นับเฉพาะหลังจากรุ่น 7 เซียน พอนั่งดูสาวๆทีมชาติในอาเซี่ยนเล่นวอลเล่ย์ จะมีคาแรคเตอร์บางอย่างที่พอจะนิยามได้ว่า

สาวไทย: นักวอลเล่ย์ “ทีมนางเอก” นางเอกแทบทุกทัวร์ ไม่ว่าจะระดับอาเซี่ยน เอเชีย หรือระดับโลก

“ทีมนางโชว์” เวลาสปอตไลท์สาดแสงมา จะคอยเล่นหูเล่นตากับตากล้องและแฟนๆ

“ทีมครีเอเตอร์มีม” มักจะมีช๊อตประหลาดๆ ให้แฟนๆเอาไปตัดคลิปลงโซเชี่ยล ทั้งฮา ทั้งประหลาดใจ

“ทีมเครื่องดีเซล” เจอใครก็มักเครื่องร้อนช้า โดยเฉพาะช่วงเซ็ตแรก เหมือนมวยต่อยประคองเอาใจสปอนเซอร์


สาวเหงียน: นักวอลเล่ย์ “ทีมนางรอง/นางอิจ” ทัวร์อาเซี่ยน มองตาปริบๆ ยืนด้านข้างๆโพเดี้ยม รอวันจะได้ยืนตรงกลางบ้าง

“ทีมบอลเด็ก” มักมีบัฟ เวลาเจอทีมไทย เวลาเล่นต่อหน้าแฟนๆเสียงเชียร์ดังๆ พวกบอลเด็กได้ใจ แต่เป๋ทุกทีที่เล่นแล้วโดนสวนหนักๆสถานการณ์เปลี่ยน

“ทีมอนาคตแห่งอาเซี่ยน” เด็กสาวเยอะ เด็กรุ่นๆ เด็กใหม่ สกิลดี มีครบทั้งส่วนสูงและความสามารถ อนาคตจะได้เฉิดฉายแน่นอน


สาวอินโด: “ทีมเพื่อนนางเอก” มักจะไปสร้างปัญหา และตัดพลังทีมนางรอง ก่อนหลุดเข้ามาเจอทีมนางเอก

“ทีมอารมณ์ดี” ไม่เครียดไม่กดดัน ยิ้มแย้ม ออกแนวขี้อาย แต่มาเรื่อยๆ ไม่ได้ดุดัน แต่สร้างปัญหาให้ทีมอื่นๆได้ง่ายๆ


สาวผิน: “ทีมออลสตาร์” สตาร์ทั้งทีม แฟนกรี๊ดแทบเสียสติในทุกแต้มที่ได้ แม้ส่วนใหญ่จะแพ้หลุดรุ่ยแทบทุกแมทช์

“ทีมนางงาม” จริตนางงาม และจริตทอมเท่ห์ๆ เวลาโพสต์ท่า สวนทางกับผลงานการเล่นในรายบุคคลและทีม

อันนี้ คหสต เอาฮานะ ไม่เหยียด ไม่อคติอะไรทั้งนั้น แค่มองดูจากทัวร์ต่างๆทั้งในบ้านไทย บ้านเวียด บ้านปินส์ แล้วมันรู้สึกได้อย่างนั้น เขมร พม่า อะไรไม่พูดถึงแล้วกัน ทีมยังไม่สมบูรณ์พอจะนับได้

คนอื่นๆมองคาแรคเตอร์ ทีมสาวๆในอาเซี่ยนกันว่ายังไงบ้าง?