ผมรู้สึกติดใจกับข้อเสนอบางอย่างทำท่าจะพูด  สุดท้ายก็เปลี่ยนใจไม่พูด
แม่ก็ดูเหมือนรู้ว่าผมจะพูดอะไร  เลยแกล้งทำเป็นถามว่าจะพูดอะไีรเหรอ..........

ผมสะอึกเลย   ตอบไม่ถูกออกอาการพิรุธมากกว่าเดิม  ทำได้แค่ปฎิเสธแบบไม่เนียนกลับไป

ตอนแรกผมทำท่าจะไม่พูดนั่นผมว่าก็พอกลบเกลือนเนียนๆได้ละ    แม่มาทักกลายเป็นผมหลุดพิรุธมาเต็มเลย

แม่มาเฉลยตอนกลับบ้าน(รอนัดเจรจาใหม่ครั้งต่อไป)  ว่าแม่ตั้งใจเองเหละ  ลูกทำดีแล้วที่ไม่หลุดพูดออกมาตรงๆ (แต่พิรุธออกมาเพียบ)

แม่ต้องการทำให้อีกฝ่ายเขาคิดว่าเรามีอะไรในใจ   
เห็นเรานิ่งๆตามน้ำเขาไม่ใช่ว่าเราโง่ตามเขาทุกอย่าง     เราต้องแสดงออกไปบ้างให้เขารู้ว่าฝั่งเราก็รู้ทันมันเหมือนกัน

ซึ่งขัดกับผมเลยถ้าเรามีอะไรในใจควรไม่แสดงออกแม้แต่ภาษากายนิ่งให้มากที่สุด

ผมไม่ค่อยเข้าใจวิธีของแม่เลยสอบถามคนที่มีประสบการณ์เจรจาธุรกิจ  การแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นว่าเรามีอะไรในใจมีผลต่อจิตวิทยาเหรอครับ