หลายครั้งที่เจอกับเรื่องที่รู้สึกว่าไม่แฟร์กับชีวิต จริงอยู่เราไม่สามารถให้ใครมาเข้าใจเราได้ทั้งหมด และเราก็ไม่สามารถทำให้คนอื่นมาเข้าใจเราได้เช่นกัน แต่บางทีโชคชะตาบางทีก็เหวี่ยงให้เราต้องพบเจอกับอุปสรรรคมากเกินไปนะ ใครเป็นแบบเราบ้างที่อยากจะร้องไห้แต่ต้องทำตัวเป็นเข้มแข็งปลอบใจตัวเองเบาๆ สร้างจินตนาการเพื่อให้เราลืมความเศร้า แต่หน้าตามันไม่ได้บ่งบอกเชื่อว่าหลายคนหากมองก็ดูออก บางทีคนร่าเริง รู้ไหมเวลาที่เขาเศร้านั่นคือดิ่งเลยนะ ดังนั้นเราไม่จำเป็นต้องร่าเริงตลอดเวลา และหากเราก้าวร้าวไม่ต้องสงสัยความอดทนคนเรามีจำกัด ใครจะว่ายังไงก็ช่างจงอย่าตัดสินใครเพียงเพราะช่วงสั้นๆ บางทีในหัวเขาคุณไม่รู้หรอกเขาคิดอะไรอยู่


พิมพ์ตรงไหนตกหล่นไม่เข้าใจไม่ต้องรู้ไม่ต้องเดา วันนี้กินกาแฟผสมชาไทยในแก้วเดียวยังมึนอยู่ๆ เป็นคนแพ้กาแฟแต่อยากกิน -_-