ตอนนี้ผมเหมือนกำลังติดบ่วงอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมไม่กล้าที่จะตัดสินใจว่าชีวิตผมควรจะไปทางไหนดี ตอนนี้ผมอายุ 25 ปีกำลังเรียนปริญญาตรีพร้อมกับทำงานไปด้วยซึ่งการเรียนนั้นก็เป็นสาขาที่ผมไม่ได้ชอบและไม่ถนัดเลยต้องท้าวความก่อนว่าตอนผมเรียนจบชั้นมัธยมศึกษานั้นผมยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรและจะเรียนต่อในคณะหรือสาขาไหนจึงเลือกที่จะมาเรียนในคณะนิติศาสตร์เพราะเป็นคณะที่มีสายงานที่กว้างขวางเพราะกฎหมายเป็นสิ่งที่อยู่รอบตัวเราและเป็นที่เราควรรู้อีกทั้งยังมีหน้ามีตาทางสังคมซึ่งพอได้มาเรียนแล้วผมก็พอเรียนได้แต่ไม่ถึงกับชอบอีกทั้งผมไม่ชอบการเรียนแบบท่องจำด้วยครับและการเรียนในคณะนิติศาสตร์นอกจากจะต้องเข้าใจกฎหมายแล้วก็หลีกเลี่ยงการท่องตัวบทกฎหมายเพื่อที่จะใช้ในการอ้างอิงหลักกฎหมายไม่ได้และจุดนี้เป็นจุดที่ผมไม่ชอบผมเครียดทุกครั้งที่ต้องท่องตัวบทเพราะแต่ละวิชานั้นตัวบทเยอะเหลือเกินผมพยามท่องตั้งแต่เปิดเทอมก็แล้วย่อตัวบทหรือใช้เทคนิคการเรียนของคนที่เรียนคณะนี้แล้วประสบความสำเร็จก็แล้วแต่ก็จำไม่ได้สักทีนอกจากจะไม่ชอบการเรียนแบบท่องจำแล้วและยังอีกกลุ่มวิชากฎหมายมหาชนที่ผมไม่ถนัดเอามากๆเรียนแล้วทุกข์ทรมานมากครับฝืนเรียนฝืนสอบแต่สอบไม่ผ่านสักทีและปีนี้ก็กำลังเรียนปีที่ 8 แล้วและก็ยังไม่รู้ตัวเองว่าจะเรียนจบภายใน 8 ปีหรือไม่ ตอนอยู่ปีสองปีสามผมอยากซิ่วทุกครั้งเพื่อไปเรียนในคณะสาขาที่ผมถนัดและชอบมันจริงๆคือสาขาดนตรีสากล(ผมเล่นดนตรีและเรียนดนตรีมาตั้งแต่เด็กผมมักทำมันออกมาได้ดีและมีไอเดียกับมันอยู่เสมอผมอยากเป็นครูสอนดนตรีตอนเรียนจบมัธยมผมติดบ่วงทางความคิดที่ว่าเรียนจบดนตรีแล้วจะไปทำอะไรกินซึ่งตอนนั้นผมโลกแคบมาก) กับ สาขาภาษาญี่ปุ่น แต่ผมติดบ่วงทางความคิดที่ว่าคือถ้าซิ่วไปแล้วจะเรียนจบช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน กลัวการไม่มีหน้ามีตาไม่เป็นที่ยอมรับทางสังคมที่เป็นตัวฉุดผมทำให้ผมไม่กล้าตัดสินใจที่จะซิ่วมันในตอนนั้นจนทำให้ระยะเวลาล่วงเลยเข้าปีที่ 8 ของการเรียนระดับปริญญาตรีใบแรกของผมในตอนนี้

และที่เกริ่นไปข้างต้นเรื่องการทำงานผมทำงานแบบ Part time เพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียนเนื่องจากทางบ้านมีภาระหนี้สินค่อนข้างมากทำให้ส่งผมเรียนปริญญาตรีไม่ไหวซึ่งข้อนี้ทำให้ผมหยุดทำงานเพื่อเรียนอย่างเดียวไม่ได้เพราะถ้าหยุดผมก็จะไม่มีเงินในการใช้ชีวิตในแต่ละเดือนแล้วผมก็ไม่อยากรบกวนพ่อแม่เพราะท่านมีภาระหนี้สินมากการที่ผมทำงานเงินที่ได้ก็ยังพอได้ใช้กันในครอบครัวครับและการเลือกทำงานแบบ Part time ก็เพื่อจะได้มีเวลาให้กับการเรียนและผมก็ยังอยากเรียนปริญญาตรีเพื่อเป็นใบเบิกทางให้ตัวตัวเองอยู่ครับ (ข้อเสียของการทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเมื่อเราทำงานและโฟกัสกับงานผมก็มีหลุดเรื่องการเรียนไปบ้างแต่พยายามดึงตัวเองกลับเข้ามาสู่การเรียนตลอด) แต่ด้วยการเรียนในสิ่งที่ผมไม่ถนัดและไม่ได้ชอบมันจริงๆมันเริ่มส่งผลและผมเองก็ไม่อาจคาดหมายได้ว่าจะเรียนจบภายใน 8 ปีนี้หรือไม่แล้วตอนนี้ผมก็อายุ 25 ปีแล้วซึ่งเป็นวัยที่คนส่วนใหญ่เริ่มทำงานหลังจากเรียนจบมาได้สักพัก(แอบอิจฉาเพื่อนๆที่เรียนจบมาก่อนและได้เรียนได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก)และเป็นวัยที่เริ่มเข้าสู่การเป็นผู้ใหญ่แบบเต็มตัว 

ผมจึงอยากขอคำปรึกษาจากพี่ๆผู้มีประสบการณ์ที่เข้ามาอ่านครับว่า

1.ผมควรลาออกมาทำงานประจำแบบเต็มตัวแล้วเก็บเงินลงเรียนในสิ่งที่ผมชอบหรือถนัดมันจริงๆ หรือไม่ หรือ
2.ฝืนเรียนคณะเดิมให้จบแล้วเปลี่ยนสายงาน ไม่ต้องทำงานตรงสายก็ได้ (ไม่อาจคาดหมายได้ว่าจะจบเมื่อไหร่และจบมาผมคงไม่ทำงานสายกฎหมายเพราะแค่เรียนผมก็ทรมานมากแล้วผมไม่ได้มีฝันที่อยากจะเป็นทนายความ อัยการ ผู้พิพากษาแบบคนอื่น)

ตอนนี้ผมสับสนและท้อเหลือเกินครึ่งๆกลางๆไปหมดขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะครับ 😊