ขณะเด็กชายโม่เก้กำลังเดินออกกำลังกายกลางสนามฟุตบอลอยู่นั้น ก็ไปพบกับสมุดลึกลับเล่มนึงตกอยู่

โม่เก้ "น่าจะเป็นของพวกที่เตะบอลอยู่ที่สนามนี้"

นักฟุตบอล 8 "ก็รู้นี่ว่ากำลังเล่นบอลกันอยู่ เพราะงั้นเลิกมาเดินเกะกะในสนามได้แล้ว"

โม่เก้ "คนเรางี้กัน ดีล่ะ เราจะเก็บสมุดเล่มนี้ไปไม่คืนเลย"

เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วเด็กชายโม่เก้ก็เปิดสมุดดู ก็พบข้อความ

โม่เก้ "เขียนชื่อใครลงไป คนนั้นจะโดนบ้านชนตัวระเบิดตาย"

ทันใดนั้นเองก็มีผีโผล่มา

ผี "เราชื่อโฮ๊ะนอน ใครแตะสมุดเล่มนี้จะเห็นเรา"

โม่เก้ "ดี จงอธิบายไรต่าง ๆ มา"

ผี "เห็นข้อความต่าง ๆ ในหนังสือก็อ่าน ๆ ไป สงสัยไรค่อยถามเรา"

โม่เก้ "ยาวเกินขี้เกียจอ่าน งั้นเขียนชื่อลงไปเลยละกัน"

ผี "อยากรู้สินะว่าบ้านชนตัวระเบิดตายจะเป็นไง ดีลองเลย"

เด็กชายโม่เก้ดูในทีวีเห็นรายการออกอากาศสดอยู่ เลยเขียนชื่อคนในรายการไปคนนึง

โม่เก้ "ตกลงอีกนานเท่าไหร่ถึงจะโดนบ้านชน"

ผี "คำตอบก็มีในสมุดแล้ว ลองไล่อ่านไป"

เด็กชายโม่เก้ก็ลองไล่หาดูสักพัก แล้วก็พบคำตอบว่า 10 วินาทีก็เริ่มส่งผลแล้ว

โม่เก้ "อ้าว งี้ก็ทำไปแล้วดิ"

เมื่อเด็กชายโม่เก้เงยหน้าก็พบว่าคนที่ถูกเขียนได้ตัวระเบิดตายไปเรียบร้อย

โม่เก้ "งั้นต้องลองใหม่"

ผี "นี่เจ้าไม่รู้สึกผิดบ้างเลยรึที่ทำคนตายไปงี้?"

โม่เก้ "ถามไรแปลก ๆ คนอื่นตายไม่ใช่เราตายซักหน่อย แล้วจะต้องรู้สึกไรด้วยเหรอ"

ผี "ชั่วช้าสามานย์นัก เราจะโพสต์ลงโซเชียล"

หลังจากผีโพสต์ไปแล้วก็เป็นประเด็นร้อนแรงในโซเชียล วันต่อมาตำรวจก็จับเด็กชายโมเก้เข้าคุก

ณ ศาล

ศาล "เนื่องจากเป็นเด็ก จำเลยจึงต้องเข้าคุกเด็กและเยาวชน"

โม่เก้ "เราเอาสมุดนั่นเข้าไปด้วยได้ไม๊?"

ศาล "จะรู้ไม๊ ไปถามผู้ดูแลเอาเอง"

ณ คุก

เพื่อนนักโทษ 88 "นึกว่าตำรวจจะยึดสมุดไปแล้วซะอีก"

โม่เก้ "นี่แหละช่องโหว่ของกฎหมาย ต่อไปนี้เราจะเขียนชื่อคนทั้งหมดที่เกี่ยวข้องให้หมด"

เพื่อนนักโทษ 88 "รวมเราด้วยงั้นรึ?"

โม่เก้ "ใช่ ทุกคนในคุกนี้ด้วย"

ทั้งหมดจึงมาอ้อนวอนขอชีวิตกับเด็กชายโม่เก้

โม่เก้ "งั้นครั้งนี้เราจะไม่ทำไร"

ตำรวจ "โถ ยอมง่าย ๆ อ่อน"

โม่เก้ "เรายอมเร็วไปจริง ๆ นั่นแหละ ช่างห่วยเหลือเกินตัวเรา"

ด้วยความเสียใจเด็กชายโม่เก้จึงหมกตัวอยู่แต่ในห้องเรื่อยมา