หัวข้อกระทู้ ไม่ตั้งใจให้ดูเป็นเรื่องนิยายอะไร แค่อยากระบายทิ้งเรื่องราวชีวิตจริงของเราไว้ในโลกพันทิพนี้
เรื่องมีอยู่ว่าเราและแฟนรู้จักและแต่งงานมาก็ประมาณ27ปี ตั้งแต่ภรรยาเรียนจบ ปตรี ก็แต่งงานเลย ส่วนผมก็ทำงานมาก่อนเค้า2ปี ก็คืออายุห่างกัน2ปีโดยประมาณ ในสมัยนั้น เป็นเรื่องราวของเราเป็นที่น่าประะทับใจมาก จนเราเชื่อว่าไม่มีทางที่เราจะแยกจากกันได้ และไม่มีทางที่จะมีใครใหม่แน่นอน เราได้ช่วยกันสร้างครอบครับ จากที่แทบไม่มีอะไรจนมีครอบครัวที่ดี ลูก2คนที่ได้อยู่ในจุดที่เราพอใจมาก ส่วนเราทั้งสองก็มีการงานและมีเงินทองที่ดีพอสมควร พร้อมที่จะใช้ชีวิตสูงวัยหลังจากที่ลูกๆดูแลตัวเองได้ดีแล้ว
เรื่องราวที่ไม่น่าจะเกิด ก็เกิดขึ้น ด้วยที่เราทั้งอยากที่จะใช้ชีวิตบั้นปลายในสวนสวย อย่างที่หลายๆครอบครับฝันไว้ เราได้ไปซื้อที่สวนแห่งหนี่งที่ไม่ใหญ่นัก และได้ช่วยกันไปปรับปรุงที่ทาง ปลูกต้อนไม้ ขุดบ่อเลี้ยงปลาที่เราชอบ สร้างบ้านเล็กๆ ทำทุกอย่างที่เชื่อว่าสวนนี้จะเป็นบั้นปลายที่ดีของเราทั้งสอง จนมาถึงจุดหนี่ง ด้วยความที่ภรรยาชอบปลูกต้นไม้แล้วเลี้ยงปลามาก ได้ไปติดต่อขอซื้อปลาไหลจากชายหนุ่มชาวบ้านแถวนั้น แรกๆ เราเองก็ไม่ได้คิดอะไร เค้าก็มีการติดต่อเพื่อซื้อขาย ทั้งปลา และมีต้นไม้บ้าง รวมถึงให้มาช่วยดูแลสวนให้ ตัดหญ้าให้ ปลูกต้นไม้ให้ ซื้งภรรยาของเราเป็นคนติดต่อเองโดยตลอด โดยมีเรารับรู้กิจกรรมเหล่านั้นเรื่อยๆ ภรรยาก็พูดคุยผ่านเฟสบ้าง ติกต๊อกตอกบ้าง ลายบ้าง และหลังๆเธอก็พูดถึงคนขายปลาคนนี้ค่อนค่างบ่อย ซื่งเราเองก็ไม่ได้คิดอะไรในตอนนั้น เพราะอายุเราและภรรยาก็พอสมควรแล้ว หนุ่มขายปลาก็อายุมากกว่าลูกชายเราไม่กี่ปี เรื่องราวเหล่านี้ใช้เวลาไม่ถึงสองเดือนเท่านั้น เรื่องเกิดเมื่อภรรยาบอกเราว่าจะไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อนที่ทำงานเพื่อตามฝันของตัวเอง ซึ่งถ้าไม่ได้ไปเพราะรอให้เราไปด้วยก็ลำบาก เราก็เลยให้ไปโดยให้เราเป็นคนดูแลลูกที่บ้าน ไปกัน2วันช่วงวันหยุดยาว เราก็ไม่ได้คิดอะไรก็ให้ไป แต่หลายๆอย่างดูแปลกเพราะระหว่างที่ภรรยาไปแต่ไม่ติดต่อกลับถ้าไม่ทักไป ภาพก็ส่งมาเป็ภาพวิว ไม่มีคนในภาพ ไม่กี่ภาพ ทั้งๆที่ก่อนไปก็บอกให้ถ่ายภาพมาเยอะๆ จนกระทั้งกลับ เราก็ไปรับที่หมอชิต ตอนเช้ามืด เธอก็ดูปรกติ แค่ไม่ติดต่อมากระหว่างไปเที่ยว เธอก็บอกว่าสัญญานไม่มีอยู่ดอยสูง ไม่มีไฟฟ้าไปถึงเลย มีแต่โซล่าเซล เราก็ไม่อยากถามอะไรมาก ไม่กี่วันต่อมาก็เป็นวันหยุดยาวอีกละ คราวนี้ไม่ได้ไปเที่ยว ก่อนหน้าวันหยุดยาว1วัน เธอบอกไปกินเลี้ยงและกลับบ้านสี่ทุ่ม โดยเช้ามาซึ่งเป็นวันหยุดก็ไปทำงานทั้งวันโดยบอกว่ามีงาน ไปเช้าปรกติและกลับเกือบหกโมงเย็น ไม่มีการติดต่ออะไรระหว่างวันกับครอบครัว หลังจากกลับมาก็ดูปรกติมาก แต่ก็รีบกินข้าวอาบน้ำ และเข้าห้องนอนไป เล่นโซเชี่ยวตามปรกติ เราเองก็สงสัยบางๆในใจ และได้โอกาศก็เอบไปตรวจโซเชี่ยวจากไอแพดที่เธอใช้ประจำ ทุกอย่างก็ปรากฏ เธอไปเปิดห้องใกล้ที่ทำงานให้คนนั้น 2คืน และบอกผมว่าไปทำงานในวันหยุด ซึ่งก็ไปไม่ถึงที่ทำงานเลย อยู่ในห้องทั้งสองคนทั้งวัน รวมทั้งวันที่บอกว่าไปกินเลี้ยงกลับดึกก็เช่นกัน .... มันเจ็บปวดมากสำหรับเรา..... .คนที่เรารักมากไว้ใจมากที่สุดกลายเป็นแบบนี้ได้ไง......... เราก็ได้พยายามเก็บทุกอย่างไว้เป็นหลักฐานให้มากที่สุดเท่าที่จะหาได้ ในใจก็สับสนวกวน โกรธโมโหเสียใจอึดดอด อยากระเบิดมากไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ก็สะกดตัวเองไว้อย่างที่สุด พยายามทำหน้าเฉยๆ เข้าไปหาในห้อง และพูดบางอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่มันอดไม่ไหว เปิดไอแพดหน้านั้นขึ้นมาถาม .... ได้ระบายไปนิดก็จริงแต่ไม่จบ ความโมโหความโกรธ ก็คุยกันยาวนานทั้งคืน โดยพยายามสะกดอารมณ์ให้ลูกได้รับรู้น้อยที่สุด เธอสารภาพและพูดทุกอย่างออกมาเอง เราได้แต่ด่าทอว่าด้วยคำและอารมณ์ที่ไม่สามารถควบคุมได้ แต่ก็คุมได้จนได้ คิดแต่ว่าจะเลิก ทนไม่ได้ จะจบไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว เราทะเลาะกันทั้งคืนที่ไม่ได้นอน แต่เราได้รู้หลายๆอย่างในความบกพร่องของเราทั้งสอง หลายอย่างที่เค้าทนแต่ไม่บอก เค้าต้องการมากกว่าเรื่องบนเตียง มันจริงเราขาดความเข้าใจวและไม่ได้สนใจจุดนั้นเลย นานจนเธอมาพบกับสิ่งนั้นที่เธอโหยหามานานมาก ดูมันง่าย ไม่ซับซ้อนแต่ทำไมเราไม่ทำให้เค้าแบบนั้น กลับกลายเป็นมือที่สามมาทำให้แทน และมันก็เป็นเรื่องที่ทำให้ครอบครับที่ดูจะอบอุ่นแตกร้างจนไม่สามารถซ่อมได้อีกต่อไปแล้ว เจอกับตัวเองในวันที่สายไป แต่ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อ ครอบครับก็ยังต้องรักษาไว้ เราก็จำต้องทน รับรู้รับผิดรับชอบ ยอมรับ เข้าใจและแก้ไข มือที่สามก็ให้เลิกกันไป แต่ก็ไม่รู้ว่าเลิกจริงไหม........ มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวที่เราจะไม่บอกให้เธอเข้ามาเห็น ขอบคุณพันทิพที่ให้พื้นที่ระบาย และเก็บเรื่องราวนี้ไว้ ในอีกหลายๆเดือนหรือหลายๆปีข้างหน้าเราอาจจะกลับเข้ามาอ่านอีกที ในวันที่อยากคิดถึงวันเก่าๆที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตบ้าบอของเรานี้ ขอบคุณครับ
นอกใจสามีที่อยู่และรักกันมาเกือบสามสิบปี นิยายน้ำเน่าที่เป็นจริงของเรา
เรื่องมีอยู่ว่าเราและแฟนรู้จักและแต่งงานมาก็ประมาณ27ปี ตั้งแต่ภรรยาเรียนจบ ปตรี ก็แต่งงานเลย ส่วนผมก็ทำงานมาก่อนเค้า2ปี ก็คืออายุห่างกัน2ปีโดยประมาณ ในสมัยนั้น เป็นเรื่องราวของเราเป็นที่น่าประะทับใจมาก จนเราเชื่อว่าไม่มีทางที่เราจะแยกจากกันได้ และไม่มีทางที่จะมีใครใหม่แน่นอน เราได้ช่วยกันสร้างครอบครับ จากที่แทบไม่มีอะไรจนมีครอบครัวที่ดี ลูก2คนที่ได้อยู่ในจุดที่เราพอใจมาก ส่วนเราทั้งสองก็มีการงานและมีเงินทองที่ดีพอสมควร พร้อมที่จะใช้ชีวิตสูงวัยหลังจากที่ลูกๆดูแลตัวเองได้ดีแล้ว
เรื่องราวที่ไม่น่าจะเกิด ก็เกิดขึ้น ด้วยที่เราทั้งอยากที่จะใช้ชีวิตบั้นปลายในสวนสวย อย่างที่หลายๆครอบครับฝันไว้ เราได้ไปซื้อที่สวนแห่งหนี่งที่ไม่ใหญ่นัก และได้ช่วยกันไปปรับปรุงที่ทาง ปลูกต้อนไม้ ขุดบ่อเลี้ยงปลาที่เราชอบ สร้างบ้านเล็กๆ ทำทุกอย่างที่เชื่อว่าสวนนี้จะเป็นบั้นปลายที่ดีของเราทั้งสอง จนมาถึงจุดหนี่ง ด้วยความที่ภรรยาชอบปลูกต้นไม้แล้วเลี้ยงปลามาก ได้ไปติดต่อขอซื้อปลาไหลจากชายหนุ่มชาวบ้านแถวนั้น แรกๆ เราเองก็ไม่ได้คิดอะไร เค้าก็มีการติดต่อเพื่อซื้อขาย ทั้งปลา และมีต้นไม้บ้าง รวมถึงให้มาช่วยดูแลสวนให้ ตัดหญ้าให้ ปลูกต้นไม้ให้ ซื้งภรรยาของเราเป็นคนติดต่อเองโดยตลอด โดยมีเรารับรู้กิจกรรมเหล่านั้นเรื่อยๆ ภรรยาก็พูดคุยผ่านเฟสบ้าง ติกต๊อกตอกบ้าง ลายบ้าง และหลังๆเธอก็พูดถึงคนขายปลาคนนี้ค่อนค่างบ่อย ซื่งเราเองก็ไม่ได้คิดอะไรในตอนนั้น เพราะอายุเราและภรรยาก็พอสมควรแล้ว หนุ่มขายปลาก็อายุมากกว่าลูกชายเราไม่กี่ปี เรื่องราวเหล่านี้ใช้เวลาไม่ถึงสองเดือนเท่านั้น เรื่องเกิดเมื่อภรรยาบอกเราว่าจะไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อนที่ทำงานเพื่อตามฝันของตัวเอง ซึ่งถ้าไม่ได้ไปเพราะรอให้เราไปด้วยก็ลำบาก เราก็เลยให้ไปโดยให้เราเป็นคนดูแลลูกที่บ้าน ไปกัน2วันช่วงวันหยุดยาว เราก็ไม่ได้คิดอะไรก็ให้ไป แต่หลายๆอย่างดูแปลกเพราะระหว่างที่ภรรยาไปแต่ไม่ติดต่อกลับถ้าไม่ทักไป ภาพก็ส่งมาเป็ภาพวิว ไม่มีคนในภาพ ไม่กี่ภาพ ทั้งๆที่ก่อนไปก็บอกให้ถ่ายภาพมาเยอะๆ จนกระทั้งกลับ เราก็ไปรับที่หมอชิต ตอนเช้ามืด เธอก็ดูปรกติ แค่ไม่ติดต่อมากระหว่างไปเที่ยว เธอก็บอกว่าสัญญานไม่มีอยู่ดอยสูง ไม่มีไฟฟ้าไปถึงเลย มีแต่โซล่าเซล เราก็ไม่อยากถามอะไรมาก ไม่กี่วันต่อมาก็เป็นวันหยุดยาวอีกละ คราวนี้ไม่ได้ไปเที่ยว ก่อนหน้าวันหยุดยาว1วัน เธอบอกไปกินเลี้ยงและกลับบ้านสี่ทุ่ม โดยเช้ามาซึ่งเป็นวันหยุดก็ไปทำงานทั้งวันโดยบอกว่ามีงาน ไปเช้าปรกติและกลับเกือบหกโมงเย็น ไม่มีการติดต่ออะไรระหว่างวันกับครอบครัว หลังจากกลับมาก็ดูปรกติมาก แต่ก็รีบกินข้าวอาบน้ำ และเข้าห้องนอนไป เล่นโซเชี่ยวตามปรกติ เราเองก็สงสัยบางๆในใจ และได้โอกาศก็เอบไปตรวจโซเชี่ยวจากไอแพดที่เธอใช้ประจำ ทุกอย่างก็ปรากฏ เธอไปเปิดห้องใกล้ที่ทำงานให้คนนั้น 2คืน และบอกผมว่าไปทำงานในวันหยุด ซึ่งก็ไปไม่ถึงที่ทำงานเลย อยู่ในห้องทั้งสองคนทั้งวัน รวมทั้งวันที่บอกว่าไปกินเลี้ยงกลับดึกก็เช่นกัน .... มันเจ็บปวดมากสำหรับเรา..... .คนที่เรารักมากไว้ใจมากที่สุดกลายเป็นแบบนี้ได้ไง......... เราก็ได้พยายามเก็บทุกอย่างไว้เป็นหลักฐานให้มากที่สุดเท่าที่จะหาได้ ในใจก็สับสนวกวน โกรธโมโหเสียใจอึดดอด อยากระเบิดมากไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ก็สะกดตัวเองไว้อย่างที่สุด พยายามทำหน้าเฉยๆ เข้าไปหาในห้อง และพูดบางอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่มันอดไม่ไหว เปิดไอแพดหน้านั้นขึ้นมาถาม .... ได้ระบายไปนิดก็จริงแต่ไม่จบ ความโมโหความโกรธ ก็คุยกันยาวนานทั้งคืน โดยพยายามสะกดอารมณ์ให้ลูกได้รับรู้น้อยที่สุด เธอสารภาพและพูดทุกอย่างออกมาเอง เราได้แต่ด่าทอว่าด้วยคำและอารมณ์ที่ไม่สามารถควบคุมได้ แต่ก็คุมได้จนได้ คิดแต่ว่าจะเลิก ทนไม่ได้ จะจบไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว เราทะเลาะกันทั้งคืนที่ไม่ได้นอน แต่เราได้รู้หลายๆอย่างในความบกพร่องของเราทั้งสอง หลายอย่างที่เค้าทนแต่ไม่บอก เค้าต้องการมากกว่าเรื่องบนเตียง มันจริงเราขาดความเข้าใจวและไม่ได้สนใจจุดนั้นเลย นานจนเธอมาพบกับสิ่งนั้นที่เธอโหยหามานานมาก ดูมันง่าย ไม่ซับซ้อนแต่ทำไมเราไม่ทำให้เค้าแบบนั้น กลับกลายเป็นมือที่สามมาทำให้แทน และมันก็เป็นเรื่องที่ทำให้ครอบครับที่ดูจะอบอุ่นแตกร้างจนไม่สามารถซ่อมได้อีกต่อไปแล้ว เจอกับตัวเองในวันที่สายไป แต่ชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อ ครอบครับก็ยังต้องรักษาไว้ เราก็จำต้องทน รับรู้รับผิดรับชอบ ยอมรับ เข้าใจและแก้ไข มือที่สามก็ให้เลิกกันไป แต่ก็ไม่รู้ว่าเลิกจริงไหม........ มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวที่เราจะไม่บอกให้เธอเข้ามาเห็น ขอบคุณพันทิพที่ให้พื้นที่ระบาย และเก็บเรื่องราวนี้ไว้ ในอีกหลายๆเดือนหรือหลายๆปีข้างหน้าเราอาจจะกลับเข้ามาอ่านอีกที ในวันที่อยากคิดถึงวันเก่าๆที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตบ้าบอของเรานี้ ขอบคุณครับ