คือต้องเกริ่นไว้ก่อนเลยนะค่ะ ว่าคนที่ลวนลามเราเป็นลูกพี่ลูกน้องที่อายุประมาณ 20 กว่าๆแล้ว แต่ตอนนั้นเราอายุเพียง 13-14 ค่ะซึ่งเรื่องมันก็ผ่านมา 2 ปีแล้ว คือมีอยู่ว่า เขาอ่ะชอบทำตัวแปลกๆใส่เราค่ะ แปลกใน ณที่นี้คือชอบมาพูดจาลวนลามหรือชวนคุยเรื่อง 18+ แต่เราก็ไม่ได้ไรมาก จนมีวันนึงที่เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ปกติแล้วคือเขาชอบให้เรามานั่งที่ตักเขาคะ แต่บางทีเราไม่ยอมเขาก็จะอุ้มเรามานั่งตักเลย เราก็เคยคุยกับเขานะว่าไม่โอเคด้วยอย่าทำแบบนี้ได้ไหมรู้สึกเหมือนโดนลวนลามเลย แล้วเขาก็ขำแล้วพูดว่า “5555พี่แค่หยอกเราเล่นเฉยๆ” แต่เราก็ยังรู้สึกไม่โอเคด้วยอยู่ดี
จนมีครั้งนึงที่ตอนนั้นเรากลัวจนเก็บไปร้องไห้เลยคะ เรานั่งเล่นโทรศัพอยู่ในห้องคนเดียวแล้ววันนั้นมันไม่มีใครอยู่บ้านเลยค่ะ มีแค่เรากับเขาสองคน อยู่ๆเขาก็ขึ้นมาบนห้อง แล้วมานั่งเล่นด้วยกับเราสักพักอยู่ดีๆเขาก็เริ่มมาจับแถวๆต้นขาแล้วก็เหมือนพยามจะจับแถวๆอวัยวะเพศเราด้วยคะตอนนั้นเรากลัวจนตัวแข็งทำไรไม่ถูก แต่เราก็ปัดมือเขาออกนะคะเสร็จแล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า “ พี่ขอได้ปะ ” คราวนี้อึ่งกว่าเดิมเลยค่ะ เราเลยถามเขาว่าขอไรนะไม่ได้ยิน เขาเลยบอกว่าขอมีอะไรด้วยได้ไหม ตอนนั้นเราพยายามขำกลบเกลื่อนแล้วก็บอกเขาไปว่า “ เล่น
ไรเนี่ยพี่ ไม่ตลกน่าา “ แล้วอยู่ๆเขาก็มาหอมแก้มหนูแล้วก็แบบไซร้คอเราเลยพยายามปลีกตัวออกไปแล้วบอกกับเขาว่าจะไปหาขนมกินเล่นแล้วก็รีบวิ่งออกไปเลย พออกจากสถานการแบบนั้นได้เราตัวสั่นใจสั่นไปหมดแบบทำไรไม่ถูก ก็ได้แต่พวานาว่าขอให้แม่กลับมาไวๆ แล้วทุกครั้งเวลาจะออกไปไหนก็ไปกลับแม่ตลอดไม่กล้าอยู่คนเดียว ตอนนั้นถึงขั้นแพนิคแบบเห็นผู้ชายแล้วกลัวไปเลยก็มี
แต่เหตุการที่เกิดขึ้นเราเราเคยเอาไปคุยกับแม่แล้วนะค่ะแต่ก็ไม่ช่วยไรเลยเพราะคำตอบที่ตอบกลับมาคือ
“ พี่เขาอาจแค่หยอกเล่นก็ได้ เราอย่าไปคิดมากพอคิดมากก็จะซีเรียสแบบนี้ไง “
ตอนนั้นใจมันแตกสลายไปเลยเพราะขนาดคนที่เรารักมากที่สุดที่เป็นแม่ยังช่วยไรเราไม่ได้เลย แล้วอย่างนี้เราจะสามารถพึ่งใครได้อีกละ…
ประสบการณ์โดนลูกพี่ลูกน้องลวนลาม
จนมีครั้งนึงที่ตอนนั้นเรากลัวจนเก็บไปร้องไห้เลยคะ เรานั่งเล่นโทรศัพอยู่ในห้องคนเดียวแล้ววันนั้นมันไม่มีใครอยู่บ้านเลยค่ะ มีแค่เรากับเขาสองคน อยู่ๆเขาก็ขึ้นมาบนห้อง แล้วมานั่งเล่นด้วยกับเราสักพักอยู่ดีๆเขาก็เริ่มมาจับแถวๆต้นขาแล้วก็เหมือนพยามจะจับแถวๆอวัยวะเพศเราด้วยคะตอนนั้นเรากลัวจนตัวแข็งทำไรไม่ถูก แต่เราก็ปัดมือเขาออกนะคะเสร็จแล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า “ พี่ขอได้ปะ ” คราวนี้อึ่งกว่าเดิมเลยค่ะ เราเลยถามเขาว่าขอไรนะไม่ได้ยิน เขาเลยบอกว่าขอมีอะไรด้วยได้ไหม ตอนนั้นเราพยายามขำกลบเกลื่อนแล้วก็บอกเขาไปว่า “ เล่น ไรเนี่ยพี่ ไม่ตลกน่าา “ แล้วอยู่ๆเขาก็มาหอมแก้มหนูแล้วก็แบบไซร้คอเราเลยพยายามปลีกตัวออกไปแล้วบอกกับเขาว่าจะไปหาขนมกินเล่นแล้วก็รีบวิ่งออกไปเลย พออกจากสถานการแบบนั้นได้เราตัวสั่นใจสั่นไปหมดแบบทำไรไม่ถูก ก็ได้แต่พวานาว่าขอให้แม่กลับมาไวๆ แล้วทุกครั้งเวลาจะออกไปไหนก็ไปกลับแม่ตลอดไม่กล้าอยู่คนเดียว ตอนนั้นถึงขั้นแพนิคแบบเห็นผู้ชายแล้วกลัวไปเลยก็มี
แต่เหตุการที่เกิดขึ้นเราเราเคยเอาไปคุยกับแม่แล้วนะค่ะแต่ก็ไม่ช่วยไรเลยเพราะคำตอบที่ตอบกลับมาคือ
“ พี่เขาอาจแค่หยอกเล่นก็ได้ เราอย่าไปคิดมากพอคิดมากก็จะซีเรียสแบบนี้ไง “
ตอนนั้นใจมันแตกสลายไปเลยเพราะขนาดคนที่เรารักมากที่สุดที่เป็นแม่ยังช่วยไรเราไม่ได้เลย แล้วอย่างนี้เราจะสามารถพึ่งใครได้อีกละ…