คือเราชอบอ่านหนังสือตั้งแต่เด็กแต่ไม่ถึงขั้นเป็นหนอนหนังสือ จำได้ว่าชอบอ่านมาตั้งแต่ ป.2 ทุกวันนี้ยังจำได้เรื่องที่อ่านแล้วชอบมากๆ แต่ไม่ใช่พวกหนังสือเรียนนะคะ แต่จะเป็นหนังสือทั่วไป นิทาน ความรู้ทั่วไป โบราณ ประวัติศาสตร์ ดอกไม้ ชอบดูสาระคดีด้วย ตอนเด็กเราช่างจินตนาการ แบบเพ้อไปทั่ว ชอบตั้งชื่อคนชื่อจริงแบบ ชื่อไทยๆแปลก ชอบตัวที่เขาไม่ค่อยเอามาตั้งเช่น ฬ ฒ ฆ ฐ  
เป็นคนชอบเขียนไดอารี่ตั้งแต่เด็กด้วย  
  เรื่องของเรื่องคือเราเริ่มมาติดนิยายตอนอายุ 15 เราเริ่มอ่านนิยายครั้งแรกตอน 14 15  เรื่องแรกในธัญวลัย
แนวโรแมนติก 18+ อ่านแรกแล้วมันรู้สึกแปลกๆแต่ก็เริ่มชอบเลยหาเรื่องใหม่มาอ่านหลังจากนั้นก็เริ่มติด เพราะปกติเราเป็นคนชอบจินตนาการเรื่องราวเองที่เราต้องการ ว่าต้องเป็นแบบนี้ๆ ตอนที่เรายังไม่เริ่มอ่านนิยาย สุดท้ายพอมารู้จักเริ่มติดนิยายเพราะมันสนองตัณหาความอยากเราได้  เริ่มแรกก็นิยายธัญวลัยจะชอบอ่านแนว โรแมนติก โรมานซ์ ดราม่า ต่อมาก็เริ่มไปอ่าน readawrite ก็แนวเดิม โรแมนติก โรมานซ์ ดราม่า
แฟนตาซีนิดหน่อย พีเรียดไทย สมัยอยุธยา สมัยรัตนโกสินทร์ ก็ชอบ 
แต่ตอนนี้ที่ติดมากติดมาเป็นปีเข้าแล้วออกไม่ได้ คือนิยายรักจีนโบราณ คือเราลองอ่านครั้งแรกก็งงๆว่า อิหยังวะ ไม่ค่อยเข้าใจเพราะตัวละคร ชื่อตัวละคร พลังปราณ ยศ เยอะแยะ จนปวดหัวเนื้อเรื่องซับซ้อน ปมเยอะ แรกๆก็ไม่ค่อยชอบหลังๆเริ่มติด เรื่องสนุก ปมเยอะ  ยิ่งนางเอกเป็นนักฆ่ายิ่งชอบ เพราะมันสนองตัณหาเรา 
   ทุกวันนี้ก็อ่านหมดทั้ง joylada ธัญวลัย รี้ดอะไรท์ webtoon 
   เคยอ่านนิยายแล้วอินกับเรื่องมากจนร้องไห้ แล้วแม่ไม่เข้าใจว่าเราเป็นบ้าน จริงๆแม่ก็พูดเล่น บางครั้งก็อินกับเรื่องราวมากไปเช่นเรื่อง นางอัปสรา หรืออินกับเพลงมากเกินไปจนร้องไห้อะไรอย่างงี้ 
         สุดท้ายเราอยากถามว่ามันดูเพ้อเจ้อมั้ยคะ แบบว่าไม่อยู่กับความเป็นจริง โลกของความจริงหรือไร้สาระเพ้อเจ้อ โลกสวย อะไรอย่างงี้ แต่นิยายที่เราอ่านบางเรื่องดาร์กๆก็เยอะ โดยเฉพาะนิยายจีน