ผมคบกับเเฟนมา 7 ปีกว่าๆ เริ่มใช้ชีวิตด้วยกันตั้งเเต่ปี 1 จนจบมหาลัยเเละอยู่ต่อด้วยกันต่อรวมๆ 5 ปีที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมา
เเต่เดือนที่เเล้วเเฟนได้งานที่เชียงใหม่เราอยู่ กทม. แฟนได้งานที่ดีมากๆสวัสดิการดี เงินเดือนดี เเละมันเป็นความฝันเค้ามาตลอดเเละเเฟนตั้งใจจะไปโดยไม่รู้เลยว่าจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกเมื่อไหร่ ส่วนตัวผมก็ไปกับเค้าไม่ได้เพราะมีครอบครัวต้องดูเเลเพราะเเม่อยู่คนเดียวที่บ้านไม่มีใครอยู่กับเค้าเลย เเถมมีธุรกิจที่บ้านที่ต้องช่วย แฟนบอกตั้งเเต่เดือนก่อนเเล้วว่าจะไป

ในฐานะเเฟนเราไม่อยากยอมรับเลย อยากยื้อเอาไว้อยากบอกว่าอย่าไปได้ไหมอยู่กับเราเถอะเราอยู่ไม่ได้เพราะชีวิตประจำวันเรามีเธอมาตลอดพอรู้ว่าเธอจะไปเค้ารู้สึกเสียใจมากๆ เเต่ในฐานะเเฟนจริงๆเราทำได้เเค่สนับสนุนเค้า ยินดีกับเค้า เป็นกำลังในให้เค้า เราพยายามไม่ร้องไห้ไม่งอเเงเพราะไม่อยากให้เค้ากังวลหรือชั่งใจเเละไคว้เขว่มาที่เรา ไม่อยากให้เค้าไปเเบบพะวงหลัง 

จนต้องเเอบมาร้องไห้คนเดียวเสมอ เเล้วต่อหน้าก็ยิ้ม ยินดีกับเค้าเเละทำตัวปกติ
เข้าใจว่าคนเราต้องก้าวต่อ ต้องมีชีวิตต่อ แยกย้ายกันไปเติบโต อนาคตเราจะค่อยๆอยู่ได้เองเเละเรื่องของเราสองคนจะเป็นยังไงต่อก็เป็นไปตามกลไกชีวิต เเต่เรารู้สึกเเย่จังอยากเปลี่ยนอะไรสักอย่าง อยากให้เค้าอยู่ เเต่มันเห็นเเก่ตัวจัง เราไม่อยากอยู่โดยไม่มีเค้าข้างๆ ควรทำยังไงดีครับ