เมื่อก่อน ตัวเองเป็นคนมือสั่น สั่นมาก ยิ่งโมโหก็ยิ่งสั่น
ลองหาใน google ดู ว่ามือสั่นเกิดจากอะไร ก็ได้คำตอบว่า
อาจจะเป็นอาการของโรคพาร์กินสัน (Parkinson’s disease)
แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดว่าอายุยังน้อยคงไม่เป็นหรอก
จนเวลาผ่านเลยไป ก็มีความรัก มีแฟน มีครอบครัว
อาการมือสั่นเหล่านั้นก็จะหายไป จะเป็นแค่ตอนโมโห
พอดูละครเรื่องมาตาลดาวันนี้ มีอยู่ฉากหนึ่ง
ที่อาม่าไปหาหมอ แล้วคุณหมอบอกว่า
อาม่าเป็นโรคพาร์กินสัน เป็นความเสื่อมทางระบบประสาท
ที่ผลิตสารโดปามีน (dopamine) ในสมองไม่พอ!!
โดปามีน เป็นสารแห่งความสุขเวลาที่เราได้อยู่ใกล้กับคนที่รัก
ละตัดมาที่ฉากอากงพูดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้อาม่าเป็นแบบนี้
เป็นเพราะอากงเอง ที่ทำให้อาม่าไม่มีความสุข
ณ เวลานั้นถึงบางอ้อ ทันทีเลยค่ะ ว่าอ๋อ ที่ผ่านมา...
ตั้งแต่เด็กจนโต ชีวิตเราไม่เคยมีความสุข
ไม่เคยได้รับความรักจากใคร มีแต่ความทุกข์ 
ชีวิตยากจนและมีแต่ความลำบาก นอนร้องไห้ 
ให้กับโชคตาชีวิตของตัวเองทุกวัน แต่วันนี้...
เรามีชีวิตที่ดีแล้ว มีความสุขแล้ว อาการสั่นๆเหล่านั้นจึงหาไป
ละครเรื่องนี้ช่วยคลายความสงสัยให้กับช่วงชีวิตที่ผ่าน
และทำให้ฉุกคิดขึ้นได้ว่า ต่อจากนี้ไป...
เราสัญญาว่า จะทำให้ชีวิตตัวเองมีความสุขในทุกๆวัน
ขอบคุณผู้จัดละคร คนเขียนบท และนักแสดงทุกท่าน
ที่ทำละครดีๆ ออกมาให้ได้รับชม รักในทุกๆตัวละครค่ะ
ขอบคุณที่ทำให้มีความสุขกับละคร 
ขอบคุณมาตาลดานะคะ