ฮ่าๆๆๆๆ เป็นคำถามที่ฟังดูเหมือนว่าเป็นคนสวยเลยล่ะค่ะ ขนาดถามเองยังรู้สึกหมั่นไส้ตัวเองเลย แต่ยังไงก็เป็นเรื่องที่ลำบากใจมากจริงๆค่ะ
เราก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงค่ะ ที่อยากจะมีความรักดีๆ กับคนดีๆ
แน่นอนว่าเราเองก็มีสเปคผู้ชายที่ชอบแหละแล้วก็มีคนที่ชอบ ซึ่งเขาก็ดูให้ความหวังมากๆ แต่ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญหรือให้ความชัดเจนกับเราเลยค่ะ จนเราเองก็เริ่มท้อแล้วเหมือนกัน
แต่ว่าในช่วงเวลานึงเราก็ได้มีโอกาสได้ไปให้ความปรึกษาเรื่องความรักกับผู้ชายคนนึงที่พบผ่านโลกออนไลน์โดยบังเอิญ เขาผ่านความรักที่เลวร้ายมาจนทำให้ปิดใจไม่กล้ามีความรักอีก เราบอกเขาไปว่า
"ลองเปิดใจดูบ้าง ถือว่าให้โอกาสกับชีวิตตัวเอง"
แรกๆเราก็ไม่อะไรหรอกค่ะ ไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งเราก็บังเอิญเจอกันอีกในห้องแชทเสียง ที่เราเข้าไปเลยกับคนอื่นๆ เขาก็เลยชวนเราเล่นเกม จังหวะนั้นมันก็ว่างกำลังหาอะไรเล่นแก้เซ็งที่คนที่ชอบไม่ติดต่อมาพอดี ก็เลยตกลงไปตี้ป้อมกัน2คน ตอนเล่นเราก็ไม่คีปลุคเลยนะ ทั้งบ่นด่าหยาบคาย แถมเรียกได้ว่าปล่อยรั่วไปเลย เสร็จแล้วนึกได้ว่ามีงานเราก็ปั่นงานต่อ ซึ่งเขาก็ขออยู่คุยเป็นเพื่อน เราก็ไม่ได้ว่าอะไรดีซะอีกทำงานไปด้วยมีเพื่อนคุยด้วย จนกระทั่งงานเสร็จ เขาก็ถามเรื่องคนคุยเรา ซึ่งเราก็เล่าไปตามจริงว่า
"เอาจริงๆก็รู้แหละว่ามันเป็นไปได้ยาก ระยะทางมันไกลแบบคนล่ะภาคเลย แถมงานของคนที่เราชอบมันก็ยุ่งทุกวัน จนบางทีก็หายไปเลย เราเล่าจบก็พูดขำๆว่า เอาจริงๆนะ ถ้าคนที่เราชอบมาหาเราได้ เราก็จะมั่นใจกว่านี้และขอคบเป็นแฟน"
ทันทีที่เราพูดจบ เขาก็ถามเราอย่ากระตือรือร้นว่า
"แล้วถ้าเป็นผมล่ะ ถ้าผมไปหาคุณ คุณจะเป็นแฟนผมด้วยหรือเปล่า?"
เราก็ ห๊ะ? รู้สึกแปลกๆล่ะ รึว่า...
"ก็เท่าที่ผมฟัง ผมรู้สึกได้ว่าคุณก็ไม่มั่นใจในผู้ชายคนนั้นนี่ แล้วทำไมคุณต้องปิดโอกาสตัวเองด้วยล่ะ แบบว่า ผมชอบคุณอ่ะ ชอบแบบตกหลุมรักเลย ขอผมเป็นคนคุยคุณด้วยได้มั้ยล่ะ ผมว่าถ้าเทียบกัน ผมดีกว่าไอ้คนนั้นของคุณอีก" เขาบอกเรา
ช็อกกิมกี่ดิคะ คือ เราก็แนะนำเขาไปเพราะไม่อยากให้เขาจมปลักกับอดีต แต่เขาดันย้อนคำพูดมาสนองตัวเราเองซ่ะงั้น
สุดท้ายเราก็เห็นเขาจริงจังมากเลยลองเออออดูสักครั้ง กลายเป็นว่าเขาติดเราหนึบเลยค่ะ พอมีเวลาก็จะทักหาเราทันที พอเราไม่ว่างก็จะรอ พอเราว่างก็จะกระดี๊กระด๊า จนให้อารมณ์เหมือนเราได้โบ้ตัวโตมาคนนึง ส่วนคนที่เราชอบก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย แชทไม่อ่าน โทรไม่รับ เรารู้สึกเหมือนอาลัยอาวรณ์อ่ะค่ะ เพราะเราชอบเขามาก ลึกๆเราอยากได้เหตุที่เขาหายไป แต่ในขณะเดียวกันเราก็ค่อยๆรู้สึกดีกับคนที่มาจีบเราขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเขามาเติมเต็มความเหงาในจิตใจ เราสับสนค่ะ เราแค่อยากจริงจังกับคนๆนึงเท่านั้นเอง เรากลัวว่าคนที่มาชอบเราจะต้องมาเจ็บเพราะเรา กลัวว่าความรู้สึกที่มีให้เขาเป็นแค่ความเหงา ซึ่งเราก็บอกเขาไปตรงๆแล้ว เขาก็บอกว่า
"ผมเข้าใจ แต่อย่าให้ผมไปเลย ให้ผมอยู่กับคุณเถอะ ให้ผมอยู่จนกว่าจะถึงวันที่คุณเลือกไอ้หมอนั่นจริงๆ ขอผมอยู่กับคุณเถอะ ผมไม่เคยอยู่กับผู้หญิงคนไหนแล้วมีความสุขเท่ากับคุณเลย"
คือเราไม่รู้จะทำยังอ่ะค่ะ จะคุยซ้อนไปเลยก็ดูเห็นแก่ตัว จะตัดใจกับคนใดคนนึงก็ทำไม่ลง
ระหว่างคนที่เราชอบ กับคนที่ชอบเรา เราควรเลือกใครคะ?
เราก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึงค่ะ ที่อยากจะมีความรักดีๆ กับคนดีๆ
แน่นอนว่าเราเองก็มีสเปคผู้ชายที่ชอบแหละแล้วก็มีคนที่ชอบ ซึ่งเขาก็ดูให้ความหวังมากๆ แต่ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญหรือให้ความชัดเจนกับเราเลยค่ะ จนเราเองก็เริ่มท้อแล้วเหมือนกัน
แต่ว่าในช่วงเวลานึงเราก็ได้มีโอกาสได้ไปให้ความปรึกษาเรื่องความรักกับผู้ชายคนนึงที่พบผ่านโลกออนไลน์โดยบังเอิญ เขาผ่านความรักที่เลวร้ายมาจนทำให้ปิดใจไม่กล้ามีความรักอีก เราบอกเขาไปว่า
"ลองเปิดใจดูบ้าง ถือว่าให้โอกาสกับชีวิตตัวเอง"
แรกๆเราก็ไม่อะไรหรอกค่ะ ไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งเราก็บังเอิญเจอกันอีกในห้องแชทเสียง ที่เราเข้าไปเลยกับคนอื่นๆ เขาก็เลยชวนเราเล่นเกม จังหวะนั้นมันก็ว่างกำลังหาอะไรเล่นแก้เซ็งที่คนที่ชอบไม่ติดต่อมาพอดี ก็เลยตกลงไปตี้ป้อมกัน2คน ตอนเล่นเราก็ไม่คีปลุคเลยนะ ทั้งบ่นด่าหยาบคาย แถมเรียกได้ว่าปล่อยรั่วไปเลย เสร็จแล้วนึกได้ว่ามีงานเราก็ปั่นงานต่อ ซึ่งเขาก็ขออยู่คุยเป็นเพื่อน เราก็ไม่ได้ว่าอะไรดีซะอีกทำงานไปด้วยมีเพื่อนคุยด้วย จนกระทั่งงานเสร็จ เขาก็ถามเรื่องคนคุยเรา ซึ่งเราก็เล่าไปตามจริงว่า
"เอาจริงๆก็รู้แหละว่ามันเป็นไปได้ยาก ระยะทางมันไกลแบบคนล่ะภาคเลย แถมงานของคนที่เราชอบมันก็ยุ่งทุกวัน จนบางทีก็หายไปเลย เราเล่าจบก็พูดขำๆว่า เอาจริงๆนะ ถ้าคนที่เราชอบมาหาเราได้ เราก็จะมั่นใจกว่านี้และขอคบเป็นแฟน"
ทันทีที่เราพูดจบ เขาก็ถามเราอย่ากระตือรือร้นว่า
"แล้วถ้าเป็นผมล่ะ ถ้าผมไปหาคุณ คุณจะเป็นแฟนผมด้วยหรือเปล่า?"
เราก็ ห๊ะ? รู้สึกแปลกๆล่ะ รึว่า...
"ก็เท่าที่ผมฟัง ผมรู้สึกได้ว่าคุณก็ไม่มั่นใจในผู้ชายคนนั้นนี่ แล้วทำไมคุณต้องปิดโอกาสตัวเองด้วยล่ะ แบบว่า ผมชอบคุณอ่ะ ชอบแบบตกหลุมรักเลย ขอผมเป็นคนคุยคุณด้วยได้มั้ยล่ะ ผมว่าถ้าเทียบกัน ผมดีกว่าไอ้คนนั้นของคุณอีก" เขาบอกเรา
ช็อกกิมกี่ดิคะ คือ เราก็แนะนำเขาไปเพราะไม่อยากให้เขาจมปลักกับอดีต แต่เขาดันย้อนคำพูดมาสนองตัวเราเองซ่ะงั้น
สุดท้ายเราก็เห็นเขาจริงจังมากเลยลองเออออดูสักครั้ง กลายเป็นว่าเขาติดเราหนึบเลยค่ะ พอมีเวลาก็จะทักหาเราทันที พอเราไม่ว่างก็จะรอ พอเราว่างก็จะกระดี๊กระด๊า จนให้อารมณ์เหมือนเราได้โบ้ตัวโตมาคนนึง ส่วนคนที่เราชอบก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย แชทไม่อ่าน โทรไม่รับ เรารู้สึกเหมือนอาลัยอาวรณ์อ่ะค่ะ เพราะเราชอบเขามาก ลึกๆเราอยากได้เหตุที่เขาหายไป แต่ในขณะเดียวกันเราก็ค่อยๆรู้สึกดีกับคนที่มาจีบเราขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเขามาเติมเต็มความเหงาในจิตใจ เราสับสนค่ะ เราแค่อยากจริงจังกับคนๆนึงเท่านั้นเอง เรากลัวว่าคนที่มาชอบเราจะต้องมาเจ็บเพราะเรา กลัวว่าความรู้สึกที่มีให้เขาเป็นแค่ความเหงา ซึ่งเราก็บอกเขาไปตรงๆแล้ว เขาก็บอกว่า
"ผมเข้าใจ แต่อย่าให้ผมไปเลย ให้ผมอยู่กับคุณเถอะ ให้ผมอยู่จนกว่าจะถึงวันที่คุณเลือกไอ้หมอนั่นจริงๆ ขอผมอยู่กับคุณเถอะ ผมไม่เคยอยู่กับผู้หญิงคนไหนแล้วมีความสุขเท่ากับคุณเลย"
คือเราไม่รู้จะทำยังอ่ะค่ะ จะคุยซ้อนไปเลยก็ดูเห็นแก่ตัว จะตัดใจกับคนใดคนนึงก็ทำไม่ลง