อาการคือหลังจากนั่งสมาธิมาได้สักระยะ ผมเริ่มรู้สึกว่าร่างกายมีความรู้สึกทางกายหายไปน่าจะ 1/4 ... ชนอะไรก็ไม่ค่อยเจ็บเหมือนก่อน มีดบาดเลือดไหลยังรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แถมมองแผลเหมือนคนไม่สนใจมันอีกต่างหาก
สัมผัสทางอุณหภูมิก็แปลกๆ เดินตากแดดเป็นชั่วโมงมีเหงื่อไหลเหมือนคนอาบน้ำ ผมรู้สึกว่าร่างกายแค่ร้อน แต่จิตผมไม่รู้สึกร้อนอะไรเลย เข้าห้องเย็นอุณหภูมิ -25 ขึ้นไป ด้วยเสื้อทำงานบางๆ ผมรู้สึกร่างกายหนาว แต่จิตบอกไม่หนาว ผมยืนอยู่ในห้องเกือบ 10 นาทีกว่าๆ จึงเริ่มหนาวและเดินออกมา
เดินไปไหนมาไหนแต่ละครั้งเหมือนผมต้องใช้ความพยายามมากในการก้าวแค่ละครั้ง มันให้ความรู้สึกเหมือนคนเป็นลมแต่ก็ไม่เป็นลม
ทำงานจนเหนื่อย แต่รู้สึกไม่เหนื่อย
เวลานั่งสมาธิรู้สึกลมหายใจละเอียดกว่าเมื่อก่อนขึ้นทุกวัน เหมือนต้องใช้ความพยายามจับสัมผัสลมหายใจมากขึ้นทุกวัน จิตตอนนั่งสมาธิมันก็ไม่คิดออกนอกกายเลย เหมือนเก็บตัวอยู่แต่ในกาย
จนหลายครั้งผมนั่งสมาธิ กำหนดลมหายใจและพุทโธไปด้วยตามปกติ มันไม่คืบหน้า ผมเลยตัดสินใจลองกำหนดไปที่หน้าอกแทนพอสักพักร่างกายผมค่อยๆชา จิตนิ่งสว่างสุดๆ และก็หลุดออกมา
เวลานอนหลับลมหายใจเข้าออกเหมือนตอนนั่งสมาธิเข้าไปทุกที
ทุกคนมีอาการความรู้สึกทางกายหายไปเหมือนกันไหม...