เรามีแฟนคบกันมาปีกว่าแล้ว (แฟนเป็นทอม หน้าที่การงานดี รับราชการ  เราเป็นพนักงานออฟฟิศ) ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เราต้องยอมเค้าตลอด ถ้าไม่ยอมเค้าหรือแค่พูดจาอะไรที่ไม่เข้าหูเค้า หรือดุเค้าเล็กๆน้อยๆ เค้าก็จะดิ่ง ดาว ร้องให้และเริ่มดราม่าว่าเราไม่รัก เราไม่เหมือนเดิม เราจะทิ้งเค้า บางครั้งทุบอกชกตีตัวเองแบบบ้าคลั่งจนเรากลัว  บางทีจะกระโดดลงจากรถบ้าง จะให้รถชนตายบ้าง บางทีขู่เราถ้าเราไม่รับสายจะฆ่าตัวตายบ้าง  บางทีทะเลาะกันก็ผลักเรากระเด็นก้นกระแทกพื้น เพราะเราตัวเล็ก  เคยมีครั้งนึงบีบคอเราจนเกือบตาย  ตอนนั้นเราถึงขั้นจะเลิก แต่สุดท้ายเค้าก็เทียวตามขอคืนดีและบอกไม่ตั้งใจเราก็ให้อภัย  บางทีทะเลาะกันตี1ตี2ตี3ตี4 ไม่หลับไม่นอน อธิบาย ปลอบยังไงก็ไม่เข้าใจจะร้องให้ จะฆ่าตัวตาย  จะต้องให้เราทำอะไรตอบโจทย์ที่เค้าต้องการก่อนเค้าถึงจะหยุด  จนเราเหนื่อย ล้าสะสมเรื่อยมา  วันๆนึงทำงานเหนื่อยอยู่แล้ว ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆมันก็ไม่ค่อยไหว      จนเราต้องยอมเค้าทุกอย่างเพื่อเลี่ยงเหตุการณ์ที่อาจทำให้เค้าไม่พอใจและทะเลาะกันอีก   ทุกๆครั้งเราต้องขอโทษเค้าว่าเราไม่ตั้งใจทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย ขอโทษเพื่อให้เค้าสบายใจและคอยโอ๋เค้าตลอดเวลา    บางทีเราเครียด อึดอัด จะพูด จะทำ จะแสดงอาการอะไรก็ไม่ได้เลย  มันเหมือนไปกระทบจิตใจเค้าไปหมด  จนเราพาเค้าไปพบจิตแพทย์ หมอบอกว่าเค้าเป็นซึมเศร้า  เราก็พยายามหาวิธีทุกอย่างไม่ให้เค้าดิ่ง  พยายามชวนออกกำลังกาย  ซึ่งชวนเค้ายากมาก  พยายามให้เค้าสวดมนต์ เค้าก็ไม่ทำ  แต่เราก็อดทนและพยายามใช้คำว่าเข้าใจกับเค้า  คิดว่าเค้าเป็นคนป่วย เค้าก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้   แต่ทุกวันนี้เราเหมือนคนเครียดสะสม  บางทีก็ร้องให้คนเดียว  เพราะทำอะไรไม่ได้เลย  จนตั้งคำถามกับตัวเองว่าทุกวันนี้อยู่ไปเพื่ออะไร  อยู่คนเดียวก็อยู่ได้สบายใจกว่าตั้งเยอะ  เราอยากมีความรักที่ดี อยากมีคนคอยเอาใจใส่ คอยดูแล อยากรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยเวลาอยู่ด้วยกัน  ไม่ใช่อยู่ไปทุกข์ไป สุขก็มีแต่น้อยมาก วันไหนที่เค้าไม่ดิ่งวันนั้นคือวันที่เรามีความสุข   หลายครั้งที่อยากถอยออกมา (((เค้าเงินเดือนเกือบห้าหมื่น  เราเงินเดือนหมื่นห้า  เรามีภาระหนี้สินที่ต้องจ่ายทุกเดือน แต่ยอมออกมาเช่าหอเพื่อเวลาที่เค้ามาหาจะได้มีที่อยู่ด้วยกัน  แต่เค้าก็ช่วยออกค่าหอครึ่งนึงนะ  หลายๆอย่างที่เรายอมลำบากเพื่อเค้า เราไม่ได้หวังว่าเค้าต้องมาดูแลอะไรเรา  แค่ความรัก ความเอาใจใส่ ดูแลจิตใจคอยซัพอร์ตจิตใจกันก็พอ  แต่กลายเป็นเรา90%ที่คอยซัพพอร์ตจิตใจเค้า มันเลยเกิดคำถามว่าทุกวันนี้ชีวิตมันดีขึ้นหรือแย่ลง...เราตอบได้เลยชีวิตเราแย่ลงมาก)))))   หลายครังที่อยากถอย ก็จะสงสารนึกถึงแววตาเศร้าๆของเค้า  เค้าบอกว่าเราคือโลกทั้งใบของเค้า  ถ้าเราไม่อยู่หรือทิ้งเค้าไป  เค้าก็จะไม่อยู่บนโลกใบนี้แล้ว เค้าบอกว่าเค้าไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร  (เค้ามีพ่อแม่ พี่ หลาน ที่รักเค้า  แต่เค้าชอบคิดว่าทุกคนไม่รักเค้า)    บอกเลยว่าตอนนี้เหมือนมีลูกที่ต้องดูแลทุกอย่าง    แต่ถ้าวันไหนเค้าไม่ดิ่งเค้าก็จะดีดทั้งวันไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จะทำโน่น นี่ นั่น คือไม่มีความพอดี    เราเลยได้แต่อดทนเพราะกลัวว่าเค้าจะฆ่าตัวตาย  ซึ่งมันจะทำให้เรารู้สึกผิดไปตลอดถ้าหากมันเกิดขึ้นจริงๆ   เราควรทำยังไงดี ตอนนี้เราเหมือนจะเป็นปราสาทแล้ว