โลหิตไหลย้อยทุกหย่อมหนามอารามจะใคร่ได้ผลาผลไม้มาปฏิบัติลูกบำรุงผัว ถึงกระไรจะคุ้มตัวก็ทั้งยากน่าหลากใจ อกใครจะอาภัพยับพิกลเหมือนนอกของมัทรีไม่มีเนตร น่าที่จะสงสารสังเวชโปรดปรานีว่ามัทรีนี้เป็นเพื่อนยากอยู่จริงๆ ช่างค่อนติงปริภาษณาได้ลงคอไม่คิดเลย พระคุณเอ่ยถึงพระองค์จะสงสัย ก็น้ำใจของมัทรีนี้กดเวทีเป็นไม้เท้าก้าวเข้าสู่ที่ทางทดแทน
ช่วยถอดคำประพันธ์บทนี้ให้หน่อยได้มั้ยคะ ขอด่วนๆเลยค่ะ