไปไม่ได้ ก็ต้องทนกับชีวิตที่ทำลายสุขภาพจิตไปเรื่อยๆ ทีละนิด (และแน่นอนว่าสุขภาพกายก็จะพลอยแย่ตามไปด้วย)



แต่ถึงอย่างไรชีวิตเรา เราเป็นผู้กำหนดเองจริงมั้ยครับ.. บางคนก็ว่าการลาออกก็เหมือนเราไม่มีความอดทน หนักไม่เอาเบาไม่สู้ ..
ของแบบนี้เราห้ามความคิดคนอื่นไม่ได้ เพราะสุดท้ายตัวเราก็ต้องเป็นคนตัดสินใจด้วยตัวเอง 



ปิดท้ายด้วยประโยคในหนังประโยคนี้ครับ...
“ถ้านายตายไป นายคงคิดว่าทุกอย่างคงจะจบ.. แต่สำหรับคนที่อยู่นั้นน่ะ มันเป็นช่วงเวลาที่ยากเกินทน..
ดังนั้นอย่าคิดว่าชีวิตเป็นของเราแค่คนเดียว..คิดถึงพ่อแม่ที่รอนายอยู่ด้วย....”

=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร 
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===